موضوع : چگونه می توان به توسعه انسانی در کشورهای جهان سوم رسید؟ تحویل در محیط : word

عنوان سفارش : چگونه می توان به توسعه انسانی در کشورهای جهان سوم رسید؟ تعداد صفحه : 12 قیمت : 6000 تومان جهت سفارش اینجا کلیک کنید ارسال لینک دانلود و ایمیل در صورت پرداخت آنلاین <-- نمایش تحقیق بعدی ..... نمایش تحقیق قبلی -->

مقدمه:
توسعه، فرایندی است که بر حسب آن، جامعه از طریق ترکیب فرایندهای اجتماعی، اقتصادی و سیاسی، وسایلی را برای زندگی بهتر تأمین می کند. توسعه در کلیه جوامع باید حدّاقل دارای سه هدف زیر باشد:
الف) امکان دسترسی بیشتر به کالای تداوم بخش زندگی (مانند: غذا، مسکن، بهداشت و امنیت) و توزیع عادلانه این گونه کالاها ؛
ب) افزایش سطح زندگی، از جمله: درآمدهای بالاتر، تأمین اشتغال بیشتر، آموزش بهتر و توجه بیشتر به ارزش های فرهنگی و انسانی (یعنی تمام آنچه که نه فقط به پیشرفت مادی کمک می کند، بلکه احترام به نفس شخصی و ملّی بیشتری نیز ایجاد می کند)؛
ج) گسترش دامنه انتخاب اقتصادی و اجتماعی افراد ملّت از طریق رهایی آنان از قید بردگی و وابستگی، نه تنها نسبت به سایر افراد و کشورها، بلکه همچنین نسبت به نیروی جهل و بدبختی بشری.
در هزاره سوم، سرمايه انساني بالاترين و با ارزشترين سرمايه و بزرگترين دارايي هرسازمان و كشوري محسوب مي شود، اگر چه در هيچ ترازنامه و حساب سود و زياني آورده نميشود ولي نتيجه سود و زيان سازمانها را رقم مي زند، تنها سرمايه‌اي است كه بااستفاده بيشتر كاهش نيافته و بصورت فزاينده توسعه پيدا مي‌كندكليدتوسعه سازمانها و كشورها نيروي انساني كارآمدمي‌باشد. در دهة اخير نقش رويكرد انساني در توسعه بسيار مورد توجه قرار گرفته است. اهميت اين موضوع به علت نقش مهم عامل انساني درفرآيند توسعه مي باشد. بزرگترين مزيت رقابتي كشورهاوسازمانهاداشتن نيروي انسانيتوانمند مي باشد. بيشترين سهم ثروت جهاني نيز از آن نيروي انساني است، در كشورهايتوسعه يافته سهم منابع انساني درثروتشان بيشتراز سهم منابع فيزيكي و منابع طبيعي است.
بطور متوسط 64 درصد ثروت كشورهاي جهان رامنابع انساني 16 درصد منابع فيزيكي و 20 درصد را منابع طبيعي تشكيل مي دهد اين درحالي است كه 80 درصد ثروت ژاپن را منابع انساني تشكيل مي دهد. در ايران نيز 34 درصدثروت را عامل انساني و 37 درصد منابع فيزيكي و 29 درصد را منابع طبيعي تشكيل ميدهد. بين توسعه انساني و توسعه كشورها ارتباط مستقيمي وجود دارد به همين منظورشاخص‌هاي توسعه انساني 6 كشور را مورد مقايسه قرار مي‌دهيم.
بر اساس گزارش توسعه انساني سازمان ملل متحد در سال 2003 شاخص توسعه انساني ايران (سال 2001) 719/0 و رتبه ايران در ميان 175 كشور جهان درجايگاه 106 قرار دارد. جايگاه كشور ايران از نظر توسعه انساني داراي توسعه انساني متوسط است. كشورهايي كه شاخص توسعه انساني آنها (HDI) از 8/0 بالاتر است، كشورهاي توسعه انساني بالا ناميده مي شوند.كشور نروژ از نظر رتبه توسعه انساني با ضريب 944/0 داراي رتبه اول مي باشد. پائينترين ضريب مربوط به كشور سيرالئون با 275/0 مي باشد. جدول ذيل ضريب توسعه انساني دربرخي از شاخص ها را نشان مي دهد. بر اساس آمار منتشره در سال 2001 تعداد 55 كشوريعني 5/31 درصد كشورها داراي توسعه انساني سطح بالا 86 كشور معادل 49 درصد توسعهانساني با سطح متوسط و 43 كشور معادل 5/19درصد داراي توسعه انساني پايين هستند.
در طول 25 سال گذشته شاخص توسعه انساني درايران روند صعودي داشته و از 562/0 به 719/0 رسيده است كه متوسط نرخ رشد سالانه95/0 درصد بوده است ولي رشد شاخص هاي انساني ساير كشورها به مراتب روند سريعتر نسبتبه ايران داشته كه رتبه‌ ايران در سال 1387 از رتبه 90 به 98 در سال 1379 و به 106در سال 1380 رسيده است. بهبود شاخص‌هاي توسعه انساني مقدمه‌اي براي رشد و توسعه كشور بايد مورد توجه قرار گيرد.
چگونه می توان به توسعه انسانی در کشورهای جهان سوم رسید؟
کیشور محبوبانی، نماینده سابق سنگاپور در سازمان ملل متحد، در سال 1999م، در اثرش با نام «آیا آسیایی ها توان فکر کردن را دارند؟» ده فرمان صادر کرده است. روش هایی که او ارائه کرده، از این جهت اهمیت دارند که وی راه حل های پیشگامان توسعه را مطالعه کرده و آثار افرادی چون کلارک، هیرشمن، لوییس، میردال، سینگر و تین برگن را از نظر گذرانده است.(4) ده فرمان او عبارت اند از:
..................