خانواده ها اولین و مستحکم ترین عاملی هستند که اگر نه در همه ی جوامع اما حداقل در بیشترآنها به عنوان جز اصلی و مبنای رفتارهای شخصی و آینده ی کودک معروف می باشند. برخی از روان شناسان اعتقاد دارند که بیشتر اختلالات شخصیتی و بیماری های روانی ریشه در ماهیت اولیه ی خانواده دارند. محققان نشان دادند که اختلالات کودکان ( به خصوص اختلالات برنامه ریزی ) به شدت به مشکلات روانی والدین و سبک های تربیتی آنها مربوط می باشند ( بیرامی ،2009). اختلالات احساسی – رفتاری به شرایطی اشاره دارد که در آن واکنش های رفتاری – احساسی در مدرسه با هنجارهای سنی ، اخلاقی، و فرهنگی تفاوت دارند بنابراین به صورت منفی بر نقش و عملکرد احساسی شخص و بر خود مراقبتی، روابط اجتماعی، سازگاری فردی، رفتار در کلاس و سازگاری در محیط کار تاثیر می گذارد. اختلالات احساسی- رفتاری از جمله واکنش های قابل قبول کودک یا بزرگسال بر فاکتورهای پر استرس محیطی تکیه نمی کنند. تا کنون طبقه بندی های مختلفی در خصوص اختلالات رفتاری وجود داشته است .

برخی از محققان، اختلالات رفتاری را به گروه های بزرگی تقسیم کرده اند . رفتارهای همانند سازی از جمله معیارهای مرتبط به مشکلات فردی با دیگران ( غباری بناب و همکارانش، 2009). درگیری و کشمکش زوجین یکی از مشکلاتی است که کودکان در سراسر جهان با آن مواجه بوده اند. تقریبا همه ی کودکان با یک میزان از درگیری بین والدین مواجه شده اند. کودکان خود را به عنوان فاکتورهای استرس معرفی می نمایند ( کیت و گاتمن،1997؛ قره باغی،2010).

تاثیرات درگیری زوجین بر روی بیشتر حوزه ها گزارش شده اند که از آن جمله می توان به عملکردهای اجتماعی، شناختی، آموزشی، روانشناختی کودک ( الیس و گاربر ،2000)، رابطه با همسالان ( دان و دویس،2001)، و نز عملکرد و نقش خانواده از جمله تربیت کودک (کاکس و همکارانش 2001) اشاره نمود. برانفنبرینر (1995) در نظریه ی سیستم های بوم شناختی خود بیان می دارد که رشد کودک تحت تاثیر چندین لایه از محیط، تغییرات و کشمکش ها در هر لایه است که می تواند به لایه های دیگر انتقال یابد.

در این الگو، خانواده قویترین ، تاثیرگذارترین و نزدیکترین لایه ی محیطی است که برهمه ی جنبه های رشد کودک تاثیر می گذارد ( مینوچین،1974). بر مبنای نظریه ی پویایی های خانوادگی براون (1978)، وقتی عملکرد ضعیفی در رابطه ی زوجین وجود داشته باشد، این اختلاف بر رفتار کودک تاثیر می گذارد.

او عملکرد بد والدین را در شکل علایم آسیب شناختی بازتاب می دهد ( دارتاج و محمدی،2010). قره باغی (2010) رابطه ی بین درگیری زوجین و رابطه ی کودک – والدین با علایم آسیب شناختی رفتاری و احساسی بر دانش آموزان کلاس پنجم مدارس ابتدایی در تهران شامل 220 دختر و 193 پسر را مورد بررسی قرار داد.

یافته های آنان نقش پیش بینی کننده ی درگیری و اختلاف زوجین در کاهش کیفیت والدین و کودک در پیش بینی مشکلات آسیب شناختی رفتاری و احساسی کودک را نشان می دهد. شواهد این تحقیق در مورد درگیری زوجین نشان می دهد که با ظهور اختلالات ذهنی مختلف، مشکلات رفتاری کودکان و حتی مشکلات جسمی در میان زوجین می تواند ناشی از درگیری ها و اختلافات زناشویی باشد ( ویگل و همکارانش 1999؛ ناصحی و همکارانش،2005).

کاج باف و همکارانش ( 2005) رابطه ی بین سطح رضایت زناشویی والدین و اختلالات رفتاری در دختران را بررسی نمودند؛ آنها دریافتند که یک همبستگی بین سطح رضایت زناشویی والدین و اختلالات رفتاری در دختران وجود دارد . یک رابطه ی معنادار بین توافق در تربیت کودکان و مشکلات رفتاری وجود دارد. تهرانی دوست و همکارانش (2008) به بررسی کارایی آموزش موثر کودک برای والدین در کاهش مشکلات رفتاری کودک پرداختند. آن ها دریافتند که پس از دوره ی آموزش، هیچ تغییر معناداری در نمره ی کلی قوت ها و سختی های مقیاس های فرعی وجود نداشت.

شیوع این اختلالات در میان بچه های مدرسه ای در کشورهای مختلف از 10-6 است ( هالاهان و کوگمان،2003) و رابطه اش با افرادی که در حال انجام یک جرم هستند ( مانوزا و کلین،1999، توسط صابری بیان شده، 2008) و ثبات و دوام آنها دلایل انجام این تحقیق اند. بنابراین ، هدف این تحقیق، بررسی و پاسخ دادن به این سوال است : آیا درگیری و اختلاف زوجین به علایم آسیب شناختی رفتاری و احساسی مربوط است؟