جهت سفارش اینجا کلیک کنید 
موتور جستجوی پیشرفته مقالات و تحقیقات و ...
تحویل در محیط : wordعنوان : استقامت عضلانی |
عنوان سفارش :
استقامت عضلانی
تعداد صفحه :
8
قیمت :
6000 تومان
|
|
خلاصه تحقیق مقدمه عضلات در خود انرژی ذخیره می کنند. این عمل به ماهیچه ها امکان می دهد که مدت زیادی به فعالیت خود ادامه دهند. این عمل عضلات را استقامت عضلانی گویند. استقامت عضلانی عبارت است از ظرفیت یک عضله یا گروهی از عضلات برای انقباض مداوم. معمولاً استقامت عضله را با قدرت عضلانی اشتباه می گیرند ولی باید توجه کرد که معمولاً استقامت عضلانی عبارت است از توانایی در کاربرد قدرت و نگهداری این توانایی برای مدت نسبتاً طولانی. برای مثال در فعالیت هایی چون: برف پارو کردن، چمن زدن، نظافت و یا حرکات ورزشی چون دراز و نشست، بالا کشیدن بدن در حالت بارفیکس و . . . استقامت عضلانی نقش اساسی دارد که می شود با تمرینات منظم ورزشی آن را افزایش داد. استقامت به معنی توانایی، ایستادگی و ادامه یک فعالیت معین است. بدین ترتیب استقامت عضلانی به معنی توانایی ادامه یک فعالیت جسمانی یا مقاومت در برابر خستگی عضلانی می باشد. به بیانی دیگر استقامت عضلانی به عنوان توانایی عضلات در اعمال نیروی زیر بیشینه برای تکرار یک حرکت معین( مثل تعداد دراز و نشستی که در یک دقیقه انجام می شود.) یا حفظ و نگهداری یک انقباض عضلانی برای مدت زمان معین تعریف شده است.( مانند نشستن به شکل V که در آن عضلات شکم به حالت انقباض می باشد). دراز و نشست، کشش بارفیکس، شنای سوئدی و تمرینات با وزنه، تمرینات متداول برای افزایش استقامت عضلانی می باشد. استقامت عضلانی با شمارش تعداد دفعاتی که عضله منقبض می شود یا مدت زمانی که عضله به حالت انقباض باقی می ماند اندازه گیری می شود. بسیاری از کارشناسان معتقدند ارتباط بسیار نزدیکی بین استقامت عضلانی و استقامت قلبی_ تنفسی وجود دارد. از آنجایی که عضلات بدن برای اکسیژن و مواد غذایی به فعالیت قلب و ریه ها وابسته می باشند، استقامت عضلانی به عنوان پیش نیازی برای استقامت قلبی_ تنفسی مورد توجه قرار می گیرد. به عبارتی دیگر استقامت عضلانی جزئی از استقامت قلبی_ تنفسی نیز در ارتباط با عضلات تنفسی است تفکیک استقامت عضلانی از استقامت قلبی_ تنفسی عملاً غیر ممکن است. به منظور بهبود و توسعه استقامت عضلانی، عضله باید تحت شرایط اضافه بار قرار گرفته و به طور پیوسته در دامنه حرکتی مفصل حرکت کند. متداول ترین شیوه کسب استقامت عضلانی استفاده از تمرینات با وزنه ( دمبل و هالتر) است که در یک ست برنامه تمرینی منظم با وزنه امکان پذیر می باشد. به عنوان مثال اگر بهبود عضلات دو سر بازویی( جلوی بازو) مورد نظر است باید وزنه ای در حدود 10 تا 15 کیلو گرم ( با توجه به سطح استقامت) انتخاب و آن را 10 بار در دامنه حرکتی مفصل آرنج به حرکت در آورید.( به این تعداد یک ست یا دوره می گویند) . سپس می توانید این ست را دو یا سه بار تکرار کنید. استقامت عضانی را نباید با قدرت عضلانی اشتباه گرفت. استقامت عضلانی توانای انقباض عضلانی را در یک مدت زمان نسبتاً طولانی نشان می دهد. در حالی که قدرت عضلانی، حداکثر مقدار نیروی مطلقی که فرد می تواند در یک حرکت منفرد تولید کند نشان می دهد. بین قدرت و استقامت عضلانی، نیز رابطه نزدیکی وجود دارد. مثلاً شما مقدار معینی قدرت نیاز دارید تا یک وزنه معین را از زمین بلند کنید. اما این استقامت عضلانی شماست که مشخص می کند چه میزان وزنه را می توانید از زمین بلند کرده و با خود حمل کنید. اگر احساس درد یا کوفتگی در عضلات می کنید نشانه آن است که از نظر استقامت عضلانی ضعیف هستید و باید در صدر تقویت آن برآیید. میزان معینی از قدرت واستقامت عضلانی جهت انجام امور روزمره زندگی لازم است. اگر چه ورزشکاران نیاز به آزمون های جداگانه و تمرینات خاص جهت افزایش استقامت و قدرت عضلانی دارند ولی اکثر افراد علاقمند به آمادگی جسمانی، می توانند از ترکیبی از این دو استفاده کنند. .... |