هر چند رويكرد پست مدرن به جرم شناسي با نظريه برچسب زني آغاز شد اما به طور جدي نظريه پست مدرن در جرم شناسي در اوايل دهه 1990 در ميان دلزدگي از تفكر مدرنيستي و روشنگري مطرح شد اين رويكرد به توسعه هاي غيرخطي، بي نظمي همراه با نظم، حساسيت زياد به شرايط اوليه ، تاثيرات ناهماهنگ، واقعيت تكه تكه ، عوامل قضا و قدر، پيشامد، طنز ، دانش محلي، سوژه تمركز زدايي شده و اثرات زبان در ايجاد سوژه اهميت مي دهد؛ گفتماني بودن، ذهني بودن و تاكيد برعنصر قدرت سه ويژگي رويكرد پست مدرنيسم به مساله جرم و كج روي است. تفكر

اثباتي مدرن ادعا مي كرد كه جرم شناسي تلاش علمي و عقلاني براي بررسي پديده جرم است و در اين راستا عمدتا به ارائه تئوري هاي كلان و عقلاني درباره روابط ميان فرد، ارزشهاي فرهنگي و ساختار اجتماعي پرداخت، ولي تفكر پست مدرن اين نوع نگاه را به چالش كشيد و پروژه مدرن توسعه ابزارهاي علمي و عيني را براي كمك به جامعه گمراه كننده و زايد مي داند (Muncie,2004,146)

بیشتر متون جرم شناسی به ارائه تاريخ جرم شناسي پرداخته اند گويي كه داراي تاريخي منسجم است كه رو به پيشرفت دارد و گام به گام حركت مي كند. تا دهه 1970 اين تاريخ ويژگي هاي انسانگرايانه اي را در جرم شناسي فراهم كرد، همه تلاش ها فرايندي به سوي واقعي كردن برنامه عقلانيت و پيشرفت و رهايي بخشي بود، در اين راستا جرم شناسي مدرن به عنوان تلاشي در جهت متمدن سازي، نظم دهي و عقلانيت بخشي به زندگي بشر در نظر گرفته مي شد، ولي اين تصور ساده در دهه هاي 1970 و 1980 توسط ديدگاه پست مدرن در سراشيب نقد قرار گرفت.

پست مدرنيسم يك رويكرد مبهم، متكثر و موقتي از جهان اجتماعي ارائه مي دهد و حقايق بزرگ و مطلقي كه مدرنيته به دنبال آن بود را به نقد مي كشد. از اين نظر كل پروژه جرم شناسي مدرنيته، گمراه كننده مي باشد. تمايل اين رويكرد آن است تا بر زمینه¬ها و معناها که از یک مكان به مكان ديگر تغيير مي كنند و نه بر تجريدات بزرگ ، متمركز شود .

بررسي عامل جرم (مجرم)، تحقيق براي تئوري هاي عام درباره جرم و جستجو براي كليت ها در اين نگاه تحقيق براي فرا روايت هاي بزرگ است كه به شدت مورد نكوهش و نقد پست مدرنيسم است. با وجود اينكه مدرنيسم تلاش مي كند تا در نظر و عمل بر نسبي گرايي غلبه كند و به عاميت توجه نشان دهد ولي پست مدرنيسم نسبيت را عنوان ويژگي دائم جهان مي پذيرد (Muncie,2004,146)

ليوتار مدرنيته را همرا با اعتقاد به روايت هاي كلان يا فراروايت ها در نظر مي گيرد، مانند پيشرفت، خود پيشرفتي و رهايي. هدف اين فرا روايت ها كنترل و نظم بخشي به دنياي انساني بود.

در حالي كه پست مدرنيسم نظم مورد ادعاي مدرنيته را مساله دار مي بيند. ليوتار مرگ تئوري های كلان را اعلام مي كند و معتقد به رويكرد چند ديسيپليني از حقيقت است نتیجه اینکه هیچ چیز به عنوان حقيقت مطلق در هيچ حوزه علمي و بخصوص جرم شناسی وجود ندارد. به جای آن از تفاوت ها و تنوع در ميان اشكال فرهنگي مانند رسانه، معماري و ادبيات تاكيد می¬شود. پست مدرنيسم جهاني را در نظر مي گيرد آكنده از تعداد نامحدودي از مدل هاي نظم كه به وسيله مجموعه هاي نسبتا محلي و خودمختار از خط مشي ها ايجاد مي شوند و قابليت تبيين به وسيله تئوري هاي علمي مدرن را ندارند (Muncie,2004,146)

دانش جهاني و حقيقت هاي بنيادين در تفكر مدرنيستي داري اهميت است كه از طريق روش علمي دست يافتني است ولي رويكرد مابعد مدرن، دانش را هميشه جزئي، ترك خورده، تكه تكه و تصادفي در نظر مي گيرد.