موضوع : کارآفرین موفق ماتسوشیتا ،موسس شرکت پانا سونیک تحویل در محیط : word

عنوان سفارش : کارآفرین موفق ماتسوشیتا ØŒ موسس شرکت پاناسونیک تعداد صفحه : 25 قیمت : 9000 تومان جهت سفارش اینجا کلیک کنید <-- نمایش تحقیق بعدی ..... نمایش تحقیق قبلی -->

با دیدن عکس این پسربچه چه فکری در موردش می کنید؟ این نگاه رو در سالهای آینده هم خواهد داشت. این پسربچه در سال 1894 در حوالی واکایامای ژاپن به دنیا اومد که نامش رو کنوسوکی گذاشتند. خانواده پر جمعیتی داشت و کوچکترین و دهمین عضو خانواده بود. کنار مردم مغروری به دنیا اومد که مثل ما، خیلی به گذشتشون می نازیدند و مثل ما همه چیزشون دولتی بود. شاید بد نباشه علت این نگاه غمگین رو بدونید. در 6 سالگی اولین برادرش بدلیل بیماری جان داد. تنها 1 سال بعد، یک برادر دیگه و یک خواهرش رو از دست داد.
این کوچولو در 9 سالگی مجبور شد بخاطر اشتباهات پدرش و وضعیت بد خانواده کار کردن رو شروع کنه اونهم 16 ساعت در روز و در شهرشلوغ ازاکا. در 1906 یعنی وقتی تنها 12 سال داشت، 2 خواهر دیگر رو از دست داد و 7 سال بعد در 19 سالگی مادر 57 ساله اش فوت کرد. شش سال بعد خواهرش و دو سال بعد از اون یعنی در 1921، آخرین خواهرش رو از دست داد. در این سال جز خودش کسی از خانواده 10 نفری باقی نمونده بود. از خانواده خودش هم شانسی نداشت، پسر عزیزش، کوییچی، رو که خیلی دوست داشت در 1927، تنها 7 سال پس از ازدواج از دست داد. او هرگز در تمام عمرش با کسی در مورد این تراژدی غم انگیز حرف نزد. این بزرگوار، کسی نیست جز قهرمان ژاپن شاید برای تمام قرن ها و رهبری برای همه انسانهایی که ارزش تلاش و کوشش و مبارزه با مشکلات را می دانند. رهبر بزرگی که در سالهای آخر عمرش، کم کم جهانیان او را شناختند. رهبری که صلح و دوستی رو برای همه مردم جهان می خواست حتی آمریکاییها که کشورش رو با بمب اتم نابود کرده بودند.
در 20 سالگی با مومنتوی 19 ساله ازدواج کرد. ماتسوشیتا تنها 4 کلاس درس خونده بود و همسرش 8 کلاس و زندگی بسیار محقری داشتند. اولین کاری که از کودکی اونو آغاز کرده بود، تعمیر دوچرخه بود اما تصمیم گرفت کارشو عوض کنه، به کارخانه الکتریک ازاکا رفت و قبولش نکردند اما کوتاه نیومد تا اینکه در 1910 وقتی 16 سالش بود، در اونجا استخدام شد و با جدیت کار رو ادامه داد، هر چند مصیبت از دست دادن عزیزان، گریبانش رو رها نمی کرد.
او فهمیده بود که بخش کوچکی از صنعت و تکنولوژی رو میشه تو کتابها یا کلاسهای درس و سخنرانیها پیدا کرد. کلاس اصلی، شرکت و کارخانه، و اساتید وی، کارمندان دیگه بودند. در 1917 وقتی خیلی جوان بود، کارخانه رو ترک کرد و تنها با 100 ین و شراکت سه نفر دیگه که هیچکدوم حتی تحصیلات دبیرستانی! نداشتند و فاقد تجربه و ارتباطات بودند، فعالیت تولیدی رو شروع کرد. چقدر سخته که دانش کاری رو نداشته باشی و بخوای انجامش بدی و ماتسوشیتا تونست با بدبختی و در حالیکه شرکا رهاش کردند، اولین محصول رو تولید کنه و در سال 1922، با طراحی ارزان و بسیار با کیفیت چراغ دوچرخه باتری دار، کم کم کارش رو توسعه بده.
اولین محصول ماتسوشیتا
چراغ دوچرخه
در ادامه تعدادی از روش های مدیریتی این بزرگمرد رو مرور می کنم: در 1922 کارکنانش 50 نفر بودند و این تعداد رو در 1928 به 300 نفر میرسونه. این مدیر بزرگ در 1929 که اقتصاد جهان متزلزل شده بود و همه شرکتها کارکنانشون رو اخراج می کردند، ساعت کار کارمندان رو نصف کرد تا تولید رو کم کنه و بجاش اونها رو موظف کرد تا ادامه ساعت کاری رو در شهر بچرخند و محصول بفروشند و هیچکس رو اخراج نکرد و حقوق رو کاهش نداد. وقتی در 1930 رادیو تولید کرد و رادیوی کارخانه وی بهترین رادیوی ژاپن شد، گفت: “مردمان توانای واقعی اجازه نمی دهند که مشکلات بر آنها پیشی گیرد. هر مدیری باید این را بداند.” در 1931، 1000 رادیو فروخت و هشت سال بعد، این رقم رو به 237000 رسوند. او همواره با افزایش فروش، قیمت رو کاهش می داد و کیفیت رو افزایش.
شرکت او جزو اولین شرکتهای دنیا بود که ایده تقسیم شدن را در آن پیاده کرد. به این معنی که در حدود 1927، او کارمندان را به بخش های تخصصی تقسیم کرد، گروهی در بخش باتری، گروهی وسایل گرمایی و … و هر زیر شرکت موظف به افزایش سود خودش بود و اگر سود بیشتر می خواست باید تلاش بیشتر می کرد. با این ایده بزرگ، کارمندان احساس روزمرگی نمی کردند و هرکدوم شرکت رو مال خودشون می دونستند. هر گروه مسوول کار خودش بود و هزینه های خود را باید پرداخت می کرد نه آنکه همه چیز زیر نظر مدیر باشه. البته او به دقت همه 4 گروه اولیه را کنترل می کرد و اگر ضعفی از مدیران هر قسمت بود، بدون آنکه آنها را برنجاند، به آرامی پست را به دیگری می سپرد. همین ایده در زیر بخش ها نیز توسط خود کارمندان پیاده شد و آنها گروههایی تشکیل دادند تا محصول خود را سریعتر و با کیفیت و تخصص بیشتر تولید کنند. البته این ایده اولین بار توسط جنرال موتور ابداع شد (چند سال قبل از ماتسوشیتا) اما قطعا او از این امر اطلاع نداشت. این ایده به تدریج بعد از جنگ جهانی دوم به شرکتهای دیگر منتقل شد اما به کندی چراکه قدرت مدیران با این روش تضعبف می شد. در ابتدا وی برای اینکه هر زیر شرکت احساس استقلال بیشتری کند، هیچ جابجایی مالی بین آنها انجام نمی داد.
با موفقیت روش تقسیم شرکت بد نیست آمار تعداد کارمندان را ملاحظه کنید: 1102 نفر در 1932، 1579 نفر در 1933، 2183 نفر در 1934، 2874 نفر در 1935، 4007 نفر در 1937، 6672 نفر در 1939 و 9346 نفر در 1941. در سالهای اولیه وی هر روز در تماس با کارمندان بود اما با بزرگ شدن مجموعه، مدیران رو مرتب ملاقات می کرد اما کارمندان وی را نمی دیدند. از دیگر خدمات و درسهای بزرگ وی، باز کردن یک موسسه آموزشی در 1934 و آموزشگاه کاربردی کارمندان در 1936 بود. هدف او جذب نخبگان ژاپن پس از مدارس ابتدایی در این مدارس حرفه ای بود که بعد از سه سال نیروی کار ماهر برای شرکت فراهم می شدند. مهمترین درس این مدارس این بود که “شما برای ماتسوشیتا کار نمی کنید، برای خودتان و مردم کار می کنید.
همیشه به خاطر داشته باشید که هر شخص به تنهایی مشتری شماست و فروش یک حرفه مهم و ارزشمند است.” در آن روزگار ژاپن، مشتری و رضایت او چندان اهمیت نداشت. هدف این آموزشگاهها نیز تنها آموزش نیروی کار نبود، آنها فرهنگ کار کردن و اهداف عالی شرکت را نیز به دانشجویان می آموختند. ماتسوشیتا در این آموزشگاهها درس دیگری هم داد و آن بدین شرح بود: “مهم نیست ماتسوشیتا الکتریک چقدر در آینده بزرگ خواهد شد، هرگز تواضع و فروتنی را فراموش نکنید. همیشه تصور کنید که در مغاره کوچکی استخدام شده اید و کارتان را با سادگی، صرفه جویی و فروتنی انجام دهید” ..................