نوجوانی(Adolescence) ، دوره انتقال از کودکی به بزرگسالی است. در این دوره فرد، فضاي آشناي کودکی را ترك کرده و داخل مرحله جدیدي می شود. این گذر از مرحله اي به مرحله دیگر با مسائل مختلفی همراه است که شخص باید همزمان با تغییرات بیولوژیک، شناختی و جسمانی، خود را با انتظارات والدین، گروه همسالان و مدرسه با تناسب بیشتري در تغییرات سازگار کند. ورود به این دوره که از نظر درونی با شکل گیري تفکر انتزاعی، حافظه عاطفی و بلوغ شروع میشود، فصل جدیدي را در زندگی نوجوان رقم میزند که در مرکز آن هویت یابی(Identification) قرار دارد.کار اصلی شکل گیري هویت(Identity formation) در دبیرستان شروع می شود و طی سنین دانشگاه به طور جدي ادامه پیدا می کند. برخلاف مرحله به هم ریختگی ساختار (ساختارزدایی) که افراد در اوایل نوجوانی تجربه می کنند، دانش آموزان دبیرستانی بیشتر احتمال دارد تا هویت خود را ساختار مجدد ببخشند یا بازسازي کنند در حالی که افراد در اوایل نوجوانی مفاهیم کودکانه از خود را در هم می شکنند، نوجوانان در سالهاي دبیرستان اغلب براي انسجام یا سازماندهی مجدد احساسی از خود از نظر بدنی، احساسات جنسی، ارزشیابی از تواناییها و نقشهاي جاري یا مورد انتظار خود در تلاش هستند( رحمان پور و همکاران،1389،ص1 ).

نوجواني يك دوره ي انتقالي از وابستگي دوران كودكي به استقلال و مسؤليت پذيري دوران جواني و بزرگسالي است. در اين دوره، نوجوان با دو مسأله اساسي درگير است: بازنگري و بازسازي ارتباط با والدين، بزرگسالان و جامعه، و بازشناسي و بازسازي خود به عنوان يك فرد مستقل. در همين مرحله انسجام جنبه هاي مختلف بدني، جنسي و تصور از خويش به صورت هويت واحد شكل مي گيرد و پاسخگويي به سوال اساسي « من کیستم؟» به تدريج در ذهن نوجوان تحقق مي يابد (لطف آبادي، 1385).

در اين مرحله علاوه بر مسأله رشد شخصيتي و اخلاقي يك نياز اساسي ديگر، يعني كسب دانش و مهارتهاي لازم براي اشتغال يا ادامه تحصيل، به عنوان يك نياز مهم در تعليم و تربيت نوجوان مطرح مي شود. رشد هماهنگ نوجوان در تمام زمينه ها و شكل گيري هويت منسجم و مستقل، ضرورتي انكارناپذير در تعليم و تربيت اين مرحله است. موفقّيت هاي تحصيلي در طول سال هاي مدرسه و قبول شدن بعدي نوجوان در دانشگاه، معمولاً عامل مؤثري در شكل گيري هويت است. زيرا راه هاي زندگي آينده او را هموارتر مي سازد و از نظر حرفه اي نيز اطمينان بيشتري براي او ايجاد مي كند (رضوي، 1388، ص17).

جوامع در حال گذار، به دليل تغييرات متنوع و متعدد، معمولاً با تضادهای مختلف در ساختارها و زيرساختهای اقتصادی، سياسی، فرهنگی و اجتماعی مواجه اند. در چنين جوامعی، افراد به سختی می توانند خود را با محيط سازگار و با تغييرات و دگرگونی های تازه و سريع همراه کنند. بنابراين، از اين حيث دچار ناهنجاری و کشمکش های مختلف اجتماعی، ازخودبيگانگی و در سطحی وسيع تر، بی سازمانی و ازهم گسيختگی اجتماعی می شوند. اين بی نظمی ها و بی سازمانی ها به عدم تعادل و بی ثباتی اجتماعی و افزايش بحرانها و آسيب های اجتماعی منجر می شود. ايران از يک طرف در حال تجديد حيات طيبه اسلامی است و از طرفی به عنوان يک کشور در حال توسعه و در حال گذار از مرحلة سنتی به مدرنيسم، از اين قاعده مستثنا نيست و درنتيجه سرعت تغييرات در ابعاد فرهنگی، اجتماعی، سياسی و اقتصادی، آسيب ها و تهديدات اجتماعی متنوعی بر جامعه ايران وارد شده است، به طوری که طبق گزارشهای سازمان بهزيستی کشور،طی سا لهای اخير، آسيب های اجتماعی در کشور ما به طور متوسط هر سال، ۱۵ درصد رشد داشته اند (آشتیانی و فرهنگی، ؛ ۱۳۸۷).

هدف اصلی: بررسی رابطه بین سبک های هویت یابی و میزان بروز پرخاشگری در بین دانشجویان

فرضیه اصلی: بین سبک های هویت و میزان بروز پرخاشگری در بین دانشجویان رابطه معنادار وجود دارد.

سوال اصلی: آیا بین داشتن سبک های هویت یابی مختلف و میزان بروز پرخاشگری در دانشجویان ارتباط وجود دارد؟