مدیریت قراردادهای بین المللی

عقد قرارداد به منظور واگذاری خدمات در قالب واحدها و مراکز ارائه خدمات بهداشتی و درمانی و توان بخشی در قالب قوانین و مقررات مالی، اداری و سازمانی دولت و در چهارچوب های تعریف شده آن امکان پذیر است.

قرارداد موافقت نامه ای است بین طرفین قرارداد (کارفرما و پیمانکار) که آنها را متعهد می کند به منظور دستیابی به اهداف توافق شده در قالب بودجه ای معین و طی دوره زمانی مشخص، اقداماتی را به عمل آورند. همچنین قرارداد مبنایی را برای پایش و و ارزیابی بوجود می آورد. قرارداد مشخص می کند که پرداخت کننده و یا کارفرما در قبال پرداخت مبلغ معینی می تواند چه انتظاری از مؤسسه ارائه کننده خدمات یا پیمانکار داشته باشد و پیمانکار نیز چه خدماتی ( نوع و حجم خدمت) را ارائه خواهد داد. اهمیت قرارداد در این است که انتظارات طرفین قرارداد را به طور شفاف نشان می دهد. همچنین قرارداد مدرکی کتبی است که طرفین را به رعایت مفاد موافقت نامه ملزم می کند. بدیهی است که قرارداد تحمیلی نتایج مطلوبی در بر نخواهد داشت.

در مقدمه قرارداد موضوع و هدف از قرارداد و طرفین آن مشخص می شود، یعنی برای رسیدن به هدف یا هدفهایی قرارداد منعقد می گردد و دو طرف قرارداد برای دست یافتن به این اهداف چه کسانی هستند. نکته مهمی که در مقدمه قرارداد باید مطرح کرد رفتار مورد انتظار طرفین قرارداد است. نگرشها باید به این جهت باشد که دو طرف قرارداد احتمال ریسک اجرای کار را بپذیرندو در چهار چوب قرارداد، فضای لازم برای نو اوری و ایجاد خلاقیت فراهم گردد. همچنین مشکلات بالقوه ای که در طی زمان پیش می آیند مدیریت و چاره اندیشی شوند، باید به قرارداد به عنوان ایجاد بخشی از یک فرهنگ مثبت که اثر بخش و حلال مشکلات است توجه کرد. چنانچه قراردای به عنوان یک سند یک طرفه بکار آید سبب ایجاد رفتاری خواهد شد که مشکلات بالقوه ای ایجاد و به جای اینکه مدیریت شود مخفی می گردد.