مقدمه
دریاچه ارومیه که در گذشته چیچست و کبودان نام داشته، بزرگترین و شورترین دریاچه دائمی ایران و یکی از دریاچههای فوق اشباع از نمک دنیا است.درازای آن 140 و پهنای آن میان 15 تا 50 کیلومتر و مساحت آن بین 5000 تا 6000 کیلومترمربع است. این دریاچه در یک فرونشست کم ژرفای وسیع با میانگین ژرفای 6 متر قرار گرفته است.ولی ژرفترین نقطه آن با 13 متر عمق در گوشه شمال باختری جای دارد. سطح آن نسبت به سطح آب دریاهای آزاد، 1300 متر بالاتر قرار دارد. در این دریاچه بیش از 102 جزیره وجود دارد که شکل و اندازه آنها با میزان بارش سالانه تناسب دارد.
عوامل آلودگی
مطالعات انجام شده در مورد آلودگی آبهای مناطقی در شمال غرب مشکین شهر و اهر در آذربایجان غربی به مواد شیمیایی و شناسایی نمونههای سرطانی از سوی دانشگاه تبریز در این منطقه، این احتمال را تقویت میکند که دریاچه ارومیه نیز به موادی از این جنس آلوده باشد.
طبق گمانهزنی زمین شناسان، دریاچه ارومیه در حالی حد معینی از مواد شیمیایی را در خود دارد که هیچ مطالعهای برای شناسایی و تشخیص تجاوز نکردن این مواد از حد مجاز در این منطقه بحرانی از سوی هیچ سازمان و دانشگاهی در کشور انجام نشده است. به عقیده بسیاری از زمین شناسان بخشهایی از خاک و آب مناطقی از کشور مثل آذربایجان (اهر، مشکین شهر)، بخشهایی از مناطق شمالی کشور و مناطق مرکزی (چغارت) به مواد شیمیایی و سرطان زا آلوده است که امکانات برای شناسایی و مطالعه این مواد آلودهکننده در اختیار دانشگاههای مطالعاتی کشور وجود ندارد.
طبق گمانهزنی زمین شناسان، دریاچه ارومیه در حالی حد معینی از مواد شیمیایی را در خود دارد که هیچ مطالعهای برای شناسایی و تشخیص تجاوز نکردن این مواد از حد مجاز در این منطقه بحرانی از سوی هیچ سازمان و دانشگاهی در کشور انجام نشده است. به عقیده بسیاری از زمین شناسان بخشهایی از خاک و آب مناطقی از کشور مثل آذربایجان (اهر، مشکین شهر)، بخشهایی از مناطق شمالی کشور و مناطق مرکزی (چغارت) به مواد شیمیایی و سرطان زا آلوده است که امکانات برای شناسایی و مطالعه این مواد آلودهکننده در اختیار دانشگاههای مطالعاتی کشور وجود ندارد.