موضوع : اعتقاد به منجی بشریت در مذاهب دیگر و مقایسه آن با دیدگاه اسلامی تحویل در محیط : word

عنوان سفارش : اعتقاد به منجی بشریت در مذاهب دیگر و مقایسه آن با دیدگاه اسلامی تعداد صفحه : 19 قیمت : 7500 تومان جهت سفارش اینجا کلیک کنید ارسال لینک دانلود و ایمیل در صورت پرداخت آنلاین <-- نمایش تحقیق بعدی ..... نمایش تحقیق قبلی -->

مقدمه:
اینکه که فساد اخلاقی همه جوامع بشری را فرا گرفته و بصورت عام‌ترین پدیده در روابط انسانها در آمده، اینک که در جهان، هیچ ندایی جز فریاد ظالم و ناله مظلوم به گوش نمی‌رسد، و دنیا در منجلاب گمراهی و ضلالت فرو رفته، اینک که عواطف انسانی از یاد رفته و واژه‌های محبت و دوستی به بوته فراموشی سپرده شده، اینک که گناهان علنی شده و هوی و هوس، هدف غایی مردم گردیده است، و اینک که عدل و عدالت در جهان از بین رفته است، ما بر‌آنیم تا:از پرچمدار حکومتی سخن بگوئیم که با آمدنش جهان از عدل و داد پر می‌شود، ظلم و ستم از سراسر گیتی برداشته می‌شود، زمین و آسمان، برکات خودشان را در اختیار انسان می‌گذارند و انسان به مرحله خردمندی و فرزانگی کامل می‌رسد و دوران تکامل اجتماعی و طبیعی نوع انسان آغاز می‌گردد.ظهور یک فرد برگزیده و مصلح بزرگ جهانی، در آخرین دوره‌های تاریک و بحرانی دنیا به منظور نجات بشریت از چنگال اهریمن ظلم و فساد و تأمین عدالت عمومی و آزادی فردی در سراسر گیتی، موضوعی است که از دیر زمان، پیروان ادیان آسمانی به آن ایمان داشته و در انتظار آن بوده‌اند، مطالعه کتب عهدین یعنی توارت و انجیل و کتب مذهبی زردشتیان که هم اکنون در دسترس ماست و بررسی عقاید هندیان و برخی ملل دیگر، این حقیقت را روشن ساخته و سابقه آن را از قدیمی‌ترین ازمنه تاریخ بشر ثابت می‌کند.
بخش اول: موعود جهانی در مذاهب هند
الف) آیین هندوییزم:در مذهب هندوییزم در قرون اخیر جهت بررسی عقاید مربوط به آخر‌الزمان و ظهور نجات دهنده بزرگ ، به واژة «ویشنو» بر می‌خوریم.از جمله آلهة سه گانه هندوان ، ویشنو خدای محافظ کل است، وی منشأ خیرات و میراث می‌باشد و او را مظهر کامل مهر و محبت و لطف علوی می‌دانند، وی از فراز آسمان مراقب اعمال مخلوقات است و هر جا که ملاحظه کند، که شیئی عزیز در خطر و یا نفسی شریف در مهلکه است، وی قوه و نیروی خود را بکار می‌برد تا او را یاری نماید، این اسطوره کهنسال، طبیعت فیاض و نجات دهنده ویشنو را در اذهان عام مرتسم و منقوش کرده و او را محبوب خلایق قرار داده است و گویند هر وقت ضرورت اقتضاء کند، ویشنو به سرزمین هبوط می‌فرماید و آن هبوط را «اوتاره» گویند. برای ویشنو به موجب روایات مکتوب ده هبوط یا تجلی ثبت کرده‌اند، از آن ده ظهور تا کنون نه مرتبه ویشنو ظاهر شده و ظهور دهمین او هنوز در پردة غیب مستور و موکول به آینده می‌باشد.1(( تجلیلات یا هبوطهای ویشنو)) یکبار وقتی سلطانی دیو صفت بنام « بالی» زمین را در تصرف خود در‌آورده بود، ویشنو بصورت انسانی کوتاه قامت در نزد او ظاهر گشت و از او تقاضا کرد، آنقدر از عرصه خاک را به او عطا فرماید که او بتواند در آن عرصه سه گام بردارد، آن اهریمن از هیکل خرد او خندان شده و استدعای او را قبول کرد، در حال ویشنو به صورت اصلی خود در‌آمد وبا مظهر الوهیت جلوه‌گر شد و در دو گام، تمام زمین و آسمان را پیمود و زمین را به آدمیان و آسمان را به خدایان بخشود، ولی گام سوم را برنداشت، زیرا دوزخ باقی مانده بود، پس او را برای همان اهریمن باقی گذاشت و بار دیگر بصورت پهلوان افسانه‌ای را ما (بشکل داستان رامایانه) و بار دیگر بصورت کریشنا، پهلوان خوش حالت ظاهر گشت که برای هر کدام حکایات و افسانه‌های میتولوژیک فراوان بوجود آمده، در یک موقع ویشنو بصورت ماهی جلوه‌گر شد و آدم نخستین را که به نام «مانو» موسوم است، نجات داده و آنچنان بود که سراسر زمین را طوفان سهمناکی فرا گرفت، ویشنو بصورت ماهی جلوه‌گر شده و کشتی آدم را به خشکی کشید و در موقع دیگر به صورت سنگپشتی نمودار گشت، در آن موقع عالم بصورت اقیانوسی از شیر خالص بود و خدایان از او یاری گرفتند و آن شیر را بوسیله او به حرکت در‌آوردند تا کره و روغن ابدیت از آن گرفته شد. بار دیگر ویشنو به پیکر گرازی ظهور کرد و کره زمین را که در قعر اقیانوسی متروک فرو افتاده بود. با دندان خود بلند کرد و به عالم نور و روشنایی آورد. نوبت دیگر ویشنو بصورت انسان و پیکر شیر پدیدار شد، در آن موقع شیطانی می‌خواست فرزند خود را پاره‌پاره کند. پس آن طفل به ویشنو متوسل شد و دعا کرد ، پس ویشنو او را نجات داد. وقت دیگر ظهور او در هنگامی بود که ما بین صنف کشتریه با صنف برهمنان جنگ درگرفت، ویشنو در صورت برهمنی ظاهر گشت و در بیست و یک میدان جنگ، کشتریه‌ها را شکست داده و برتری طایفه برهمنان را ثابت و مقرر فرمود. آخرین مرتبه ظهور یا هبوط او در صورت گوتمه یعنی بوداست که شارع و بانی شریعت بودایی در جهان شد، و بالاخره بر‌انند که در دفعه دهم، ویشنو بصورت کالکی در زمان آینده ظاهر خواهد گردید و مانند مسیح برای نجات عالم می‌آید و شمشیری از شعله آتش در دست دارد و بر پشت اسبی سفید، سوار است و می‌آید تا حق را برقرار و باطل را محو سازد و آن وقت مرحله چهارم دور زمان است و از آن پس دنیا به آخر خواهد رسید.۲
امکان دارد که خواننده پس از خواندن این مطالب، بگوید که این سخنان، افسانه‌ای بیش نیست، باید گفت: که اولاً زبان و مفهوم کتب دینی به سادگی و از روی ظاهر متون قابل درک نیست، و ثانیاً شاید گذشت زمان، این مطالب را بسوی افسانه شدن سوق داده است. و ثالثاً باید در نظر داشت که این کتب همچون دیگر کتب آسمانی، از خطر تجریف در امان نبوده است.
ب) آئین بودیزم:
در مذهب بودانیز، اصطلاحی برای آخرین منجی بشریت دیده می‌شود. آنان عقیده دارند که بودایی که در آتیه خواهد، هم اکتنون در حال کمون است و در اصطلاح خود آن را (( بودی ستوه)) گویند. یعنی بودای در حال تکوین، البته بودا روزی صورت کمال حاصل خواهد کرد و منتظر است که دور زمان، بروز و ظهور او را در روی زمین اقتضاء کند. در آن موقع سعد و زمان مبارک، مرتبة شهود و اشراق حاصل خواهد شد، او نیز در عصر خویش، خلایق را مانند گوتمه (بودا) سلف خود، به سر منزل سعادت رهبری خواهد فرمود. وی در آن زمان، «میتریه» نامیده خواهد شد.۳ بخش دوم: موعود جهانی در ادیان خاور نزدیکالف) کیش زردشتی:
در گاتها که سرود‌های خود زردشت است، سخن از مردی است که در آینده می‌آید و راه نجات را می‌یابد. این نکته دال بر اعتقاد زردشت به ظهور مرد نجات بخش در پایان جهان است و زردشت، منجی نهایی را «سوشیانت» (سوشیانس) خوانده است و همچنین از وی با نام‌های استوت ارت یعنی کسی که مظهر و پیکر قانون مقدس است و سوشیانت پیروزگر یاد شده است.۴
متأخران این طایفه، معتقد به دور زمان شده و برای هر دور، مدت سه هزار سال قائل شده‌اند، و گفته‌اند که پشت زردشت در آغاز دوره آخرین ظهور فرمود، و بعد از او سه تن نجات دهنده دیگر به فواصل هزار سال خواهند آمد. (تولد زردشت: دو نقل است، بعضی گفته‌اند 660 ق.م، و بعضی 1000 ق.م ) نخستین ایشان کسی بوده، بنام اوشتار (هوشیدر) که درست هزار سال بعد از زردشت پدیدار گشت و دومین که اوشتارماه (هوشیدر ماه) نام داشت، دو هزار سال بعد از زردشت به جهان آمد، و سرانجام آخرین ایشان که (( سوشیانت)) (سوشیانس) نام دارد، در رأس هزاره سوم که آخر‌الزمان است، در می‌رسد و روزگار با او پایان می‌پذیرد.
این هر سه ، از نسل و نژاد زردشتند، زیرا تخمه و بذر خود او به اعجاز یزدانی در دریاچه‌ای در کشور ایران ، نهفته و ذخیره گشته است و در سر هر هزاره، سه دوشیزه پاک گوهر علوی ، در آن دریاچه غوطه‌ می‌زنند و آن تخمه‌الاهی را به روی جهان می‌آورند.۵
از آنجا که زردشت، پیامبری آسمانی بوده و دین توحیدی را برای ایرانیان به ارمغان آورده بود، ( و بعداً این دین به دوگانه پرستی تحریف شد.) این عقیده او را به ظهور آخرین منجی ، بطور مفصل از کتاب (( دایره‌المعارف بزرگ اسلامی)) در این قسمت می‌آوریم:بر اساس کتابهای پهلوی، عمر جهان 12000 سال است که به چهار دوره 3000 ساله تقسیم شده است، دوران اختلاط نیکی و بدی که حاصل آن جهان کنونی است، 6000 سال دوم از این دوره را تشکیل می‌دهد که تاریخ جهان است.زردشت در آغاز هزارة 10، یعنی در میانه دوران اختلاط ظهور کرده است، ظاهراً در دورانهای کهن، فقط اعتقاد به یک منجی که در پایان جهان می‌آید، وجود داشته است، اما بعداً این اعتقاد پیدا شده که در اواخر هر هزاره از 3000 سال باقی مانده از عمر جهان، پسری که نطفه او در رحم دختری با کره از نسل زردشت، در هنگام آب تنی بسته شده، زاده می‌شود. ظهور او در آغاز هزاره با معجزاتی همراه است و این در زمانی است که نیروی اهریمن و دیوان همکار او افزایش یافته و دین و اصول اخلاقی به سستی گراییده است و ظهور منجی لازم است تا قدرت دین مجدداً برقرار گردد، نام سه پسر زردشت، هوشیدر، هوشیدر‌ماه، و سوشیانس است.در اواخر هزاره 10، هوشیدر متولد می‌شود و درست در آغاز هزاره 11 در سن 30 سالگی ظهور می‌کند، در هنگام ظهور او، خورشید، ده شبانه روز در اوج آسمان می‌ایستد و گیاهان بمدت سه سال خشک نمی‌شوند، گرگ بسیار بزرگی که قدرت همه گرگها در آن جمع است، پیدا می‌شود که هیچ سلاحی بر آن کارگر نیست، غولها و دیوهای گوناگونی ظاهر می‌شوند که یکی از آنها دیوی است بنام (( ملکوس)) یا (( مرکوس)) که سرما و طوفان بزرگی ایجاد می‌کند که مردم و حیوانات بسیاری از بین می‌روند و این دیو، سرانجام براثر دعا و استغاثه مردم از بین می‌رود. در پایان سدة پنجم از این هزاره ، 3/2 مردم جهان مؤمن و 3/1 کافرند. از کسانی که در این زمان به یاری دین زردشتی می‌آیند، بهرام ورجاوند از نسل کیان است و از کسانی که هوشیدر را یاری می‌کنند، پشوتن پسر گشتاسب است که از جاویدانان بشمار می‌آید.هوشیدر ماه ، دومین منجی زردشتی در اواخر هزاره 11، زاده می‌شود و در آغاز هزارة 12 ( هزاره 6 از آغاز اختلاط جهان) در سن 30 سالگی ظهور می‌کند، خورشید در این هنگام، بیست روز در میان آسمان می‌ایستد و شش سال گیاهان خشک نمی‌شوند، ظهور اژدهای شگفت‌انگیزی که قدرت همه‌مار‌ها را در خود دارد، از حوادث این دوران است. حادثة دیگر رها شدن ضحاک از زندان فریدون است، برای باز به بند کشیدن اوگرشاسب که به عقیده زردشتیان، یکی از جاویدانان است، برانگیخته می‌شود و ضحاک بدست وی کشته می‌شود.
سرانجام در پایان این هزاره، سوشیانس، آخرین منجی زردشتی، ظهور می‌کند، خورشید 30 شبانه روز در میان آسمان می‌ایستند، جاودانان زردشتی مانند: کیخسرو و طوس و گرشاسب و پشوتن به یاری او می‌آیند، نبرد نیرو‌های اورمزدی با قدرتهای اهریمنی که در این زمان بسیار ضعیف شده‌اند، صورت می‌گیرد. هر یک از ایزدان، هماورد اهریمنی خود را از میان می‌برد و اورمزد، خود اهرمین را شکست می‌دهد و به روایتی او را از همان سوراخی که آغاز خلقت به جهان تاخته بود، به دوزخ یا عالم تاریکی که جای اصلی اوست، می‌فرستند و به روایت دیگر اهریمن، کاملاً از میان می‌رود.۶
همچنین در کتابهای (( زندوهومن یسن)) و (( جاماسب نامه)) که توسط صادق هدایت از متن پهلوی به فارسی کنونی برگردانده شده، آمده است:در کتاب زند و هومن یس : صفحه 25:(( وقایعی که مصادف با ظهور می‌شود، عبارت است از علامات شگفت‌انگیزی که در آسمان پدید می‌آید و دال بر آمدن (( خردشهر ایزد)) می‌باشد و فرشتگان از شرق و غرب به فرمان او فرستاده می‌شوند و به همه دنیا پیام می‌فرستند، اما اشخاص شرور، او را کاذب می‌شمارند و نگهبانان پیروزگر آسمانها و زمینها در برابر او سر فرود می‌آورند))
در (( جاماسب نامه)) گشتاسب، پادشاه وقت می‌پرسد: وقتی سوشیانس ظهور کرد، چگونه فرمانروایی می‌کند و جهان را چطور اراده خواهد کرد؟ جاماسب (شاگرد زردشت) می‌گوید: سوشیانس دین را به جهان روا کند و آز و نیاز، همه را تباه کند و اهریمن را از دامان ( آفریدگار) باز دارد، و مردمان گیتی، هم منش و هم گفتار و هم کردار باشند.۷
..................