موضوع : حافظ، شاعر زيبايی و روشنايی تحویل در محیط : word

عنوان سفارش : حافظ، شاعر زيبايی Ùˆ روشنايی تعداد صفحه : 14 قیمت : 6000 تومان جهت سفارش اینجا کلیک کنید <-- نمایش تحقیق بعدی ..... نمایش تحقیق قبلی -->

در آسمان فرهنگ مشرق زمین آنجا که پای هنر و عرفان به میان می‌آید، درخشش ستاره‌ای پرفروغ چشم همگان را به خویش خیره نگاه داشته است. این ستاره زیبا پیام‌آور دلکش‌ترین نغمه‌های عاشقانه، پرسوزترین آواهای عارفانه و ناگفته‌ترین گفت‌وگوهای مردی فرزانه است.
این رند ساده دل و یادگار همیشه تاریخ، خواجه شمس الدین محمد حافظ شیرازی است. پاک‌نهادی که هنر و معنویت را به هم آمیخت و فلک را سقف شکافت و طرحی نو درانداخت. در این نوشته برآنیم تا با گذر از کوچه پرماجرای رندان نگاهی بیندازیم بر ابعاد مختلف رابطه شعر حافظ با سرچشمه هنر و معنویت یعنی قرآن مجید.
کلام اول را با انس و علاقه و تدبر حافظ در قرآن آغاز می‌کنیم. تا آنجایی که حافظه تاریخ در شناخت حافظ به ما کمک می‌کند، در شیراز آن روزگار خواجه به عنوان یک حافظ قرآن که تسلط کامل به قرائات چهارده گانه داشته است شناخته شده بود؛ چنان‌که خود نیز می‌گوید: عشقت رسد به فریاد ار خود به سان حافظ / قرآن زبر بخوانی با چارده روایت.
همچنین خواجه با تفسیر کشاف جارالله زمخشری نیز مأنوس بوده است. بر اهل تحقیق پوشیده نیست که تفسیر کشاف پر است از دقایق و ظرافت‌های قرآنی و در بین تفاسیر ادبی قرآن تفسیر دیگری به مرتبه آن نمی‌رسد. گویا خواجه برای این تفسیر حاشیه‌ای هم نگاشته است. همچنین کتاب دیگری نیز به نام کشف کشاف مورد توجه خواجه بوده است؛ چنان‌که خو نیز به آن اشاره دارد:
بخواه دفتر شعر و راه صحراگیر / چه وقت مدرسه و بحث کشف کشاف است. انس این رند فرزانه با قرآن تا آنجاست که بارها در شعر خود به آن اشاره می‌کند و در جایی به قرآنی که در سینه دارد قسم یاد می‌کند. حتی در جایی نعمت صبح‌خیزی و سلامت‌طلبی را از پرتو همین انس با قرآن می‌داند: صبح خیزی و سلامت‌طلبی چون حافظ / هر چه کردم همه از دولت قرآن کردم. با وجود این از کسانی که در ظاهر دم از قرآن می‌زنند و در باطن با نقاب قرآن به فتنه‌گری و خیانت می‌پردازند، به شدت بیزار است و همواره می‌خواهد تا کسی قرآن را دام تزویر خویش قرار ندهد: حافظا می خور و رندی کن و خوش باش ولی / دام تزویر مکن چون دگران قرآن را.
خواجه شیراز معجزه خود را این می‌داند که توانسته است هنر را در قالب هنر بیان کند. همان کاری که به قول خودش کسی قبل از او انجام نداده است. یعنی در شعر خود لطایف حکمی را با نکات قرآنی جمع کرده است: ز حافظان جهان کس چو بنده جمع نکرد / لطایف حکمی با نکات قرآنی.
کلام دیگر در استفاده حافظ از استعارات، کنایات، تشبیهات، تلمیحات و مضامین قرآنی است. جای جای شعر حافظ آکنده از تعابیر و اصطلاحاتی است که همه نشان از فضای ذهنی شاعر که یک فضای قرآنی است دارد.
استفاده از داستان‌هایی مانند داستان حضرت موسی(ع) و وادی طور، حضرت ابراهیم و گلستان، نوح و طوفان عظیم، یوسف و زلیخا و ... فراوان در شعر حافظ دیده می‌شود. ..................