موضوع : هدف از کارآفرینی تحویل در محیط : word

عنوان سفارش : هدف از کار آفرینی تعداد صفحه : 18 قیمت : 7500 تومان جهت سفارش اینجا کلیک کنید <-- نمایش تحقیق بعدی ..... نمایش تحقیق قبلی -->

مقدمه:
خوشبختانه چند سالي است كه تب كارآفريني همچون تب واقعي كه علامت دفاع و واكنش طبيعي بدن نسبت به ورود يك ميكروب خارجي است بعنوان علامت دفاع و درمان بيكاري و اشتغال زايي در چهره دولتمردان و دلسوزان نظام جمهوري اسلامي به خوبي و وضوح مشهود است . اگرچه فرصت طلبان و رانتخواران اقتصادي نيز خود را با تب مصنوعي به اين چهره نمايان ساخته اند و سيلي هاي زيادي به تب داران واقعي نظام و كارآفرينان اقتصادي و اجتماعي جامعه زده اند ، اما در مجموع طرحِ موضوع كارآفريني در دولت و مجلس امري مبارك و خير است. در چنين شرايطي چنانچه صاحب نظران كارآفريني كشور احساس مسئوليت نكنند و با يك همت گروهي ، جايگاه ، رسالت و مفهوم حقيقي كارآفريني را تبيين و معرفي ننمايتد و از آن حفاظت و صيانت نكنند ممكن است همچون بسياري از امور ضروري و مفيد ديگر به انحراف ، باد فراموشي و نهايتاً به نابودي كشيده شود .
مفهوم کارآفرینی:
كارآفريني اگرچه يك شغل نيست و ترويج فرهنگ آن در جامعه ، ابتدا موجب افزايش بيكاري مي شود اما موتور توسعه است و بيكاري هاي پنهان را نه تنها آشكار و درمان مي كند ، بلكه باعث پيشگيري از آن نيز مي شود واژه « كارآفريني » در زبان فارسي واژه اي است نو كه معناي لغوي آن ، شنونده يا خواننده نا آشنا به مفهوم اصلي آن را ، كه ترجمه كلمه انگليسي Entrepreneurship است به اشتباه مي اندازد .
اين واژه اغلب در اذهان ، مفهوم ’’ اشتغالزائي ’’ و ارتباط مستقيم و ذاتي با كار ( آن هم از نوع فيزيكي آن ) را تداعي مي كند ، در حاليكه كارآفريني به معني حقيقي خود تعاريف مختلف و متنوعي دارد .
بطور كلي مي توان گفت كه اساس و جوهره اغلب تعاريف ارائه شده در فرهنگ غرب به مفهوم « فرآيند خلق ثروت » يا « تخريب خلاق » مي باشد كه طبيعتاً چنان فرآيند و چنين تخريبي توأم و همراه با ريسك است .
مفهوم کار آفرینی از دیدگاههای مختلف:
متأسفانه عده اي در كشور ، كارآفريني را بعنوان يك شغل معرفي مي كنند و آنها را در كنار كارگر ، مدير ، مهندس ، پزشك ، خلبان ، وكيل ، جوشكار و ... قرار مي دهند و عده اي ديگر آنرا شغل آفريني مي دانند، عده اي ديگر كارآفرين را كسي مي دانند كه فقط بتواند كارگاه يا كارخانه يا شركتي را تأسيس ، راه اندازي و مديريت نمايد و ريسك آن را متقبل شود . عده اي ديگر فقط صاحبان كسب و كارهاي كوچك و نوآور را كارآفرين مي دانند و عده اي شالوده كار را در عصر فرا صنعتي « كارآفريني » و در عصر صنعت « استخدام » معرفي مي كنند ، عده اي ديگر كارآفريني را مترادف با شغل آزاد و كارآفرين را به معني كارفرما و سرمايه دار تلقي مي كنند . علاوه بر برداشتهاي غلط فوق كه در ايران رايج شده است در جهان نيز وجه مشترك و بستر تمام تعاريف ، تفاسير و ابعاد مختلف كارآفريني منحصر به ً كار ً و ً اقتصاد ً مي شود به عبارت ديگر تاكنون كارآفريني ، در جهان فقط در حوزه كسب و كار و آن هم در بعد اقتصادي مطرح بوده است و آنجائي هم كه از كارآفريني اجتماعي (social entrepreneurship) ، سياسي (political entrepreneurship) و يا فرهنگي (cultural entrepreneurship) صحبت شده است عمدتاً به معني كشف ، جذب و بهره برداري از فرصت هاي سياسي ، فرهنگي و اجتماعي درآمدزا و سودآور بوده است نه صرف كارآفريني اجتماعي ، سياسي يا فرهنگي . به عبارت ديگر وقتي در غرب صحبت از كارآفريني اجتماعي مي شود عمدتاً منظور اين است كه از طريق كسب و كار ، درآمدي براي امور اجتماعي وعام المنفعه حاصل نمايند و يا ساختار اجتماعي ، سياسي يا فرهنگي كشورشان را براي تسهيل و حمايت از كارآفريني اقتصادي تغيير ، اصلاح يا تكميل نمايند ، ( علاقه مندان مي توانند ليست كامل كارآفرينان اجتماعي و نوع فعاليتهاي آنها را از طريق مجله الكترونيكي www.changmakers.net بدست آورند). در فرهنگ غرب وقتي صحبت از كارآفريني فرهنگي مي شود منظور اين است كه كسب و كار تازه اي در عرصه فرهنگ ايجاد كنند و يا براي افزايش فروش محصولات فرهنگي استراتژي كارآفرينانه را بكار گيرند و ... بهر حال در آن فرهنگ ، هدف از كارآفريني فرهنگي و اجتماعي يا سياسي ، تخريب خلاق در اصالت ، رسالت ، روشها ، مؤلفه ها و ساختار فرهنگ ، اجتماع يا سياست نيست و تقريباً هرآنچه كه به اين نام مطرح مي شود نهايتاً به منظور تقويت كارآفريني اقتصادي است . براي روشن تر شدن موضوع لازم است بدانيم كه ادبيات كارآفريني نشان مي دهد كارآفريني تاكنون از طريق مدل استقرائي تعريف و تبيين گرديده است يعني همانطور كه در شكل زير ديده مي شود ابتدا شاخصها و ويژگي هاي شخصيتي و رفتاري افراد موفق در كسب و كار مورد شناسائي قرار گرفته و سپس بر اساس آن مؤلفه ها ، ابعاد ، مفاهيم، فرضيه ها و مدلهايي را براي كارآفريني طراحي و ارائه نموده اند . بدين ترتيب و با اين رويكرد يا روش كه مدل استفرائي ناميده مي شود كارآفريني فقط در بعد اقتصادي تعريف و تبين شده است و لذا فقط رفتار كارآفريناني مورد بررسي و شناخت قرار گرفته است كه در حوزه كسب و كار فعال بوده اند .
اما از آنجايي كه حوزه فعاليتهاي كارآفرينانه محدود به امور كسب و كار نمانده و به مرور اين قلمرو گسترش يافته ، وقت آن رسيده است كه از روش قياسي به موضوع كارآفريني نگاه شود يعني ابتدا گمانه زني ، نظريه پردازي ، مدل سازي و فرضيه پردازي شود و سپس مفاهيم و ابعاد و مؤلفه هاي كارآفريني شناسايي و تبين گردد تا نهايتاً به رفتار كارآفرينانه برسيم كه تنها به حوزه كسب و كار محدود نمي باشد.
مي توانيد رفتار كارآفرينانه را در حوزه سياسي ، فرهنگي ، اجتماعي نيز به معني حقيقي و محض آن يعني بدون زمينه و فعاليتهاي اقتصادي و جدا از فرصتهاي درآمدزا شناسايي و تعريف نمائيد . بعنوان مثال كارآفريني فرهنگي با اين رويكرد يعني خلاقيت و نو آوري يا تخريب خلاق در فرهنگ جامعه نه در محصولات فرهنگي يا به عبارت ديگر ايجاد چيزي ارزشمند در فرهنگ جامعه ، و كارآفريني اجتماعي يعني تخريب خلاق در ساز و كارها، قوانين ، عرف و عادات و رسوم يا مناسبات و روابط اجتماعي و ... بدين ترتيب رفتار كارآفرينان فرهنگي ، سياسي ، اجتماعي و اقتصادي بطور جداگانه شناسائي ، تعريف و با يكديگر تطبيق داده خواهند شد . ..................