موضوع : معماری مسکونی – گونه شناسی برونگرا در گیلان تحویل در محیط : word

عنوان سفارش : معماری مسکونی – گونه شناسی برونگرا در گیلان تعداد صفحه : 36 قیمت : 13500 تومان جهت سفارش اینجا کلیک کنید <-- نمایش تحقیق بعدی ..... نمایش تحقیق قبلی -->

معماری مسکونی – گونه شناسی برونگرا در گیلان:
ویژگی برونگرایی چیزی است که در سایر نقاط ایران نیز شبیه به آن دیده می شود. اما وقتی از ویژگی پوششهای آن، یعنی شیبدار بودن صحبت می شود، فکر انسان ناخودآگاه متوجه اوضاع طبیعی این منطقه می گردد. این جا است که گیلان و کل ناحیه جلگه ی خزر از دیگر نقاط ایران جدا می شود.
این منطقه به وسیله حصار بلند البرز از بقیه ایران جدا می گردد. کوههای این استان قسمتی از مجموعه ناهمواریها ی جنوب و جنوب غربی دریای مازندران است که از دره ی رود آستارا در شمال تا کوههای سوماموس در مشرق کشیده شده است. این کوهها شامل، دو بخش رشته کوههای غربی و بخش غربی سلسله جبار البرز است. رشته غربی شامل کوههای طالش، ماسوله و پشت کوه می باشد و از دره ی رود آستارا تا تنگ منجیل گسترده شده است. دامنه های شرقی این کوهها با شیب تندی به دریای مازندران و قسمتی از جلگه گیلان مشرف بوده و پوشیده از جنگل است و دامنه های غربی آن شیب کمی را دارا می باشند. این رشته کوه مانند سدی بین آذربایجان و دریای خزر قرار گرفته است. بخش غربی کوههای البرز شامل چندین رشته می باشد که از دره ی سفیدرود به سمت مشرق تا کوههای استان مازندران ادامه پیدا کرده است؛ و شامل ناهمواریهای ناحیه ی دیلمان، لاهیجان، عمارلوو خزران می باشد.بین دامنه های شمالی کوههای البرز و سواحل جنوبی دریای خزر، جلگه ی گیلان قرار دارد و به دو بخش جلگه های باریک شرقی و شمال غربی و جلگه ی مرکزی تقسیم می شود. این منطقه دارای نوع خاصی از آب و هوا است که به آن آب و هوای معتدل خزری می گویند؛ و ناشی از تاثیر کوههای البرز و دریای خزر می باشد. کوهستان طالش با جهت شمالی – جنوبی و کوهستان البرز با امتداد شرقی – غربی مانند سدی از عبور بخار آب حاصله از دریای خزر و بادهای مرطوب و شمال غربی به داخل ایران جلوگیری می کنند و به سبب ارتفاع زیادی که دارند موجب بارندگی بسیار در این ناحیه می گردند. مجموع این عوامل باعث شده است که در این منطقه، پوششهای گیاهی غنی داشته باشیم. جنگلهای انبوه بیشتر در دامنه های شمالی و کوهپایه های اطراف شهرها مشاهده می شود و درختان آن عبارتند از توس، لمرز، راش،
بلوط، اوک، آزاد، توسکا، شمشاد و زیتون. علاوه بر این، انواع درختان دیگر به صورت پراکنده در جنگلهای گیلان یافت می شوند که عبارتند از: افرا، نارون،شاه بلوط و غیره. در ادامه سخن خواهیم دید که چگونه این ویژگی جغرافیایی باعث شده است که چوب و مصالح گیاهی، عناصر اصلی ساختمانی در این منطقه را تشکیل دهند.در گذشته، ارتباط این سرزمین بسته با دیگر نقاط ایران، به وسیله راههای متعدد مالرو انجام می گرفته است.پر رفت و آمد ترین راه زمان صفویه، راهی بوده است که بین قزوین و لاهیجان قرار داشته و مسیرهای اصلی آن از شهر ها و آبادیهای سیاهکل، لانه، سردپ، دیلمان، اسیابار، چراکوه، کلیشم، انبوه، الولک و قزوین می گذشته اند.ارتباط گیلان به آذربایجان از طریق فومن، ماسوله، زنجان بوده و راه دیگر از طریق آستارا به اردبیل، می گذشته است. جاده شاه عباسی که در امتداد ساحل دریای خزر از استرآباد ( گرگان) تا کرگانرود (هشتبر) ادامه می یافته، در شمال جاده ی فعلی قرار داشته است. برای رفتن از مازندران به رشت، مستقیماً مسیر ساحلی را در قسمت شمالی گیلان می پیمودند.دکتر منوچهر ستوده در کتاب از آستارا تا استر آباد، درباره ی گیلان می نویسد: « رودخانه ی سفید رود، خاک گیلان را به دو بخش جداگانه تقسیم کرده است: بخشی که امروز مرکز آن رشت است و بنام گیلان بیه پس، گیلان روپس، پسا گیلان یا به قول مولف حدود العالم آن سوی رودیان و بخشی که مرکز آن لاهیجان بوده است، بنام گیلان بیه پیش، گیلان روپیش یا به قول مولف حدودالعالم این سوی رودیان خوانده می شده است. در قرن چهارم در دوران آل بویه،حتی کوهستانهای شرقی یعنی طبرستان و جرجان نیز جزء دیلمان بوده است. این تقسیمات مدت زیادی پایدار نماند و بعد ها کلمه ی دیلمان به قسمت کوهستانی شرقی فعلی گیلان و قسمت هموار کنار دریا بنام جیلان خوانده شد. در ادوار بعدی، گاهی کلمه ی دیلمان شامل هر دو ناحیه و زمانی کلمه ی گیلان به منطقه کوهستانی و دشت اطلاق می شد.
آب و هوای مساعد، خاک رسوبی و حاصلخیز، وجود شبکه های آبهای روان دایمی و متعددد دیگر امکانات کشاورزی، باعث رونق کشاورزی در این منطقه شده است. جلگه های رسوبی دامنه مرطوب خزر عموماً به کشت برنج آبیاری شده اختصاص دارد. انواع محصولات دیگر در استان گیلان عبارتند از : گندم، چای، جو، حباب، دانه های روغنی، زیتون و غیره.بافت اغلب روستاهای واقع در دشت گیلان به شکل پراکنده است و هر خانه که مشتمل بر عناصر مختلفی است،به صورت قطعه زمین بزرگ می باشد که گاهی با محل کار که اغلب شالیزار است، فاصله ی کمی دارد. مثل آنچه در روستای کلده بالا در نزدیکی فومن مشاهده شد؛ و گاهی فاصله ای را باد تا محل کار طی کرد، مثل روستای سالک ده در لاهیجان. شکل پراکندگی خانه ها در بافت متفاوت است. مثلاً در روستای سالک ده، در دو طرف مسیر اصلی روستا خانه ها به صورت پراکنده ساخته شده اند( شکل 73).
در روستای کلده بالای فومن، در یک طرف مسیر خانه ها و در طرف دیگر مزارع قرار گرفته اند
در هر دو روستای مزبور، مرکز ده از تقاطع چند راه شکل می گیرد که در آن قهوه خانه یا محل تجمع مردان در اوقات فراغت، محل خرید و همین طور مسجد ده قرار گرفته اند.
در شهر های بزرگ این استان مثل دیگر شهر های ایران، بافتها به صورت متراکم می باشد. خانه تا حد زیادی عناصر داخلیش با خانه های روستایی متفاوت است ( در ادامه ی مطلب، بطور مفصلتری راجع به آن بحث خواهد شد) به وسیله ی دیوار دور حیاط، از خانه ی کناری خود جدا می شود و کوچه های تنگی رابطه ی بین آنها را میسر می سازد. همان گونه که قبلاً گفته شد، به کار گیری انواع مصالح در مناطق مختلف مورد بررسی، در ارتباط مستقیم با دسترسی به مواد موجود در هر محل می باشد. با وجود این که موقعیت طبیعی محل طوری است که به بیننده استفاده ی مطلق از مصالح چوبی را القا می کند، ولی با کمی دقت مشاهده می شود که در فواصل کوتاهی از هم نوع مصالح در سازه های مختلف تغییر می کند. اما به هر حال، وفور جنگلها ی انبوه و یا پراکنده، چوب را عنصر ساختمانی خاص منطقه ی گیلان ساخته است.
..................