فهرست مطالب
عنوان
چکیده
مقدمه
عرف در گذر زمان
عرف و شأن اجتماعي انسان
ميانه‌روي در انفاق
اسلام و اعتدال
در ميان دو نامطلوب!
يک مناقشه
ابعاد چندگانه انسان
حد وسط معقول
نتیجه گیری
منابع
چکیده
در بيان ويژگي‌هاي شيعيان از زبان امير مؤمنان به اين جمله رسيديم: « مَنْطِقُهُمُ الصَّوَابُ وَ مَلْبَسُهُمُ الِاقْتِصَادُ »؛ سخن گفتنشان صواب و مطابق با واقع است و خطا در آن نيست و نيز، پوشاکشان ميانه‌روي است. در اين‌جا، شارحين از نظر ادبي گفته‌اند: مبتدا يک مضاف مقدر دارد، يعني «صفة مَلْبَسِهُمُ الِاقْتِصَادُ ». چون ملبس يعني پوشاک و اقتصاد و ميانه‌روي عنواني است که از رفتار انسان انتزاع ميشود. به هر حال، به اعتقاد همه شارحين نهج‌البلاغه، منظور از اين‌که پوشاک متقين، شيعيان يا مؤمنين اقتصاد است، يعني آنان در لباسشان ميانه‌روي دارند؛ نه خيلي لباس فاخر و گران‌قيمت مي‌پوشند و نه لباس‌هاي پاره و کثيف و پست. کلمه اقتصاد در لغت عربي معاني متعددي دارد؛ ولي همة اهل لغت اتفاق دارند که در اين‌جا، مصداق کلمه اقتصاد؛ يعني اعتدال و ميانه‌روي. منظور از اقتصاد در قرآن کريم و در عبارت « وَمِنْهُم مُّقْتَصِدٌ »1، يعني کساني که در حالت اعتدال هستند و افراط و تفريط ندارند. همان‌طور که بيان شد، ميانه‌روي در لباس، يعني اين‌که از لحاظ ارزش، لباس معتدلي بپوشد.
نکته‌اي اين‌جا است که اين حالت اعتدال در لباس و چيزهاي ديگر از شؤون زندگي، نسبت به افراد و گروه‌هاي مختلف در شرايط مختلف زماني و مکاني تفاوت مي‌کند. اين‌گونه نيست که هميشه نوع، جنس يا قيمت لباس ملاک اقتصاد و اعتدال باشد. اين‌که فقها در مواردي مي‌فرمايند بر حسب شؤون، واقعيتي است که در همه‌جا بايد رعايت شود.
مقدمه
مهمترين نماد و نمود عيني در يك جامعه، معيشت مردم و روابط مالي آنهاست كه در اسلام، علم فقه از ابتداي باب طهارت تا آخر باب ديات متكفل تنظيم آن روابط است تا از مال حرام، عبادتي اقامه نشود و از مال حرام تجارتي عمل نشود و از مال حرام خساراتي پرداخت نگردد. اسلام حرمت اموال مردم را كه زيرساخت معيشت آنهاست همانند حرمت خون و جان آنها مهم و محترم مي‌‌داند و نظم مالي را در تقرب به خداي بزرگ شرط عبوديت خالص قرار داده است. تمام مباحث فقهي كه سال‌هاي سال در عصر غيبت امام معصوم (ع) از فقيه و فرزانه بزرگ تشيع شيخ طوسي بنيانگذار حوزه علميه نجف مطرح شده است به تعريف و تنظيم روابط شخصي اجتماعي و اقتصادي شيعيان مي‌‌پردازند، تملك و تصرف حلال پايه‌اي‌ترين شرط دينداري است و حرمت نگه داشتن اموال مسلمانان به اندازه حرمت جان و آبروي‌شان توصيه ميشود واين تكليف صريح دين اسلام است و اسلام هرگز ضرر رساندن به ديگران را در تعامل اقتصادي و اجتماعي نمي‌‌پذيرد و شخص مضر را فاقد صلاحيت در تصرف حقوقي مي‌‌داند.با آب غصبي خلق نمي‌‌توان طهارت براي نماز خالق ساخت، با غذاي غصبي حاصل از بيت‌المال و اموال عمومي نمي‌‌توان روزه گرفت و حج رفت و اين همه مباحث فقهي براي ساختارسازي اقتصادي مبتني بر بايدها و نبايدهاي شريعت مصطفي (ص) بر اساس تبيين و تفسير اوصياي بزرگوارش طي 250 سال عصر امامت است تا حلال و حرام الهي از يكديگر بازشناخته شود و مسلمانان از ارتكاب حرام مصون بمانند.از شخص حرام‌كار و خانواده حرام‌خوار جامعه‌اي ساخته ميشود كه هرگز خروجي دينداران را نخواهد داشت و اينطور نيست كه يكدفعه معيشت مردم در جامعه مسلمانان ديندارانه شود بلكه براي رسيدن به خروجي معيشتي ديني در جامعه دينداران بايد فقه اسلام منطبق با تبيين سنت نبوي از اوصياي كرام دوازده‌گانه حضرت رسول (ص) اجرا شود.
..................
تحقیقهای مشابه
مجری کارهای پژوهشی عمومی، علمی پژوهشی و مروری
کارهای آماری و تجزیه و تحلیل داده
تحلیل کمی و کیفی
انجام کلیه خدمات نگارش، ترجمه تخصصی ، ویرایش مقاله ها و پایان نامه ها
انجام رفرنس نویسی استاندارد با نرم افزار EndNote
آماده سازی پاورپوینت مربوط به ارائه در جلسات و همایشها
جهت سفارش اینجا کلیک کنید