جهت سفارش اینجا کلیک کنید 
موتور جستجوی پیشرفته مقالات و تحقیقات و ...
تحویل در محیط : wordعنوان : بررسی اجمالی دین شینتو |
عنوان سفارش :
بررسی اجمالی دین شینتو
تعداد صفحه :
31
قیمت :
15000 تومان
|
|
خلاصه تحقیق مقدمه کلمه شینتو که از لغت چینی شین دائو گرفته شده، به معنای طریق خدایان می‌باشد. شینتو، دین بومی مردم ژاپن و در میان دین‌های جهان به نسبت ناشناخته است. این واژه در زمان‌های بسیار آغازین، رایج نبوده؛ اما با این همه، نسبتاً کهن است.شینتو برخلاف آیین‌های دیگر، بنیا‌ن‌گذار خاصی ندارد؛ بنابراین، تعیین زمان شکل‌گیری آن مشکل است. این آیین، آمیزه‌ای از اندیشه‌های ادیان ابتدایی، قومیت و وطن‌پرستی است که در طول تاریخ، تا حدی تحت تأثیر آیین‌های کنفوسیوس و بودا متحول گشته است. کامی کامی‌ها، پرسته شینتو هستد؛ یعنی اشیاء مورد پرستش و نیروهای درون دین شینتوی ژاپنی. این اصطلاح(کامی)، عنوان محترمانه‌ای برای ارواح شریف و مقدس است که متضمن حس ستایش فضایل و اقتدار آنهاست. تمام موجودات را می‌توان کامی نامید، اما چون این اصطلاح، عنوان محترمانه‌ای است؛ مرسوم نیست که آن را برای اشخاص یا موجودات عادی به کار برند. در شینتو، خدای مطلقی که خالق و فرمانروای همه باشد، وجود ندارد. سیر تاریخی شینتو تاریخ آیین شینتو، مشتمل بر پنج دوره است که در هر دوره، تحولاتی روی داده است. 1. دوره اول(سده هفت ق.م تا سده ششم میلادی)؛ آیین شینتو، تنها دین ژاپن به شمار می‌رفته است؛ دوره اول(سده هفت ق. م تا سده ششم میلادی)؛ آیین شین تو، تنها دین ژاپن به شمار می رفته است. دین آغازین ژاپنى ها پرستش سازمان نیافته خدایان و ارواح طبیعت و نیز ارواح مردگان بود. این دین، که به شین تو معروف است، در سپیده دم تاریخ شروع کرد کمابیش به توسعه دادن تجلیات روشن قهرمان پرستى و نیاپرستى، با یک زمینه طبیعت پرستى. این دین بخش تفکیک ناپذیر سنت اجتماعى بود، و ایل یا زندگى مشترک اجتماعى مردم تایید و همبستگى خود را از پرستش آن خدایان مى گرفت. وقتى ایلات و طوایف به تدریج تحت قدرت و اعتبار یک خاندان فرمانروا، که باور مى داشتند از بانوخداى خورشید آمده اند، به هم آمیختند، به این بانوخدا به مثابه برترین خداى شین تو حرمت مى گذاشتند و پرستش او سیماى محورى آیین ملى شد. این دو جنبه از دین شین تو، یعنى اجتماعى و ملى بودن، در سپیده دم عصر تاریخى قدرت گرفتند، و آن سنت حتى امروزه هم نقش قابل ملاحظه اى در زندگى اجتماعى و روحى ملت بر عهده دارد. 2. دوره دوم(سده ششم تا هشتم میلادی)؛ ادیان کنفوسیوس، بودا و دائو در کنار شینتو، مورد توجه قرار گرفتند، اما آیین شینتو از قدرت بیشتری نسبت به آنها برخوردار بود؛ معرفى تدریجى تمدن چینى، که تاریخش به حدود قرن سوم میلادى مى رسد،و معرفى آیین بودا در قرن ششم، با رشد نیرومند اجتماعى و پیشرفت وحدت ملى همراه بود. ملت شروع کرده بود به آموختن چیزهاى نو و فرهنگ شکوفاى آن زمان قاره آسیا، و آیین بودا از راه الهام بخشیدن به آرمان هاى والاتر و ترغیب هنرها و ادبیات، انگیزه اى حیاتى به توسعه تمدن بخشید. دین نو هنرها و علم، ادب و فلسفه را وارد کرد، و این ها همه به مثابه ابزارهاى تبلیغ عمل مى کردند و از طریق پیشرفت حیرت انگیز کار تبلیغى شان، کل کشور در قرن هفتم به یک سرزمین بودایى بدل شد. میان سلطنت و دین اتحاد تنگاتنگى برقرار شد، و از آن جا که دین وارداتى سخت از وفادارى به حکومت حمایت مى کرد، همین امر تحکیم ملت را تحت فرمانروایى پادشاه ممکن کرد، و این در حالى بود که به ترغیب طبقات حاکم، کارهاى تبلیغاتى بودایى گسترش مى یافت و تسهیل مى شد. به این ترتیب آیین بودا در حدود سیصد سال پس از معرفى اش به ژاپن، در مسیرى محکم و استوار در حیات ملى ژاپن پا گرفت و به راه هاى بسیار، شکوه هاى فرهنگش تجلى یافت. 3. دوره سوم(ابتدای سده نهم تا انتهای سده هفدهم)؛ شینتو با ادیان دیگر؛ به ویژه آیین بودا، درهم می‌آمیزد و شکل خاصی به خود می‌گیرد؛ برای مدت نهصد سال دین بومی ژاپن آگاهانه با ادیان خارجی ترکیب می شد. کاهن بودایی کوبو- دایشی (سالهای 835- 774 میلادی) با توفیق به تبلیغ نظریه ای که به نام ریوبو و یا شینتوی مخلوط خوانده می شد پرداخت که مطابق آن خدایان شینتویی صرفا حلول و یا تجسدی از خدایان بودایی بودند. افراد دیگری نظیر کیتاباتا که چیکافوسا (سالهای 1354- 1293 میلادی) و ایچیجو کانه یوشی (سالهای 1500- 1465 میلادی) نیز ادعا می کردند که ادیان شنیتویی، بودایی و کنفوسیوسی را می شد در مجموعه کلی و واحدی گردآورد». برای اینکه بدانیم در این دوران رقابت با ادیان خارجی تفوق و برتری دین شینتویی تا چه میزان رو به ضعف گذاشته کافی است توجه داشته باشیم که بزرگترین مراسم شینتویی به نام اوهو- نیهه و یا تشریفات تاجگذاری، در فاصله سالهای 1465 تا 1687 میلادی که مصادف با سلطنت هشت امپراتور بود به حال وقفه و تعطیل درآمده بود. به هر حال در آغاز قرن هشتم و نهم میلادى، وحدت ملى مشخص و حکومت مرکزیت یافته به دست آمد. یارى متقابل سلسله مراتب بودایى و دیوان سالارى دربارى، در سراسر سه قرن بعد، سیماى هدایت گر زندگى اجتماعى و دینى و سیاسى بود. این دوره، که فرمانروایى «صلح و آسایش » خوانده مى شد، در واقع دوره کلاسیک فرهنگ ژاپنى بود. الهام عمیق برگرفته از آیین بودا احساسات و زندگى مردم را مشخص مى کرد، به طورى که مى توان تاریخ شکوفایى ادبیات ملى را، که عمیقا رنگ و بوى احساس بودایى داشت، از قرن دهم دانست. تعلیم بیش از حد پالایش یافته آیین بودا، با اسرار و جلوه هاى هنرى اش، اشراف را که حامیان عمده این دین و مراتب آن بودند به احساساتى هاى زن صفت و تباه بدل کرد. .... |
تحقیقهای مشابه
Ùیلم - بررسی اجمالی Ùیلم های عکاسی
6 صفحه - 1500 تومان
پروژه رشته علوم اجتماعی، بررسی عوامل اجتماعی موثر بر میزان علاقمندی به دین و دینداری
76 صفحه - 48000 تومان
بررسی اجمالی دین شینتو
31 صفحه - 15000 تومان