حلال ها مایعات فراری هستند و نقش آنها در سهولت کار و استفاده از رزین ها و رنگ های حاصل از آنان روشن است زیرا که استفاده از رزینهای صددرصد غیر فرار در هنگام مصرف کاری بسیار مشکل بوده و شکی نیست که جهت جاری ساختن و امکان برداشت مقدار مورد نیاز از مخازن نقل و انتقال آنان از قبیل بشکه، تانکر و غیره نیاز به حرارت داشته که این خود مستلزم وقت و هزینه سنگینی است . لذا از همین روست که آنان را به کمک حلالها از صددرصد به ۳۰ الی ۸۰ درصد غیر فرار تبدیل می نمایند تا بدین ترتیب حلال اضافی نه تنها رزین یا رنگ مورد نیاز را در خود حل نماید و بلکه همچنین وسیکوزیته را کاهش و در نتیجه قدرت جاری شدن را نیز افزایش و خلاصه امر اینکه کار با آنانرا بسیار ساده تر نمایند. کاربرد حلال و کاهش درصد غیر فرار در صنایع رنگسازی بسیار مهمتر از دیگر صنایع بوده زیرا که برس زدن، اسپری کردن، تشکیل فیلم یکنواخت، براقیت، زمان خشک شدن و سخت شدن همگی تابع درصد غیر فرار رنگ مورد نظر بوده و این حلال است که با قدرت انحلال کنندگی خود رنگ را به درصد مورد نیاز، دلخواه و قابل مصرف می رساند.
1- قدرت حلالیت 2- فراریت یا سرعت تبخیر3- نقطه جوش4- نقظه اشتعال5- نقطه آتش سوزی(اشتعال خود بخود) 6- سیمت7 - بو 8- وزن مخصوص 9- رنگ 10- مقاومتی ضد خوردگی و اسیدی11 - طبیعت شیمیائی
حلالهای ترپینی از قدیمی ترین نوع حلالها بوده که از درختان کاج وصنوبربه دست آمده و در گذشته مصرف بیشتری از حا ل درساخت رنگهای ساختمانی و وارنیشها داشتند . امروزه به علت گران قیمت بودن روش تهیه ' کمی حلالیت ' سرعت تبخیرکند و بوی زیاد با حلالهای هیدروکربنی ارزان قیمت جایگزین شده اند و علاوه بر صنایع رنگ درهنرعکاسی نیز مصرف میگردند.
و همچنین به عنوان مواد کمکی ضد رویه در مواقع ضروری استفاده می گردند . فرمول کلی ترپینها صورت (S5H8)n بوده است .
در صنعت رنگسازی ترم هیدروکربن به حلالها یی اطلاق میگردد که از نفت ، قیر و زغال سنگ به دست آمده و فقط اتم های کربن و هیدروژن در ساختمان مولکولی خود داشته باشند. حلالهای هیدروکربنی از زمره حلالهای خوب، ارزان قیمت و با قدرت حلالیت مناسب می باشد که بیشتر جهت رقیق نمودن روغنها ، وارنیشها ، رزینهای آلکیدی کوتاه،متوسط و بلند ر وغن و دیگر رزینهای سخت به کار میروند و همچنین به عنوان حلال رقیق کننده رنگهای فوری نیترو سلولوزی نیز مصرف فراوانی دارند. هروقت رزینی به یک حلال اکسیژندار احتیاج داشته باشد معمولاً به مقداری از یک حلال هیدرو کربنی نیز جهت کاهش قیمت نیازمند است و اینکه مخلوطی از ند حلال هیدرو کربنی به همراه نداشته باشد خبر استثنا است .
حلالهای اکسیژن دار بر خلاف حلالهای هیدروکربنی قطبی بوده و بسیاری از آنان به حد زیادی در آب قابل حل می باشند و به همین علت قطبیت حلالهای مناسبی جهت رزین های قطبی از قبیل شلاک ، استرسلولز ، آمینو-فرم آلدهید ، وینیل ، آکرلیک ، اژوکسی ، ژلی اورتان ، سیلیکونی می باشند.این حلالها قیمت بیشتری نسبت به هیدرو کربنها دارند لذا جهت کاهش قیمت از هیدرو کربن های ارزانتر به همراه خود استفاده می نمایند . از انواع مهم حلالهای اکسیژنی میتوان الکلها ، استرها ، کیتونها واتر-الکلها را نام برد .
فیورنها هیتروسکلهایی هستند که از مادهء فیورن(C4 H4 O) تشکیل می شوند و همگی به غیر از فیور فیورال بوی دلپذیری داشته واز انواع آنان می توان فیور فیورال ، فیور فیورال الکل ، تترایید روفیرن و ترائیدر و فیورال الکل را نام برد.