عنوان مطالب
مقدمه
انتخاب یک زبان
انتخاب چند زبان با حجان یکی
انتخاب چند زبان با اعتبار یکسان
تفسیر معاهدات دویا چند زبانه
روشهای از پیش تعیین شده
روشهای از پیش تعیین نشده
دیدگاه عهد نامه های حقوق معاهدات
پیش نویس مواد در حقوق معاهدات 1966
پیش نویس مواد در حقوق معاهدات بین ایالتها و سازمانهای
بین المللی یا بین سازمانهای بین المللی و حاشیه ها سال 1982
نتیجه گیری
مقدمه :
تفسیر عملی ذهنی اعقلانی است که بر تعیین معنای عمل حقوق مبتنی می باشد. نتیجه عمل تفسیر ، این است که دامنة شمول عمل حقوقی مشخص می شود و نکات مبهم یا تاریک آن روشن می گدد. بنابراین هدف ازتفسیر ، شناخت درست قاعده ، یعنی تعیین قلمرو و دریافت حد دقیق مفاهیم حقوقی است.
تفسیر ، ماهیت اعلامی دارد و نه تاسیسی زیرا با انجام عمل تفسیر معنای دقیق و کامل قاعده حقوقی از قبل موجود ، اعلام می شود و چنین نیست که تفسیر موجب تاسیس قاعده حقوقی جدیدی گرد.
یکی از مضعاتی که در تفسیر معاهده از اهمیت بسزایی برخوردار است، مساله زبان معاهده می باشد. یعنی اینکه معاهده باید به چه زبانی نگاشته شود . این مساله مرتبط با اصل حاکمیت استقلال و برابری کشور هاست و حتی گاهی ایجاد اعتبار وحیثیت می کند. علاوه بر مساله زبان معاهده نفش اساسی در تفسیر معاهده دارد، زیرا مقام تفسیر کننده با رجوع به نسخه ای از معاهده که به زبان معتبر نگاشته شده بهتر می تواند معاهده را مورد تفسیر قرار دهد.
تابعان حقوق بین الملل در گذشته و حال در انتخاب نوع زبان برای ناش معاهدات، روشهای گوناگونی را معمول داشته یا می دارند :
- انتخاب یک زبان
- انتخاب چند زبان با رجحان یکی
- انتخاب چند زبان با اعتبار برابر
انتخاب یک زبان
نگارش معاهده به یک زبان پیامد دو امر است. از یک سو یکی بودن زبان رسمی طرفهای معاهده اعمال می شود. (به طور مثال، نگارش معاهده به زبان عربی میان کشورهای عربی زبان) این روش، روش طبیعی و عادی طرفهای معاهده است.
از سوی دیگر، متنوع بودن زبان های طرفهای معاهده و انتخاب یک زبان در نگارش معاهده می باشد. در گذشته این روش بسیار معمول بوده است. از قرون وسطی تا عصر جدید در اروپا معاهدات را فقط به زبان لاتین می نگاشتند. مثلاً معاهدات صلح و ستفانی (1648) به زبان لاتین نگاشته است. اما از آن تاریخ به بعد (یعنی از اغاز قن 19) تا جنگ جهانی اول ، زبان فرانسه موقعیت متمایزی پیدا نمود و تقریباً جایگزین زبان لاتین شد. مثلاً عهدنامه های (1899 و 1907) لاهه به زبان فرانسه نگاشته شده است. در سال 1919 زبان فرانسه انحصاری بودن خود را از دست داد و در کنار آن ، زبان انگلیسی جایگاه ویژه یافت. مثلاً معاهده ورسای و میثاق جامعه ملل به دو زبان فرانسه و انگلیسی نگاشته شد که هر دو متن دارای اعتبار یکسان بود.
امروزه از روش انتخاب یک زبان کمتر استفاده می شود . با این حال در مواردی این روش را در نگارش معاهدات اعمال می کنند. از جمله پروتکل اصلاحی عهدنامه از میر(سند تاسیس سازمان همکاری افتصادی«اکو») مورخ 18 ژوئن 1990 فقط به زبان انگلیسی است.
جهت سفارش اینجا کلیک کنید