جهت سفارش اینجا کلیک کنید 
موتور جستجوی پیشرفته مقالات و تحقیقات و ...
امروزه اختلال خوردن (eating disorders) یکی از مورد توجه ترین اختلالات روانی /روان تنی (psychosomatic) به شمار می روند، این دسته از اختلالات باعث ایجاد اشکال در سلامت جسمی و عملكرد رواني می شوند و كيفيت زندگي فرد مبتلا را مختل مي كنند و همچنين ممكن است سبب افزايش مرگ و مير شوند. علت اصلي اين اختلالات هنوز به خوبي شناخته نشده است و درمان آن ها مشكل است و بسياري از بيماران تمايلي به استفاده از درمان هاي كنوني ندارند .. در مقاله پیش رو پس از معرفی انواع اختلالات خوردن و بررسي اپيدميولوژي و پاتوفيزيولوژي آ نها به معرفي كامل تر يكي از شاي عترين انواع اين اختلالات يعني اختلال پرخوری (binge eating disorder) پرداخته شده است.
در حال حاضر پركاربردترين تعريف براي اختلالات خوردن توسط انجمن روان پزشكي آمريكا در ويرايش چهارم راهنماي تشخيصي و آماري اختلالات رواني (DSM-IV یا Diagnostic and statistical manual of mental disorder ) ارايه شده است. بر اين اساس اختلالات خوردن در سه دسته كلي بي اشتهايي عصبي (anaroexia nervosa) ، پراشتهايي عصبي (Bulimia nervosa) و اختلال خوردن تصریح نشده (eating disorder not otherwise specifuied).
مشخصه هاي اصلي بي اشتهايي عصبي عبارت از كاهش وزن يا عدم وزن گيري طي يك مرحله رشدي كه منجر به وزني گردد كه كمتر از 85 درصد وزن مناسب براي قد و سن باشد، ترس شديد از افزايش وزن، تصوير ذهني مختل از بدن و حداقل سه دوره متوالي بدون عادت ماهيانه (آمنوره) مي باشند. اگر چه در حال حاضر وجود آمنوره براي تشخيص اين اختلال ضروري است، اهميت اين نشانه چندان واضح نیست . از اين رو كار گروه اختلالات خوردن در تدوين ويرايش پنجم راهنماي تشخيصي و آماري اختلالات رواني (DSM-V) پيشنهاد داده است تا اين نشانه براي تشخيص بي اشتهايي عصبي حذف شود . بي اشتهايي عصبي، خود به دو زيرگروه محدود كننده (Restricting (subtype و پرخوري/ پاك سازي (Binge-eating/ / purging subtype) تقسيم مي شود. در زيرگروه محدود كننده، بيماران به طور منظم از يك رژيم غذايي كم كالري پيروي مي كنند، ولي بيماراني كه در زيرگروه دوم قرار مي گيرند، به طور منظم دوره هاي پرخوري با رفتارهاي جبراني (Compensatory behaviors) يا بدون آن را تجربه می¬کنند.
مشخصه اصلي پراشتهايي عصبي، پرخوري و پا كسازي پس از آن است. پرخوري عبارت از خوردن حجم زياد و غير طبيعي غذا طي يك بازه زماني مشخص، همراه با احساس عدم كنترل بر غذا خوردن در آن مقطع زماني مي باشد. در اين اختلال، رفتارهاي جبراني پس از پرخوري رخ مي دهد كه ممكن است شامل استفراغ، استفاده از مسهل، مدر، تنقيه يا ساير داروها، روزه داري و يا ورزش شديد باشد. بيماران مبتلا به پراشتهايي عصبي، اغلب در فواصل نامنظم غذا مي خورند و زمان هاي طولاني روزه داري سبب ايجاد احساس وسوسه شديد به غذا و به تبع آن دور ههاي پرخوري و پا كسازي می شود بيماران مبتلا به پراشتهايي عصبي ممكن است مانند افراد مبتلا به بي اشتهايي عصبي، دچار تصوير ذهني مختل از بدنشان و ترس زياد نسبت به افزايش وزن باشند. در حال حاضر اگر در بيمار، پرخوري و رفتارهاي جبراني متعاقب آن در زمينه كاهش وزن و آمنوره رخ دهد، تشخيص پزشك بي اشتهايي عصبي خواهد بود. بايد بر اين نكته تأكيد نمود كه وزن اغلب بيماران مبتلا به پراشتهايي عصبي در محدوده طبيعي قرار دارد.
اختلال خوردن تصريح نشده، تشخيصي با طيف گسترده است و شامل بيماراني مي شود كه علايم مشابه با بي اشتهايي يا پراشتهايي عصبي دارند، ولي همه شاخص هاي تشخيصي اين دو اختلال را نداردند علاوه بر اين، اختلال خوردن تصريح نشده، طيفي از رفتارهاي غير طبيعي مرتبط با خوردن مانند اختلال پرخوري و ترياد ورزشكار زن (Female athlete triad) را دربرمی گیرد .
بيماران مبتلا به اختلال پرخوري، به طور مفرط غذا مي خورند، ولي رفتارهاي جبراني اشاره شده در مورد
پراشتهايي عصبي را ندارند. ترياد ورزشكار زن، سندرمي است كه در ورزشكاران زن ديده شده است و از سه حالت مرتبط با هم شامل دريافت انرژي پايين )با يا بدون اختلال در غذا خوردن(، اختلال قاعدگي و كاهش تراكم معدني استخوان تشكيل مي شود. كاهش انرژي دريافتي ممكن است ناشي از مسايل مرتبط با تصوير ذهني از بدن، تمايل به بهبود عملكرد ورزشي و يا عدم اطلاع از نيازهاي واقعي متابوليك بدن در ارتباط با نوع فعاليت ورزشي در اين افراد باشد. مصرف بيشتر انرژي در مقايسه با ميزان كالري دريافتي، سبب مهار محور هيپوتالاموس، هيپوفيز، تخمدان و در نتيجه كاهش توليد استروژن و از دست رفتن توده استخواني مي شود .
بسياري از بيماران مبتلا به اختلالات خوردن، بر عدم استفاده از درمان توسط يك تيم حرفه اي پافشاري مي كنند و عدم مراجعه اين افراد براي استفاده از درمان مناسب، پژوهش در زمينه اپيدميولوژي اين اختلالات را سخت مي كند. تأثير اساسي كه اين اختلالات بر سلامت دارند، موجب شده است كه توسط سازمان بهداشت جهاني، در زمره بيماري هاي رواني با اولويت بالا و حايز اهميت براي كودكان و نوجوانان قرار گيرند. اختلالات خوردن در تمام جهان، هم در كشورهاي توسعه يافته و هم در اقتصادهاي در حال پيشرفت چون برزيل و چين، گزارش شده است
اختلالات خوردن و رفتارهاي مرتبط در جوانان شايع هستند. در مطالعه اي بر روي تعداد زيادي از كودكان و نوجوانان آمریکایی 14-9 ساله 1/7 درصد از پسران و 4/13 درصد از دختران علايم رفتاري مربوط به اختلالات خوردن را داشتند .
شيوع انواع اختلالات خوردن در طول عمر در بزرگ سالان در جوامع غربي در حدود 6/0 درصد برای بي اشتهايي عصبي و 1 درصد براي پراشتهايي عصبي استبه طور كلي زنان بيشتر از مردان مبتلا به اختلالات خوردن مي شوند و شيوع اين اختلالات در طول عمر در زنان 9/0 و 5/1 درصد و در مردان 3/0 و 5/0 درصد به ترتيب براي بي اشتهايي عصبي و پراشتهايي عصبي است . همچنين شيوع اين اختلالات در طول عمر، در مناطق شهري بيشتر از مناطق غير شهري است و سن شروع بيماري در بي اشتهايي عصبي و پراشتهايي عصبي نسبت به گذشته كاهش يافته است .