موتور جستجوی پیشرفته مقالات و تحقیقات و ...
مُحارِبِه و حَرابه مصدر از باب مفاعله و مشتق از حَرَبَ است که با فتح را به معنی سلب و با سکون را به معنی جنگیدن و نزاع و جمع آن حُرُب است در لسان العرب آمده است که حرب به معنی غارت مال انسان و ترک آن شخص به گونه ایی که هیچ چیز برایش نماند و راغب اصفهانی می گوید حرب به معنای تاراج و غارت در ضمن جنگ است
بخش اول : محاربه در اصطلاح فقهاتعریف جرم محاربهفقهای اسلام چه شیعه و چه اهل تسنن ، در مورد تعریف محاربه متفق القول نیستند. که نگاهی هر چند اجمالی به این موضوع داریم:
محاربه بیرون کشیدن سلاح در خشکی یا دریا ، در شب یا روز ، به قصد ترساندن مردم ، در شهر یا غیر آن است ، چه محارب مرد باشد یا زن ، قوی باشد یا ضعیف ، از کسانی باشد که مردم از آن ها می ترسند یا از آنان نباشد و بنا بر صحیح ترین نظر ، چه قصد ترساندن داشته باشد چه نداشته باشد و خبر چین محارب ، یعنی کسی که عبور کننده گان از راه را زیر نظر میگیرد و به محارب خبر می دهد ، یا مراقب کسانی است که محارب از آن ها میترسد و اورا از آنها بر حذر میدارد و نیز همکار محارب ، یعنی کسی که به او کمک می کند بدون آن که خودش اسلحه بکشد ، محارب نیستند و برای تحقق محاربه برداشتن نصاب معینی از مال یا برداشتن از حرز و یا گرفتن چیزی شرط نمی باشد زیرا دلیل عمومیت دارد.
محاربه با شهادت 2 نفر مرد عادل و یا اقرار به آن ، اگر چه یک بار باشد ثابت می شود ، زیرا دلیل اقرارالعقلاء علی انفسهم جائز عمومیت دارد و از عموم آن تنها مواردی که تکرار در آن شرط است با دلیل دیگری خارج گردیده است در نتیجه سایر موارد تحت این عموم باقی می مانند به شرط آنکه اقرار کننده دارای اهلیت و مختار باشد شهادت یکی از متهمین در حق دیگری پذیرفته نمیشود زیرا احتمال بی طرف نبودن وجود دارد.حد محارب قتل یا به دار آویختن یا قطع دست راست و پای چپ او می باشد به دلیل آیه ای که دلالت بر تخییر می کند. مصنف تبعیید را بیان نکرده است