همراه با روند سريع صنعتي شدن در جهان اكثر كشورها علي الخصوص كشورهاي در حال توسعه در حال تجربه رشد سريع شهرنشيني هستند. مهاجرت مردم از مناطق روستائي به شهرها از قرن بيستم آغاز شده است. در سال ١٩٩٥ ، حدود ۴۵ درصد از مردم جهان در مناطق شهري زندگي مي كردند و پيش بيني ميشود تا سال ٢٠٢٥ اين رقم به ٦٥ تا ٦٠ درصد افزايش يابد.
حمل و نقل مصرف كننده بيش از ٢٠ درصد كل انرژي و مسئول ايجاد بخش عمده آلودگي هوا در سطح جهان است.
همچنانكه شاهد هستيم مردم هر روز بيش از پيش به استفاده از اتومبيل شخصي وابسته ميگردند، پيش بيني ميشود كه تا سال ٢٠٢٥ ، مصرف انرژي بخش حمل و نقل و انتشارات گازهاي گلخانهاي نسبت به سال ٢٠٠٠ تا دو برابر افزايش يابد.
مشكلات زيست محيطي و صدمات وارده بر سلامت انساني به دليل رشد سريع حمل و نقل موتوري و روند ضعيف قانونمندي آن بطور جدي مشكل آفرين شده است. هر ساله بيش از ٧٥٠٠٠٠ نفر از مردم كه اكثرًا پياده هستند، در تصادفات ناشي از وسايل نقليه موتوري كشته ميشوند. علاوه بر اين تعداد حدود ٥٠٠ هزار نفر نيز در كشورهاي در حال توسعه دچار مرگ زود رس ناشي از آلودگي هوا ناشي از حمل و نقل ميشوند.
توسعه سريع شهرنشيني باعث تقاضاي بسيار زياد براي فعاليتهاي زيربنايي نظير تامين آب آشاميدني، حمل و نقل، شبكه برق و ... گرديده است بويژه فاصله بين عرضه و تقاضاي امكانات حمل و نقل به دليل مديريت ناكارآمد يا بكارگيري سيستم حمل و نقل نامناسب در حال افزايش است كه عمدتًا ناشي از فقدان برنامه ريزي جامع و موانع سازماني موجود است.
پايداري تنها با ايجاد تغيير در طراحي، الگوهاي استفاده و مديريت وسايل نقليه حاصل نميشود بلكه بايد تغييراتي در نحوة تفكر نسبت به شناخت و ارزشيابي راهكارهاي ممكن براي حل مشكلات حمل و نقل ايجاد گردد.
يك سيستم حمل و نقل پايدار نيازمند فعاليتهايي بيش از كنترل آلودگي هوا، ترافيك يا مصرف سوخت است.. مديريت توسعه پايدار حمل و نقل شهري به كاهش اثرات زيست محيطي، افزايش بازدهي سيستم حمل و نقل و بهبود وضعيت زندگي اجتماعي كمك ميكند كه بدون سازماندهي مجدد استراتژيها، سياستها و برنامه ها قابل دستيابي نخواهد بود
حمل و نقل يكي از مهمترين اركان توسعه شهري است كه براي جابه جائي مردم و كالاها ضروري بوده ودستيابي به بهره وري سازنده در مناطق شهري فقط با تأمين نيازهاي جابه جائي برآورده خواهد شد. حمل و نقل پايدار شهري در واقع حركت روان وسايل نقليه، مردم و كالاهاست كه مستلزم آسايش مردم و پايداري محيط با مطلوبترين هزينه و تلاش است.
يك شهر مدرن بايد داراي يك سيستم حمل و نقل كارآمد و گسترده براي ايجاد ارتباطات، دسترسي و ارتباط مابين مناطق مختلف آن باشد. يك سيستم حمل و نقل جامع مشكلات متعددي نظير آلودگي هوا، آلودگي صدا، جداسازي زيستگاه هاي گونه هاي وحشي، ترافيك و ... را رفع مينمايد. جوامع امروزي نيازمند سيستم حمل و نقل پايدار براي كاهش اين مشكلات و ايجاد سيستم حمل و نقل مؤثر و كارآمد هستند.تعاريف متعددي براي پايداري عنوان شده است، موسسه حمل و نقل كانادا هدف ا ز ايجادسيستم حمل و نقل پايدار را كسب اطمينان از لحاظ نمودن فاكتورهاي زيست محيطي، اجتماعي و اقتصادي درتصميم گيريهاي مرتبط با فعاليتهاي حمل و نقل ذكر نموده و تعريف ذيل را ارائه نموده است:
مؤثرترين و راحتترين طريق جابه جائي مردم و وسايل نقل يه با كمترين ميزان مصرف ا نرژی در زمينه سوخت و تلاشهاي انساني با مقبولترين هزينه، كمترين ترافيك و كمترين اثرات سوء زيست محيطي نظير آلودگي هوا و صدا.
همچنين در گزارش بانك جهاني ( ١٩٩٦) حمل و نقل پايدار و اركان آن بشرح ذيل عنوان شده است: