موضوع : سرگذشت یک کار آفرین ماتسوشيتا درخشانترين كارآفرين سده بيستم تحویل در محیط : word

عنوان سفارش : سرگذشت یک کار آفرین (ماتسوشیتا) در خشنانترین کارآفرین سده بیستم تعداد صفحه : 19 قیمت : 2000 تومان جهت سفارش اینجا کلیک کنید <-- نمایش تحقیق بعدی ..... نمایش تحقیق قبلی -->

مقدمه:
كونوسوكي ماتسوشيتا در سال 1894 در دهكده‌اي در كشور ژاپن به نام واسامورا به دنيا آمد. ماتسوشيتا فرزند كوچك خانواده ده نفري خود بود. بر پايه معيار‌هاي ژاپني آغاز سده بيستم، افراد خانواده ماتسوشيتا را مي‌توان خانواده مرفه به شمار آورد اما در سال 1899 به دليل ورشكستگي پدر، اوضاع اقتصادي خانواده فروپاشيد و مرحله جديدي از زندگي براي ماتسوشيتا و خانواده اش آغاز شد. ترك محل سكونت، دوري از خانواده، ترك تحصيل، پرداختن به كار سخت، مصائبي بود كه ورشكستگي پدر براي او به ارمغان آورد. به دليل فقر و بيماري و نداري، ماتسوشيتا در 27 سالگي خود، تمام اعضاي خانواده خود را از دست داده بود.
اين سالها همراه با ابتلاء وي به نوعي بيماري ريوي بود كه تا پايان عمرش گريبان گير او بود. او در سال 1917، در حالي كه در شغل خود موفق بود شركت محل كار خود را ترك كرد و تصميم گرفت از آن به بعد براي خود كار كند. او از يك دوران كودكي سخت، يك دوره شاگردي، كارآموزي فرهيخته گرديد و به راهي تازه گام نهاد. در 20 سالگی با مومنتوی 19 ساله ازدواج کرد. ماتسوشیتا تنها 4 کلاس درس خونده بود و همسرش 8 کلاس و زندگی بسیار محقری داشتند. اولین کاری که از کودکی اونو آغاز کرده بود، تعمیر دوچرخه بود اما تصمیم گرفت کارشو عوض کنه، به کارخانه الکتریک ازاکا رفت و قبولش نکردند اما کوتاه نیومد تا اینکه در 1910 وقتی 16 سالش بود، در اونجا استخدام شد و با جدیت کار رو ادامه داد، هر چند مصیبت از دست دادن عزیزان، گریبانش رو رها نمی کرد.
او فهمیده بود که بخش کوچکی از صنعت و تکنولوژی رو میشه تو کتابها یا کلاسهای درس و سخنرانیها پیدا کرد. کلاس اصلی، شرکت و کارخانه، و اساتید وی، کارمندان دیگه بودند. در 1917 وقتی خیلی جوان بود، کارخانه رو ترک کرد و تنها با 100 ین و شراکت سه نفر دیگه که هیچکدوم حتی تحصیلات دبیرستانی! نداشتند و فاقد تجربه و ارتباطات بودند، فعالیت تولیدی رو شروع کرد. چقدر سخته که دانش کاری رو نداشته باشی و بخوای انجامش بدی و ماتسوشیتا تونست با بدبختی و در حالیکه شرکا رهاش کردند، اولین محصول رو تولید کنه و در سال 1922، با طراحی ارزان و بسیار با کیفیت چراغ دوچرخه باتری دار، کم کم کارش رو توسعه بده.
در ادامه تعدادی از روش های مدیریتی این بزرگمرد رو مرور می کنم:
در 1922 کارکنانش 50 نفر بودند و این تعداد رو در 1928 به 300 نفر میرسونه. این مدیر بزرگ در 1929 که اقتصاد جهان متزلزل شده بود و همه شرکتها کارکنانشون رو اخراج می کردند، ساعت کار کارمندان رو نصف کرد تا تولید رو کم کنه و بجاش اونها رو موظف کرد تا ادامه ساعت کاری رو در شهر بچرخند و محصول بفروشند و هیچکس رو اخراج نکرد و حقوق رو کاهش نداد. وقتی در 1930 رادیو تولید کرد و رادیوی کارخانه وی بهترین رادیوی ژاپن شد، گفت: “مردمان توانای واقعی اجازه نمی دهند که مشکلات بر آنها پیشی گیرد. هر مدیری باید این را بداند.” در 1931، 1000 رادیو فروخت و هشت سال بعد، این رقم رو به 237000 رسوند.
او همواره با افزایش فروش، قیمت رو کاهش می داد و کیفیت رو افزایش. شرکت او جزو اولین شرکتهای دنیا بود که ایده تقسیم شدن را در آن پیاده کرد. به این معنی که در حدود 1927، او کارمندان را به بخش های تخصصی تقسیم کرد، گروهی در بخش باتری، گروهی وسایل گرمایی و … و هر زیر شرکت موظف به افزایش سود خودش بود و اگر سود بیشتر می خواست باید تلاش بیشتر می کرد. با این ایده بزرگ، کارمندان احساس روزمرگی نمی کردند و هرکدوم شرکت رو مال خودشون می دونستند. هر گروه مسوول کار خودش بود و هزینه های خود را باید پرداخت می کرد نه آنکه همه چیز زیر نظر مدیر باشه.
البته او به دقت همه 4 گروه اولیه را کنترل می کرد و اگر ضعفی از مدیران هر قسمت بود، بدون آنکه آنها را برنجاند، به آرامی پست را به دیگری می سپرد. همین ایده در زیر بخش ها نیز توسط خود کارمندان پیاده شد و آنها گروههایی تشکیل دادند تا محصول خود را سریعتر و با کیفیت و تخصص بیشتر تولید کنند. البته این ایده اولین بار توسط جنرال موتور ابداع شد (چند سال قبل از ماتسوشیتا) اما قطعا او از این امر اطلاع نداشت. این ایده به تدریج بعد از جنگ جهانی دوم به شرکتهای دیگر منتقل شد اما به کندی چراکه قدرت مدیران با این روش تضعبف می شد. در ابتدا وی برای اینکه هر زیر شرکت احساس استقلال بیشتری کند، هیچ جابجایی مالی بین آنها انجام نمی داد.
با موفقیت روش تقسیم شرکت بد نیست آمار تعداد کارمندان را ملاحظه کنید: ..................