برون سپاري پروژ ه هاي فناوري اطلاعات داراي مزيت هايي مانند: كاهش هزينه ها، بهبود كيفيت سرويس دهي، ايجاد سودهاي رقابتي و... است. عدم توجه به ريسكها در هنگام برون سپاري اين پروژه ها، باعث تحقق نيافتن منافع پيش بيني شده است.با ظهور فناوری اطلاعات در دهه­های اخیر و رشد سریع آن در یال­های گذشته ، فناوری اطلاعات یکی از ابزارهایی بوده است که به صورت گسترده سازمان­ها از آن استفاده کرده­اند و استفاده از آن نیز با سرعت زیادی در حال افزایش است . برای بکارگیری مناسب از راهکارهای ارائه شده فناوری اطلاعات ، اکثر سازمان­ها واحدی با نام فن آوری اطلاعات یا اسامی مشابه دایر نموده اند که وظیفه شناخت نیازهای کسب و کار در زمینه فناوری اطلاعات و بر طرف نمودن این نیازها را بر عهده دارند.

با رشد سریعی که در حوزه فناوری اطلاعات وجود دارد، در صورتی که همه این کارکردها در داخل سازمان و از سوی واحد فناوری اطلاعات محقق گردد، گسترش بیش از اندازه این واحد را به دنبال خواهد داشت و باعث عدم یکپارچگی و اعمال هزینه­های سربار زیادی بر سازمان می­شود. بر این اساس سازمانها تلاش می­کنند تا جای ممکن بسیاری از این کارکردها را به خارج از سازمان برون سپاری کنند تا علاوه بر جلوگیری از بروز مشکلات بیان شده ، از توانمندی و قابلیت­های سازمانهایی که در حوزه­ فناوری اطلاعات فعالیت دارند ، استفاده کنند.

اولین شرکت عرضه کننده خدمات حرفه ای IT ، Ross Peroto (EDS) Data systems Electronic بود که در دهه 1960 به اجرای خدمات گوناگون پردازش داده­ها برای شرکت­های Blue Cross Frito-Lay , و Blue shield پرداخت . (Lacity and Hirsch heim ,1933 ) اندازه قرار داد بین EDS و مشتریانش به مقدار چشم گیری پایین بود.در دهه 1960 ، کامپیوترها بسیار بزرگ و جاگیر و گران قیمت بودند و شرکت­ها توانایی مالی خرید آنها را نداشتند . در نتیجه وارد قرار دادهایی با عرضه کنندگان می­شدند که مالکیت فیزیکی منابع توسط دریافت کننده خدمت به حداقل می­رسید. در دهه 1970 ، استفاده از نرم افزارهای کامپیوتری رواج ، زیادی پیدا کرد و بسته­های نرم افزاری استاندارد وارد بازار شدند. (2003 . Lee et al) وجود برنامه نویسان ضروری بود ولی شرکت­ها به اندازه کافی آنها را استخدام نمی­کردند و عرضه بازار کار نیز کافی نبود. بنابراین قرار دادها باید با عرضه کنندگان که می­توانستند برنامه نویسی ، اجرا، اداره و کنترل نرم افزارها را به عهده بگیرند ، امضا می­شد.(2004 Clo, )

سپس در دهه 1980 ، از دیدگاه مدیران it به عنوان یک محصول شناخته می­شد که این امر منجر به افزایش فعالیتهای برون سپاری IT گردید. در آن زمان برون سپاری IT به یک کسب و کار سودمند تبدیل شده بود و تعداد عرضه کنندگان و سطوح آنها افزایش چشمگیری پیدا کرده بود.این عرضه کنندگان علاوه بر قرار دادهای برنامه نوی خدمات بسیار ویژه مشتریان ، همه بسته­های نرم افزاری IT را با کیفیت بالا و قیمتی مناسب که شرکت­های مشتری خود قادر به انجام آن نبودند تامین می­کردند. این امر راه را برای برون سپاری کامل در دهه 1990 همواره کرد. در آن زمان با تصمیم شرکت Eastman Kodak برای برون سپاری تمام فعالیتهای IT خود به IBM ، دیگر سازمانها اعم از دولتی و خصوصی به استفاده از این روش ترغیب شدند.امروزه شرکتی مانند Microsoft تقریباً همه چیز را برون سپاری می­کند . از تولید نرم افزار کامپیوتری تا توزیع محصولات و خود فقط بر روی سود ده ترین زمینه تمرکز دارد یعنی نوشتن کد نرم افزار.( 2000 Useem & Harder, )

کپلر و همکارانش (1999) دلایل برون سپاری را به دو دسته تاکتیکی و استراتژیکی (راهبردی ) دسته بندی کرده­اند .دلایل تاکتیکی عبارتند از : کاهش و یا کنترل هزینه­های عملیاتی ، افزایش سرمایه (برون سپاری نیاز به سرمایه گذاری در کارهای غیر اصلی سازمان را کاهش می­دهد) ، نیاز نداشتن بمنابع داخلی (شرکت­ها برون سپاری می­کنند یزرا منابع مورد نیاز را ندارند) ، حذف مسائل دردسر ساز (برون سپاری یک راه برای واگذاری کارهایی است که برای مدیریت مشکل یا خارج از کنترل هستند ) ، تزریق نقدینگی (به دلیل پرداخت نقدی ناشی از انتقال دارایی­ها از سازمان به تامین کننده است ). دلایل راهبردی برون سپاری عبارتند از : بهبود تمرکز بر روی کسب و کار ، دسترسی به توانمندی­های تامین کنندگان ، استفاده از مزایای مهندسی مجرد ، ریسک مشترک با تامین کنندگان ، جهت دهی دوباره منابع .

از مقاله باهلي و ريوارد براي تقسيم بندي كلي ريسك ها استفاده شد. اين مقاله از نظر كارفرما ريسك ها را بررسي كرده، نوع برو نسپاري آن داخلي است. دليل استفاده از اين مقاله

مهم ترين هدف اين مقاله اندازهگيري ميزان اعتبار فاكتورهاي ريسك بوده، در نتايج پژوهش به معتبر بودن اين فاكتورها رسيده است.از آنجاكه هدف اصلي در برو نسپاري، كاهش هزينه ها است، در اين مقاله از تئوري هزينه هاي قرارداد براي معرفي مهم ترين فاكتورهاي ريسك پروژه هاي فناوري اطلاعات استفاده شده است. گفتني است، به كاري گيري اين تئوري به دليل تطبيق فرضيه ها آن با شرايط واقعي مبناي اين انتخاب بوده است.