فواید میوه ها

در گیاه‌شناسی به نهنج وتخمدان رسیده یک گیاه گلدار، میوه می‌گویند. میوه‌ها خود معمولاً تخم گونه خود را نیز در دل دارند.

هنگامی که در آشپزی بحث از میوه به‌عنوان غذا می‌شود، این واژه معمولاً فقط به میوه گیاهانی گفته می‌شود که شیرین و گوشتدار هستند مانند آلو، سیب، پرتقال و... درحالیکه گروه بسیار زیادی از سبزیجات معمولی، مغزها و غلات، میوه گیاهان خود محسوب می‌شوند. میوه‌هایی که معمولاً در آشپزی جزو میوه‌ها به حساب نمی‌آیند عبارت‌اند از کدوها(مثل کدو و کدو حلوایی)، ذرت، سیب زمینی و فلفل سبز. اینها از نظر یک گیاه شناس میوه هستند اما عموماً در آشپزی جزو سبزیجات در نظر گرفته می‌شوند. گاهی نیز میوه‌های مربوط به آشپزی، از نظر گیاه‌شناسی جزو میوه‌ها بشمار نمی‌آیند؛ مانند ریواس که در آن فقط برگ شیرین دمبرگ قابل خوردن است. همچنین بعضی از ادویه‌ها مانند فلفل شیرین و جوز هندی، میوه هستند.

گاهی اوقات اصطلاح «میوه کاذب» در مورد یک میوه مثل انجیر یا یک ساختار گیاهی که شبیه میوه‌است، اما از یک گل یا تعدادی گل حاصل نمی‌شود بکار می‌رود. بعضی از بازدانگان از قبیل گیاه سرخدار دارای آریل‌های گوشتدار شبیه میوه هستند و تعدادی از ارسها، مخروطهای گوشتداری شبیه گیلاس دارند.

در بیشتر میوه‌ها، گرده‌افشانی بخش مهمی از پرورش میوه‌است و عدم دانش کافی در مورد گرده سازها و گرده افشانها می‌تواند به تولید محصولات ضعیف یا نامرغوب منجر شود. در تعداد کمی از گونه‌ها فرایندی به نام بکرمیوه‌دهی (parthenocarpy) وجود دارد که درآن احتمال تولید میوه در غیاب گرده سازها / گرده افشانها وجود دارد؛ اینگونه میوه‌ها بدون دانه هستند.

در دوره‌های بسیار قدیمِ کره زمین گیاهان میوه‌دار وجود نداشتند. در جریان تکامل گیاهان، برخی از گیاهان برای افزودن به شانس بقای نسل خود به مرور به دور دانه‌های خود موادی خوشمزه و جذاب برای جانوران ترشح کردند تا از این طریق جانوران را تشویق به خوردن دانه‌ها و دفع آن‌ها در نقاط دیگر بکنند. این امر به گسترش جغرافیایی گیاه و بقای آن کمک زیادی می‌کند. مواد جذابی که به‌دور دانه‌های مختلف گیاهان ترشح شدند به مرور تشکیل انواع میوه‌های امروزی را دادند.[۱]

مرکز تحقیقات غدد و متابولیسم دانشگاه

انواع ميوه ها و سبزي ها از نظر مواد مغذي متفاوت مي باشند، برخي از ميوه ها و سبزي ها منابع عالي كاروتنوئيدها (پيش ساز ويتامين A)، برخي منابع غني ويتامين C، فولات يا پتاسيم مي باشند. سبزيجات برگدار سبز تيره، ميوه هاي رنگي و حبوبات از نظر بسياري مواد مغذي غني مي باشند اغلب ميوه ها و سبزي ها به طور طبيعي چربي ندارند و نيز كالري كمي دارند. بيشتر آنها فيبر بالايي دارند و سريع آماده مي شوند. بجاي مصرف آبميوه خود ميوه را مصرف نماييد.

ميوه و سبزي كليد سلامت رژيم غذايي شماست. مصرف مقاديري از اين گروه ها به عنوان بخشي از الگوي غذايي سالم كه توسط اين راهنما توضيح داده شده مي تواند شمارا عليه بسياري از بيماري هاي مزمن محافظت نمايد. اين دو گروه مي توانند باعث اصلاح عملكرد دستگاه گوارش شوند همچنين ويتامين ها و املاح، فيبر و ديگر فاكتورهاي لازم براي حفظ سلامتي را در اختيار قرار دهند. بيشتر افراد بخصوص كودكان ميوه و سبزي كمي مصرف مي نمايند.

براي بهبود سلامت از ميوه و سبزي هاي متنوع و حداقل 2 و 3 سهم از هر گروه مصرف نماييد.

ليست ذيل به شما نشان مي دهد كه كدام ميوه وسبزي بيشترين مقدار ويتامين A و Cو فولات و پتاسيم را داراست.

سبزيجات نارنجي مانند هويج، كدوحلوايي، سبزيجات برگ سبز مانند اسفناج،‌برگ چغندر، ميوه هاي نارنجي مانند انبه، طالبي، زردآلو، گوجه فرنگي

مركبات و آب آنها، كيوي، توت فرنگي، طالبي، كلم بروكلي، فلفل، گوجه فرنگي، كلم، سيب زميني، كاهو، استفناج، برگ چغندر

نخود و لوبيا خشك، بادام زميني، پرتقال و آب پرتقال، سبزيجات برگ سبز تيره مانند اسفناج و خردل و كاهو و نخود سبز

سيب زميني كبابي، اسفناج پخته،كدو زمستاني (كدو حلوايي)، موز، برگه زردآلو، آب پرتقال، لوبياي خشك پخته و عدس

سعي كنيد از انواع مختلف ميوه و سبزي استفاده نماييد. از هر شكلي (پخته، تازه، فريز شده و آب آنها) مي توانيد استفاده نماييد. چرا كه تمام انواع آن ويتامين و املاح مورد نياز را تأمين مي كند و به جز آب ميوه و سبزي همه آنها حاوي مقدار مناسب فيبر نيز هستند.