انسان ویترووین نام خود را از معمار رومی، ویتروویوس (Vitruvius) گرفته است. ویتروویوس معمار،‌ مهندس و نویسنده رومی بود که رساله معروف "درباره معماری" را نوشته که برای مدت های مدید، راهنمای معماران رومی محسوب می شد. ویتروویوس با پیروی از هندسه مقدسی که پیتاگوراس (Pythagoras، فیلسوف یونانی قرن ششم قبل از میلاد مسیح) وضع کرده بود،‌ این تصویر را توضیح داده، معابد رومی را بر اساس نسبت های بدن انسان ها می ساخت. این تناسب به گفته ویتروویوس به خاطر این واقعیت بود که بدن یک انسان که دست و پای خود را مستقیم امتداد داده باشد هم در دایره قابل محیط شدن است و هم در مربع. به یاد داشته باشید که بنا بر سنت پیتاگوراس، دایره نشان دهنده حقیقت روحانی است و مربع نشان دهنده هستی مادی، پس بدن انسان محصول اتحاد موفق جسم و روح است که این تصویر به خوبی آن را به تصویر می‌کشد.لئوناردو داوینچی یکی از موفق ترین نقاشانی است که تلاش کرده اتحاد جسم و روح در بدن انسان را با استفاده از تصویر انسان ویترووین نمایش دهد و امروزه نتیجه کار او - با دقت بالایی که در نمایش ابعاد بدن دارد - یکی از مشهورترین تصاویر جهان است.

ویتروویوس یکی از طرفداران هندسه مقدس فیثاغورثی بود و پرستشگاه هایی را بر اساس قسمت های مختلف بدن انسان طراحی کرد چرا که معتقد بود در این صورت آنها کامل و بی عیب خواهند بود. این کمال – طبق نوشته های ویتروویوس – ناشی از این واقعیت بود که دست ها و پاهای گسترده شده یک انسان بی عیب و نقص و متناسب، هم درون یک دایره قرار می گیرند و هم درون یک مربع.

بر اساس عقاید فیثاغورثی، دایره بیانگر جهان روحانی و غیر مادی است و مربع نماد ماده و هستی. بنابراین بدن انسان نماد پیوند کامل روح و ماده است که در تناسب قسمت های مختلف او منعکس شده است.

داوینچی یکی از ده ها هنرمندی است که تلاش کرد تا مرد کامل ویترو ویوس را رسم کند و نیز تنها کسی است که موفق به این کار شد و به نظر می رسد طرح او دقیق ترین نمایش از بدن انسان است.

ویتروویوس

" در عهد باستان نقد معماري پيش رفتي بسيار كمتر از نقد در عرصه نگارگري و پيكرتراشي داشت. اين وضعيت در طول سدههاي بعد نيز ادامه يافت. به نظر ميرسد كه علت عمدة اين پديده، دشواري شناخت تمايز بين فعاليتهاي معماري و ساختمان سازي باشد.

ارسطو معماري را هنري مفيد ميشناسد، زيرا خانه كه به طوري عادي محصول معماري است، انسان را از ناملايمات طبيعي مصون ميدارد. تقليدي نبودن معماري باعث شده است كه همچون نگارگري و پيكرتراشي هنر تلقي نشود. حداكثر چنين درك شده است كه در معماري به اثر مفيد، ارزش زيبايي تزئين نيز افزوده شده است. "(لیونلو ونتوری؛1384: 56)

ویتروویوس با بستری که از اندیشه های فیلسوفان یونانی از جمله افلاطون و ارسطو بوجود آمده بود، به تدوین نظریه معماری پرداخت. او در قرن اول بعد از میلاد کتاب «ده کتاب معماری» را نوشته است که در نوع خود بسیار واجد اهمیت است.