مقاله نگهداري و تعميرات مبتني بر قابليت اطمينان

استراتژي فعلي دنياي پيشرفته صنعتي برپايه توليد و نت با عيوب صفر (Zero Defects)، از كارافتادگي صفر (Zero Breakdowns) و حوادث صفر (Zero Accidents) مي‎باشد. براي رسيدن به اين اهداف، دو استراتژي عمده نت وجود دارد. يكي از اين روشها، بكارگيري استراتژي نت بهره‎ور فراگير (TPM) مي‎باشد. براي رسيدن به هدف مذكور از استراتژي RCM استفاده مي‎شود.

اكثر كارخانجات توليدي و خدماتي خط مشي و سياست كلي خود را هر ساله تدوين و ارائه مي‌نمايند، ولي عموما" برنامه خاص نت در راستاي آن سياست‌ها را ارائه و به مورد اجراء نمي‌گذارند. استراتژي RCM نتايج و دستاوردهاي مختلفي بدنبال خود دارد كه با اجراء ودستيابي به نتايج آن مي‌توان در راستاي اهداف و سياست‌هاي كلي شركت, حركت نمود.

خط مشي و سياست كلي در صنعت ريلي جابجايي حداكثر مسافر و بار, بالا بردن ايمني، افزايش قابليت دسترسي و آماده بكار ماشين‌آلات, كاهش تاخيرات, افزايش سرعت، بهبود كيفيت خدمات و كاهش هزينه‌ها مي‌باشد. اجراي سيستم نت بر اساس اين اهداف و سياست كلي, احتياج به استراتژي متمركزي دارد كه RCM پاسخگوي ‌آن مي‌باشد.

RCM مقدار نت مناسب براي رسيدن به حداكثر توانايي و قابليت اطمينان ذاتي تجهيزات را براساس شرايط‎كاري مربوطه مشخص مي‌كند. به عبارت ديگر براي تجهيزات مشابه و در شرايط‎كاري مختلف, نيازهاي متفاوتي تعيين و مشخص مي‌نمايد, كه اين برخلاف روشي است كه در حال حاضر در بسياري از كارخانجات بكار گرفته مي‌شود.

موانع اصلي اجراء و بكارگيري موفقRCM ، زمان و تلاش مورد نياز, طرز فكر نفرات نت و ديدگاه سنت‌گرايي آنها مي‌باشد.

ايده و مفهوم RCM در مقاله گروه نگهداري و تعميرات بوئينگ 747 در سال 1968 تحت عنوان " برنامه ارزيابي نگهداري و توسعه " ارائه گرديد. اين برنامه بنام MSG1 نامگذاري گرديد. در سال 1970 نسخه اصلاح شده اين مقاله تحت عنوان MSG2بنام "برنامه‌ريزي عمليات نگهداري و تعميرات سازمان هواپيمايي و سازنده "منتشر شد. در سال 1979 سازمان حمل و نقل هوايي پس از بازنگري مقاله MSG2، آنرا در سال 1980 تحت عنوان " برنامه‌ريزي عمليات نگهداري و تعميرات سازمان هواپيمايي و سازنده " بنام MSG3 ارائه نمود. برنامه MSG3 براي هواپيماهاي سري 757 و 767 بكار گرفته شد. در سال 1981 سازمان دفاع امريكا پس از مطالعه دقيق و بازنگري MSG2، آنرا تحت عنوان " نگهداري و تعميرات مبتني بر قابليت اطمينان " ارائه نمود. از اين روش درتوليد محصولات نظامي در نيروي دريايي امريكا استفاده شد.[1]

روش RCM توسط ساندتروف (Sandtorv) و راسوند (Rausand) [2]، نولان (Nowlan) و هيپ (Heap) [3]، و مويبري (Moubray) [4] تكامل پيدا نمود و كاربرد آن را از صنعت هواپيمايي فراتر بردند. RCM تاكنون در صنايع نيروگاهي و هسته‌اي, صنايع توليدي، پالايشگاهي و حمل و نقل بكار گرفته شده است.

اجراي برنامه RCM و مهندسي قابليت اطمينان از سال 1975 درراه آهن انگليس آغاز و توسعه آن تابحال ادامه پيدا كرده است. هدف از اجراي اين برنامه در راه‌آهن انگليس بالابردن قابليت اطمينان, قابليت دسترسي (Availability), قابليت تعميرپذيري (Maintainability) و ايمني ماشين‌آلات بوده است.[5]

قطار زيرزميني لندن بزرگترين مترو در دنيا مي‌باشد. اين مترو روزانه حدود دو ميليون نفر ( 9/4 مايل براي هر نفر ) جابجا مي‎كند. مرحله مطالعاتي اجراي برنامه RCM براي مترو لندن در سال 1993 و براساس سه دستوركار اصلي ذيل آغاز گرديد.[6]