موضوع : رابطۀ ادبیات و موسیقی تحویل در محیط : word

عنوان سفارش : ????????? ? ??????? R???? ?? ? &????? R? ? R تعداد صفحه : 13 قیمت : 6000 تومان جهت سفارش اینجا کلیک کنید <-- نمایش تحقیق بعدی ..... نمایش تحقیق قبلی -->

تاریخچه
درخشش علوم و صنایع ایران، در عصر ساسانی بود. هنر موسیقی نیز در اثر تشویق شاهان رونقی به سزا یافت.در دوره ی اردشیر موسیقی دانان طبقه ی جداگانه ای را تشکیل داده و به مقام خاصی نایل شده بودند.در دوره ی خسرو پرویز موسیقی ترقی تمام یافت. از مندرجات شاهنامه فردوسی و خسرو شیرین نظامی برمی آید که «باربد» بزرگترین موسیقی دان این زمان بوده است. (وی را مبتکر 360 لحن می دانند) از دیگر موسیقی دانان این دوره می توان «نکیسا» «بامشاد» ، «رامتین» و «آزادوار چنگی» را نام برد. در عصر ساسانی 72 نغمه از نغمه های موسیقی رواج داشته است. مانند :
پالیزبان ، سبزه، باغ سیاوشان، راه گل ، شادباد، تخت درویش، گنج سوخته، دل انگیزان، تخت طاقدیس ، چکاوک، خسروانی، نوروز، جامه دران، نهفت ، گلزار، در غم، گل نوش و زیرافکن که هنوز بعضی از این اصطلاحات در موسیقی امروز ما رایج است.این نغمات از قرن چهارم به بعد بیشتر می شود. در زمان ساسانیان برای اوستا، کتاب مقدس زردشتیان تفسیری به نام «زند» نوشتند و آن را هنگام مناجات با لحن موسیقی خواندند. شاید بتوان گفت نخستین ارتباط شعر و موسیقی ما از همین جا سرچشمه گرفته باشد. چنانچه حافظ آن را مطلع یکی از غزل های معروف خود قرار داده است:
بلبل ز شاخ سرو به گلبانگ پهلوی می خواند دوش درس مقامات معنوی
و فرخی می گوید :
زند و اف زند خوان چو عاشق هجر آزمای
دوش بر گلبن همی تا روز ناله ی زار کرد
بررسی واژه ی شعر از دیدگاه ریشه شناسی :
مطابق تحقیقات اصل کلمه ی شعر عربی نیست، بلکه معرب است از «شیر» عبری به معنی سرود و آواز و مصدر آن در عربی «شور» است . پس شعر به جای سرود و شور به معنی سرودن می باشد. از همین جا می توان رابطه ی ادبیات و موسیقی را درک کرد. بعضی شاعران گذشته مانند رودکی و فرخی سیستانی اشعار خود را در مجالس بزرگان و سلاطین – اگر صدای خوش داشتند و یا چنگ نیکو می نواختند – با آواز و نوای ساز عرضه می کردند و اگر خود شاعر از این دو هنر مایه ای نداشت شخص دیگری را مأمور انجام این کار می کرد. این قبیل افراد را «راوی» یا «راویه» می نامیدند و وقتی عرب می گوید انشدُ فلانً شعراً معادل فارسی آن یعنی «فلانی قصیده ای سرود و به آواز خواند».
در زبان فارسی رباعی را «ترانه» می گفتند. همچنین نام هایی مانند «خسروانی» ، اورامن، لاسکوی و پهلوی از دوره ی پیش از اسلام به جا مانده و بعضی از آنها در دوره اسلامی نیز معمول بوده است. طبق نظر استاد جلال الدین همایی در حاشیه ای بر دیوان عثمان مختاری که در مورد غزل نوشته بدین نتیجه رسیده است که غزلیات او دارای اشعار ملحون و از جنس «قول» و «غزل» دوره اول است. این نوع غزل را «قول» می نامیدند و اصطلاح «قوال» به غزلخوان اطلاق می شده است. شعر رودکی «بوی جوی مرلیان آیدهمی/ یاد یار مهربان آید همی»غزلی است که طبق روایت چهار مقاله ی نظامی عروضی رودکی همراه با چنگ آن را در پرده عشاق نواخت.
هنرمند آهنگساز برای تلفیق «عروض» در شعر و «ضرب و ریتم» در موسیقی ممکن است به دو شیوه عمل کند:
1 – بتواند ارتباط حسی بین یک شعر و آهنگ مطلوب را به کمک قاعده و فرمول صوری عملی بخشد.
2 – در مواردی موسیقی دان نه با محاسبه و فرمول و نه هیچ قاعده ای رابطه ی عروض و دستگاه را درک می کند که همانا ادراک شهودی است. ..................