مسلما IPv6 يكي از بزرگترين و فراگيرترين تغييراتي خواهد بود كه بر روي ساختارهاي پايه‌اي اينترنت صورت خواهد گرفت . تغييري كه در طول 20 سال گذشته بي سابقه بوده است .

اگر چه مكانيزم هايي مانند NATوCIDR چند سالي دیگر به دوام نسخه چهارم IP كمك مي‌كنند ولی تقریبا بر همه آشکار شده كه نفس‌هاي پروتكل IP در شکل كنوني آن به شماره افتاده است . علاوه بر مشکلات فنی IP برخی از مشکلات سياسي و تجاری و پشت صحنه نیز مطرح مي‌باشند

گسترش IPv6 احتياج به بازنگري در سيستمهاي شبكه‌اي و تغيير پيكر بندي صدها ميليون كامپيوتر در سراسر جهان خواهد داشت ، با اين وجود به علت مشكلات فراواني كه در اثر كمبود ظرفيت سيستم آدرس دهي اينترنت(IPv6) پيش خواهد آمد و نيز مزيت ‌هاي فراوان اين تغييركه عبارتند از

1. کاهش اندازه جدول مسیر يابي .

2. ساده سازي پروتكل به منظور افزايش سرعت پردازش مسيرياب‌ها

3. ارائه امنيت بهتر در مقايسه با نسخه ف (علي IP شامل احراز هويت و سري ماندن داده ها

4. توجه بيشتر به نوع خدمات و QOS (كيفيت خدمات)

5. كمك به فرآيند ارسال چند بخشي از طريق توصيف حوزه‌ها (Scopes)

6. فراهم کردن امکان جابه‌جايي ماشين‌هاي ميزبان بدون تغيير در آدرس دهي

7. امكان همزيستي پروتكلهاي جديد و قديم در طي سالها

IP V.6 یک نمونه گسترش یافته محافظه کارانه از IP V.4 است. پروتکلهای انتقالی و لایه ای برای کار با IP V.6 نیاز به تغییرات خیلی کم یا اصلاً نیازی به تغییر ندارند ، استثنا در این زمینه فقط شامل پروتکلهای کاربردی که آدرسهای لایه ای / شبکه ای را شامل میشوند ،می باشد. (همانند FTP یا NTPv3).

با اینحال ، کاربردها اغلب نیاز به تغییرات کوچکی و کامپایلر مجدد دارند تا بتوانند در IP V.6 کار کنند.

هاستهای IP V.6 می توانند بهنگام اتصال به یک شبکه IP V.6 در حال اجرا به صورت خودکار پیکر بندی گردند. زمانی که برای اولین بار به یک شبکه متصل میشوید، هاست یک درخواست مولتی کاست لینک محلی را برای پیکربندی پارامترها ارسال می کند ؛ اگر پیکربندی مناسب باشد ، روتورهای به هر درخواست در بسته آگهی روتور که در بردارنده پارامترهای پیکربندی شده شبکه – لایه باشد ،پاسخ می دهد.

اگر پیکر بندی خودکار IP V.6 مناسب نباشد، هاست می تواند از پیکربندی خودکار مناسب (DHCP v.6) یا پیکر بندی دستی استفاده کند.

پیکر بندی خودکار بدون تابعیت فقط برای هاستها مناسب است و روتورهای باید به صورت دستی پیکربندی شوند.

Multicast بخشی از پروتکل مبنا در IP V.6 است. این بخش در طرف مقابل IP V.4 قرار دارد که در آن مولتی کاست به صورت اختیاری می باشد.

بیشتر محیطها در حال حاضر زیرساختارهای شبکه ای خود را به گونه ای تنظیم نم کنند که مولتی کاست را انجام دهند. به این معنا که ، جنبه لینکی مولتی کاست کار خواهد کرد ولی جنبه مکانی، جنبه سازمانی و جنبه جهانی مولتی کاست انجام نخواهد شد.

IP V.6 فاقد یک وسیله لینک-محلی است ، همان اثری که از طریق مولتی کاست کردن گروه تمام هاست بدست میآید. (FF::1).

m6bone برای گسترش یک شبکه جهانی مولتی کاست IP V.6 مورد استفاده قرار می گیرد.

در IP V.4 بسته ها به اندازه 64 کیلو بایت محدود شده است . هنگام ارتباط بین بخشها یا ارتباط بین لينک ها باحداکثر واحد انتقال بیش از 65576 گروه هشت تایی ،IP V.6 برای بسته هایی که با این محدودیت مواجه هستند بهترین پشتیبانی را انجام می دهد،به این حالت jumbograms می گویند که می تواند تا 4 گیگا بایت را پشتیبانی نماید. استفاده از jumbograms می تواند بازده را در شبکه های با MTU بالا بهبود بخشد.

IPsec ،پروتکل مربوط به رمزگذاری و تععین اعتبار IP شبکه – لایه ، یک بخش مرتبط با پروتکل مبنای مورد استفاده در IP V.6 است ، که بر عکس IP V.4 می باشد که در آن این بخش اختیاری است (ولی معمولاً مورد استفاده قرار می گیرد).

پویایی:بر خلاف IP V.4 موبایل ، IP V.6 موبایل (MIP V.6) از مسیرگذاری سه جانبه دوری میکند و بنابراین دارای بازده ای به اندازه IP V.6 معمولی است. این مزیت به شدت فرضی است ، زیرا نه MIP و نه MIP V.6 امروزه به طور گسترده ، توسعه نیافته اند.