موضوع : سرمایه و سرمایه ی فرهنگی - سرمایه ی اجتماعی و ارتباطات تحویل در محیط : word

عنوان سفارش : سرمایه و سرمایه ی فرهنگی - سرمایه ی اجتماعی و ارتباطات تعداد صفحه : 45 قیمت : 18000 تومان جهت سفارش اینجا کلیک کنید <-- نمایش تحقیق بعدی ..... نمایش تحقیق قبلی -->

واژه ی «سرمایه» مفهومی دیر پا در علوم اجتماعی است که در حوزه ها و سطوح تحلیلی گوناگونی برای فهم و تبیین واقعیت های اجتماعی به خدمت گرفته شده است تا جایی که عنوان شده است اگر درصدد فهم جهان اجتماعی هستیم باید ایده ای سرمایه و انباشت و تاثیرات آن را مجدداً به جهان اجتماعی معرفی کنیم [فیلد ، 1386 : 29] در اقتصاد سیاسی مارکس ، سرمایه به عنوان کار مجسم یا انباشته تعریف می شود. بوردیو نیز سرمایه را مثابه نوعی انباشت تعریف می کند [گای لوری ،1997 : 81].
واژه ی سرمایه هم چنین پدیده ای است که هویت خود را پس از استفاده مکرر حفظ می کند آن چه که می توان بارها به کارش برد نابودش کرد، به دستش آورد و یا آن را بهبود بخشید. سرمایه را ثروتی مولد یا منبعی که شخص می تواند برای ایجاد درآمد یا منابع اضافی دیگر به کار برد نیز دانسته اند[vogt. 1993 : 29]
دریافت بوردیو جامعه شناس فرانسوی از سرمایه وسیع تر از معنای پولی سرمایه در اقتصاد است. سرمایه منبعی عام است که میتواندشکل پولی وغیرپولی وهمچنین ملموس وغیرملموس به خودگیرد [Anheier&Gerhardz.1995:826] چنین تصور و پنداشتی نزد بوردیو موجب شده است که او درباره ی شکل های چندگانه سرمایه بحث کند.
به نظر بوردیو (1984) ساختار اجتماعی جامعه ی پیشرفته ی سرمایه داری مبتنی بر سلسله مراتب ساده ای نیست که از طریق درآمد و مالکیت تعیین یافته باشد. بلکه برخوردار از یک «فضای اجتماعی» در هم آمیخته از شکل های متنوع و چندگانه ی سرمایه است که موقعیت های اجتماعی را به لحاظ سلسله مراتبی واقعی از یکدیگر تفکیک و متمایز می سازد. بوردیو کار خود را با مارکس آغاز می کند و با وبر ادامه می دهد. او ابزار مفهومی جدیدی را تحت عنوان سرمایه ی فرهنگی می سازد.
نزد بوردیو موقعیت افراد با توجه به دسترس شان به سرمایه ی اجتماعی ، فرهنگی و اقتصادی تعیین می شود. ذائقه ها ، شبکه های اجتماعی خاص را فعال می کنند که این شبکه ها نیز سبب تقویت هنجارها و عضویت ها می شوند. ایجاد موقعیت ها و برقراری روابط صحیح و طرق خاصی که افراد درکنش های متقابل به کار می گیرند ، همگی تجلی سرمایه ی اجتماعی هستند دست به سرمایه ی اجتماعی برای بیشتر مردم به میزان سرمایه ی اقتصادی و فرهمگی ارتباط دارد که آن ها را در کسب آگاهی و روابط وسیع تر کمک می کند . به گمان او درک در دنیای اجتماعی بدون فهم نقش شکلهای متنوع سرمایه و نه فقط آن شکل از سرمایه که در نظریه ی اقتصادی مطرح شده ، غیر ممکن است [فیلد ، 1386 : 32] .
از آنجا که ساختار و توزیع سرمایه ، بازنمای ساختار درونی با ذاتی جهان اجتماعی نیز هست بوردیو مدعی است که درک و فهم شکل های گوناگون سرمایه به فهم و توصیف ساختار و عملکرد جهان اجتماعی کمک می کند.
ابعاد نظری سرمایه ی فرهنگی :
هر چند که طرح سازه ی سرمایه فرهنگی را از جانب بوردیو می دانند ولی نباید از نقش چرخش فرهنگی تجربه شده در علوم اجتماعی معاصر در طرح این سازه غافل شد. آن چنان که به نظر زنومکا، در جامعه شناسی معاصر می توان نمود بار معنایی بخشی از ایده های کلاسیک را درپژوهش های جدیدی که به نا پیداهای فرهنگی و پیوستگی های اخلاقی نرم توجه دارند جست و جو کرد.که از جمله های این پژوهش ها می توان به تحلیل نظام آموزشی فرانسه توسط بوردیو و طرح ایده ای قوی سرمایه ی فرهنگی اشاره کرد [زنومکا ، 1386]
به نظر بوردیو سرمایه نوعی خاستگاه در عرصه ی اجتماعی است که در توانایی فرد برای بهره مندی از منابع خاصی که در این صحنه به دست می آید موثر واقع می شود. اگر چه در نظر او ، هر نوع دارایی ، کالا و منبع ارزشمند در جامعه می تواند نوعی سرمایه تلقی شود اما تاکید عمده ی او بر سرمایه های اقتصادی و فرهنگی است در مدل بوردیو، تجسم سرمایه فرهنگی را باید در «ذائقه های فرهنگی» مردم دید. ذائقه های فرهنگی ساز و کاری برای تشخیص ، شناسایی و تفکیک گروه ها و طبقات اجتماعی از یکدیگر و نیز ابزاری برای تسهیل هم بستگی و انسجام هرگروه و طبقه هستند.[بوردیو،1984 :271].
بوردیو با استفاده از سازه ی سرمایه فرهنگی در پی اشاره به این موقعیت است که ذائقه ی فرهنگی موجب منزلت برتر برخی از گروهها نسبت به دیگر گروه ها می شود و از این طریق به دیدگاه خود قوت می بخشد. برای مثال توانایی کسب گواهی نامه ی تحصیلی نشانه ی برتری ذاتی نیست اما شیوه ی جدیدی در بازار فرهنگی است که یک گروه اجتماعی خاص به منظور کسب برتری بر سایرگروهها از آن استفاده می کنند. علاوه بر این بوردیو مکرراً تاکید می کند که مالکیت سرمایه ی فرهنگی افراد منابع یا سرمایه ی مادی آن ها را منعکس نمی کند. سرمایه ی فرهنگی شکل گرفته از طریق شرایط خانوادگی و آموزش مدرسه ای می تواند تا حدی مستقل از دارایی های ماده ی عمل کند و حتی کمبود پول را که قسمتی از راهبرد فرد یا گروه برای تعقیب قدرت و جایگاه اجتماعی است جبران کند.
ریچارد پیترشون (1992) در برابر ایده ی «تمایز ذائقه ها» که از جانب بوردیو مطرح شده بود ایده ی «تمایز خزانه فرهنگی» را مطرح می کند. به نظر او نمی توان هم بستگی کامل بین سلسله مراتب شغلی و فرهنگی مورد نظر بوردیو را پذیرفت او در مطالعه اش در خصوص اولویت ها و رجحان های فعالیت های فراغتی و موسیقی نزد کنشگران اجتماعی ، به این نتیجه می رسد که مصرف کالاهای فرهنگی و هنری و نیز مناسبت های فراغتی نزد افراد با موقعیت بالا در مقایسه با افراد با موقعیت پایین سبب نمی شود که به تبع موقعیت طبقاتی فقط از کالاهای فرهنگی عامه پسند استفاده شود. بلکه عکس این وضعیت وجود دارد. بر این مناسبت که او سرمایه ی فرهنگی را در ورای طبقه ، قومیت نژاد و مذهب مطرح می کند [Peterson . 1992 : 249] در نتیجه پیترسون وجود خزانه ی فرهنگی راعاملی برای تمایز افراد می داند.
بوردیو مشخص می سازد که فضای جایگاه اجتماعی به وسیله دو اصل و قاعده ی متمایز و متداخل یعنی سرمایه ی اقتصادی و سرمایه ی فرهنگی سامان داده می شود. توزیع این دو سرمایه مشخص کننده و معرف جریان مخالفی است که خطوط اصلی شکاف و تضاد را در جوامع پیشرفته مستحکم و ازآن ها حمایت می کنند . در اولین تقسیم بندی که شکلی عمودی دارد کنشگرانی که مقادیر زیادی از هر یک از سرمایه ها را در اختیار دارند یعنی طبقه فراداست- در تقابل با کنشگرانی که از همه ی سرمایه ها محروم اند. یعنی طبقه ی فرودست – قرار می گیرند.
دومین تقابلی که شکلی افقی دارد بین طبقه ی فرادست و کسانی که سرمایه ی اقتصادی زیاد اما دارایی های فرهنگی کمی دارند(صاحبان و مدیران بخش های اقتصادی که فرادستان طبقه ای فرادست را شکل می دهند) آن هایی که سرمایه شان عمدتاً سرمایه ی فرهنگی است (روشن فکران وهنرمندان که فرودستان طبقه ی فرداست را تشکیل می دهند.) بروز می کند.
تک تک افراد و خانواده ها پیوسته در تلاش اند تا به وسیله ی دنبال کردن راهبردهای باز تبدیل که در آن ها نوع با گونه ی خاصی سرمایه با گونه ی دیگری مبادله یا به آن تبدیل می شود جایگاه خویش را در فضای اجتماعی حفظ کنند یا بهبود بخشند . میزان و نرخ تبدیل انواع و گونه های خاص سرمایه که به وسیله ی ساز و کارهای نمادی مانند نظام آموزشی و مدرسه ای ، بازاکار و قوانین ارث بری ، تعیین می شود یکی از نشانه های اصلی کشمکش های اجتماعی است.چرا که هر طبقه یا بخش های هر طبفه به واسطه ی بیشترین بهره مندی از سرمایه ای خاص در پی تحمیل سلسله مراتب مربوط به آن بر می آید [استونر ، 1379 : 339]
برای درک بهتر دیدگاه بوردیو لازم است تمایز بین چهار نوع از سرمایه ی مورد نظر او را که در قالب شکل های سرمایه درباره ی آن ها بحث می کند مشخص کنیم :
شکل های سرمایه از نظر بوردیو :
1- سرمایه ی اقتصادی :
با دارایی تولیدی ، پول و هر چیز مادی است که می توان آن را تولید کالا و خدمات به کار گرفت. تمام امکانات دارایی ها منابع و لوازمی که قابلیت مبادله با پول را داشته باشند و ارزش مادی آن ها توسط نهادهای حقوقی تایید شده باشد در زمره ی سرمایه اقتصادی قرار می گیرند. به باور بوردیو، سرمایه ی اقتصادی می تواند برای صاحب خود سرمایه ی فرهنگی و اجتماعی ایجاد کند و سرمایه ی فرهنگی نیز با کارکرد خود سرمایه اقتصادی را به وجود آورد.
........