نقش بازدارنده مذهب و دین در برابر جرایم و جنایات همواره مورد توجه جامعه شناسان و کارشناسان امور اجتماعی بوده است. باورها و آموزه های دینی انسان را به سمت اخلاق و دوری از پلیدی ها و زشتی ها دعوت می کند.

حال این سوال مطرح است که آیا باورهای دینی می تواند از جرم پیشگیری کند؟

سوال بعدی که مطرح است این است که آیا باورهای دینی در اصلاح بزهکار نقشی ایفا می کند یا نه؟ مبحث توبه اصلاح بزهکار را ایجاد می کند؟ اینها مسائلی هستند که دراین رساله تحقیقی به آن خواهیم پرداخت.

اعتقاد مذهبی در اسلام یک مفهوم چند بعدی است که شامل طیف گسترده و وسیعی از اعتقادات و اعمال افراد می شود که با آرمان های انها به هم پیوسته است اعتقاد مذهبی در حقیقت شامل دو بعد است.

1-بعد نظری اعتقاد مذهبی که عبارت است از اعتقاد راسخ و خالصانه افراد به خداوند ، انبیا، فرشتگان، روز جزا و قدر.

2-بعد علمی اعتقاد مذهبی یعنی اعتقادات نظری افراد در تمامی رفتار و اعمال روزانه انسان مومن منعکس شده و او را به انجام اوامر الهی ترغیب و از مناهی باز می دارد.از این منظر، اسلام در لحظه لحظه زندگی فرد مسلمان باید حکمرانی و نفوذ داشته باشد و اعتقاد مذهبی او در تمام فعالیت های طبیعی اثر منعکس گردد.سوال این است که اعتقاد مذهبی در اسلام واجد چه توانایی هایی است که آن را به یک مکانیسم حفاظتی در مقابل انگیزه های مجرمانه مبدل نموده است؟

از دیدگاه اسلامی حقوق دارای منشاء الهی است منشاء حقوق خداوند است لذا در اسلام بین حقوق و مذهب هیچ جدایی وجود نداشته و ندارد از این منظر گفته می شود که در عرصه دفاع اجتماعی هیچ اجبار معنوی ای قوی تر از اعتقاد استوار راسخ عامل به اینکه پاداش و کیفر عمل قبل از هر چیز از سوی خداوند است، وجود ندارد. ازمنظر اسلام، جرم، تجاوز به حقوق الهی و اقدامی علیه خداوند است و عموما جرم به عنوان عمل افراد غیر معتقد یا عمل افراد سست ایمان به حساب می آید که آنها را در برابر انگیزه های مجرمانه آسیب پذیر می نمایند از سوی دیگر اسلام برمعیارهای حفاظتی غیر مستقیم تاکید بیشتری دارد تا بر مجازات های مستقیم و مهم تر اینکه در اسلام مجازات یک مفهوم منحصر به فرد دارد و آن اینکه در قلمرو مذهب مجازات انطباق افراد را با پدیده های اجتماعی افزایش می دهد. حال با توجه به نظریه برخی از دانمندان علوم اجتماعی نظیر Tuttle که دو عامل حتمی بودن و شدت مجازات ها را در کاهش جرایم ارتکابی موثر می دانند و با توجه به اینکه مجازات الهی حتمی و شدید است فلذا اعتقاد مذهبی را به یک مکانیسم دفاعی قوی علیه انگیزه های مجرمانه تبدیل می کند.

با توجه به ماهیت دین دو کارکرد فردی و اجتماعی دین را که در مفهوم جامعه با یکدیگر اشتراک دارند می توان برشمرد.کارکردهای فردی احساسات درونی انسان را تقویت می کند و به زندگی انسان معنا و مفهوم می بخشد و اضطراب از آینده کاهش می یابد. دین به انسان فرصت می دهد که از حصار محدود خارج شود و به نیروی متعالی و با شکوه تر پناه ببرد. دین به انسان هویت می دهد.

در کارکردهای اجتماعی دین، دین هنجارها و ارزش های نخستین جامعه را مهم می داند و پذیرش آنها را برای انسان، آسان می کند. دین سبب تقویت و حمایت از نظام اجتماعی شده و از نهادها و سازمان های اجتماعی که در معرض تحولات قرار می گیرند جانبداری می کند. دین از طریق شرکت افراد در مراسم مذهبی و احترام به مقدسات اسباب همبستگی اجتماعی را فراهم می آورد حال باید دید بین شرایع اسلامی و به هم پیوستگی اجتماعی چه رابطه ای است؟به عقیده برخی از دانشمندان علوم اجتماعی نظیر دورکیم به هم پیوستگی اجتماعی عاملی است برای ممانعت از ارتکاب عمل مجرمانه چرا که وقتی فردی احساس پیوند و همبستگی با مجموعه ای داشته باشند سبب خواهد شد تا از روی اختیار اراده به مقررات آن مجموعه احترام بگذارد و عامدا مقررات آن را نقض نکند . در شریعت اسلام برخی اعمال مذهبی وجود دارند که مسلمانان را به یکدیگر نزدیک ساخته و به هم پیوستگی را در میان آن ها مستحکم تر می کند و در نتیجه باعث ممانعت از ارتکاب بزه می گردند.

نمونه بارز این اعمال مذهبی نماز جماعت، صدقه و خمس است که روح همکاری و تعاون و زندگی اجتماعی را در بین مسلمین زنده نگه می دارد.