موضوع : یادگیری از طریق همیاری تحویل در محیط : word

عنوان سفارش : یادگیری از طریق همیاری تعداد صفحه : 13 قیمت : 6000 تومان جهت سفارش اینجا کلیک کنید <-- نمایش تحقیق بعدی ..... نمایش تحقیق قبلی -->

مهمترین وظیفه و هنر آموزش در مدارس یاددهی شیوه های یادگیری و پرورش مهارت هایی است که به کمک آنها فرد بتواند راههای حل مسئله را کشف و مجهولات را بیابد.
مبنای تحول اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی، سیاسی، علمی و صنعتی در هر جامعه با آموزش و پرورش آغاز می شود و به عبارتی آموزش و پرورش یک نهاد تولیدی است زیرا مرکز تولید و تربیت اندیشه، انگیزه و بلاخره انسان است، انسانهایی که در آینده مسئولیت محوری ترین بخش توسعه را به عهده خواهند گرفت. در این شرایط تمام کارشناسان تربیتی بر این باورند که امروز مهمترین وظیفه و هنر آموزش در مدارس یاددهی شیوه های یادگیری و پرورش مهارت هایی است که به کمک آنها فرد بتواند راههای حل مسئله را کشف و مجهولات را بیابد. « همیاری» در لغت به معنای با هم کار کردن جهت سهیم شدن در یک تولید ادبی، علمی و آشنایی است. همیاری به معنی عمل یا کاری را به همراه دیگری انجام دادن نیز می آید. در عصر کنونی موضوع آموزش هرکجا و هر زمان و یادگیری مادام العمر یک اصل پذیرفته شده است که نگاه سنتی به آموزشهای مقطعی را نفی می کند. در این عصر، یکی از مهمترین نهادهای اجتماعی که دستخوش تغییرات وسیع خواهد شد، نهاد آموزش و یادگیری در سطح عمومی و عالی است.
یادگیری از طریق همیاری یک فکر قدیمی است. در دهه ۱۹۶۰ ترویج مدل های همیاری در یادگیری شروع شد. در دهه ۱۹۸۰ تهیه مدل هایی که بهترین آموخته ها از پژوهش را عملی کند، مورد توجه قرارگرفت. گاف (۱۹۸۷) معتقد است: "امروزه در کلاس ها، معمول این است که هر دانش آموزی به تنهایی کار کند. به هر دانش آموز گفته می شود:" سرت روی کار خودت باشد، با هم صحبت نکنید، با هم مشورت نکنید، به یکدیگر کمک نکنید." این رویکرد با نیازهای اساسی بشرتناقض دارد، نیاز به تعلق داشتن و نیاز فرد به اهمیت داشتن در نظر دیگران. اگر به تنهایی کار کنید چگونه می توانید احساس مهم بودن کنید؟ چه کسی با شما صحبت می کند؟ اغلب ما به عنوان اعضای یک تیم احساس اهمیت داشتن می کنیم. الیس و والن (۱۳۷۹) درکتاب خود یادگیری را به روش های گوناگونی تقسیم می کنند و برای هر کدام تعریف و تفاوت هایی را قائل می شوند که می توان آنها را به شرح ذیل آورد:
● محیط یادگیری: رقابتی، فردی، همیاری
در کلاسهای رقابتی دانش آموزان معمولا یا برنده یا بازنده اند. بچه های متوسط جایی برای درخشیدن ندارند. رقابت زمانی لذت بخش است که چند نکته در آن رعایت شده باشد: تعداد برنده ها را تا حد امکان زیاد کنید. دانش آموزان اطمینان داشته باشند که شرایط سختی در این رقابت نیست. از رقابت برای ایجاد لذت، تغییر سرعت کار یا مرور درسها استفاده شود. یادگیری انفرادی نیز یکی از دیگر روشهای متداول است. در محیط انفرادی دانش آموز نگران این نیست که ممکن است دیگری باعث شود تا او بد جلوه کند. آن ها به تنهایی و با سرعت خود کار می کنند. تعامل آنان با دانش آموزان دیگر تنها در وقتهای غیر کلاسی، مثلا هنگام زنگ تفریح، وقت ناهار یا در زمین ورزش است. معلم مرجع اصلی آنان است و این نقص اصلی یادگیری انفرادی است زیرا یادگیری اساسا یک فعالیت اجتماعی است. در محیط همیاری دانش آموزان می توانند موقع نیاز، به هم کلاسی های خود اتکا کنند. دراین کلاسها، شاگردان بعنوان مراجع مهم و با ارزش به حساب می آیند. دومین مشخصه دیگر یادگیری از طریق همیاری وابستگی مثبت است. هر دانش آموز می داند که مسئول است مواد درسی را یاد بگیرد. برای این که گروه های همیار موفق شوند معلم سه چیزرا باید رعایت کند: رفتار همه دانش آموزان را زیر نظر داشته باشد. نتایج حاصل از مهارت های اجتماعی ای را که دانش آموزان به کار می برند به آنان بگوید. در مواقع تناسب برای آموزش مهارتهای ضروری در کار گروه ها مداخله کند.
● مزایای اجتماعی یادگیری از طریق همیاری
در گروه های همیاری همه به هم اطمینان می کنند. هیچ کس بهتر از دیگری نیست و مجبور نیست کار بیش تری انجام دهد. تعداد دفعاتی که شاگرد کلمات تشویق آمیر می شنود غیر قابل شمارش است. مهارتهایی مثل گوش کردن به حرف دیگران، رعایت نوبت ، ابراز عقیده کردن، افکار خود را به روشنی بیان کردن، تشویق دیگران، انتقاد از عقاید نه افراد تقریبا در تمامی فعالیت های کلاسی و ورزشی مهم اند. مطالعات پژوهشی نشانگر این است که یادگیری همیاری برای رشد ادراک دانش آموزان موثر بوده است. برای این موضوع دلایلی وجود دارد که یکی از آنها مفهومی شناختی است که روان شناسان آن را تمرین شفاهی یا "بلند فکر کردن" می نامند. وقتی که می شنویم که حرف هایی بی معنی می زنیم، فکر خود را اصلاح می کنیم. از طریق سخن گفتن در می یابیم که چه می دانیم و چه چیزی را هنوز نفهمیده ایم. جانسون و جانسون (۱۹۸۹) معتقدندکه وقتی مجبور شویم برای هم کلاسی های خود مطلبی را توضیح دهیم، از شیوه های استدلالی پیچیده بیش تر استفاده می کنیم و یادگیری ما بسیار بیش تر از زمانی است که فقط از طریق گوش کردن و یا خواندن چیزی به تنهایی انجام می شود. از نظر دانش آموزان معلمی که از شیوه های یادگیری از طریق همیاری در آموزش استفاده می کند منصف تر از معلمی است که از این شیوه ها استفاده نمی کند و این معلم را بیشتردوست می دارند. در کار گروهی، دانش آموزان مهارت هایی مانند : مشورت کردن، فرماندهی و سازماندهی راهم می آموزند. در این روش، معلم تدریس نمی کند، بلکه نقش راهنما را دارد و فقط اشکالات را رفع می کند. وظیفه یاد دادن و یادگیری به عهده دانش آموزان است. ..................