تشریفات، بخش مهمی از روابط دیپلماتیک است، از آن به عنوان تسهیل کننده کار دیپلمات ها یاد کرده اند و معتقدند که تشریفات به ملاقات ها، مذاکرات، ضیافت ها، مسافرت ها و دید و بازدیدها جنبه رسمی می دهد.
فرآیند ارتباطات غیر کلامی است و حرکات,اشارات و احساسات ماست که به عنوان پیامهای غیر کلامی به تکمیل,تآیید و یا جایگزینی پیامهای کلامی می انجامد.تشریفات ویژه ارتباطات انسانی است ودو اصل دارد.الف)تشریفات برای همه ب)تشریفات در همه جا. وبه سه سوال اساسی پاسخ میدهد"برای چه کسی؟ در کجا؟ کی؟
تقدم از مهمترین اصول تشریفات است و در گردهمایی ها و جلسات رسمی از جایگاه بالایی برخوردار است. درواقع بدون رعایت تقدم هیچ جمع رسمی را نمی توان در یک جا جمع نمود و رعایت تقدم در یک اجتماع دیپلماتیک بسیار ضروری می باشد. چنانچه عدم رعایت و یا کم توجهی به این امر باعث اعتراض هیات های دیپلماتیک خواهد شد
1.کت و شلوار(لباس رسمی) همیشه بایدبادقت اتو شود و لک نباشدوکفش وجوراب بایدباهم هماهنگ باشند.
2-اگرغیرعمدموجب ناراحتی کسی شدید مانند تنه زدن,لگدزدن تصادفی و... بلافاصله معذرت خواهی کنید
3-همه افراد باید در خیابان با فرهنگ رفتار کنند و مودب وبا نزاکت باشند.
4- مردان همیشه بایدآراسته باشند.
5-نبایدبه اطرافیان خیره نگاه کرد وافراد واشیارابا انگشت نشان داد ویابرگشته و از پشت به افراد نگاه کرد.
6-وقتی کسی در مهمانی یابه طور کلی محلی ایستاده و ناگهان چند نفر میرسند باید فوری مقابل درب ورودی رفته آنهارا به داخل هدایت کند.
7-درمعاشرت افراد با یکدیگر شیوه صحبت کردن,مهارت صحبت اهمیت دارد.
8-انتقادباصدای بلندمودبانه نیست.
9-سرفه کردن,عطسه کردن در جمع جایز نیست وبایدبه گونه ی نامحسوس صورت بگیرد.
تقدم در میان مقامات و دولتمردان خارجی زمانی اهمیت پیدا می کند که مقامات کشورهای مختلف و نمایندگان دولت های خارجی در یک ضیافت رسمی و یا در یک مذاکره و کنفرانس بین المللی دور هم جمع گردند که در این شرایط بحث تقدم آنها مطرح می گردد.
1. سفرا و نمايندگان پاپ
2. فرستادگان فوق العاده و وزارء مختار كه استوارنامههاي خود را به ریيس كشور تقديم كردهاند و معاونان نمايندگان پاپ
3. كارداران كه نامه هاي خود را تقديم وزير خارجه كرده باشند.
4. كارداران موقت كه در غياب سفير عهده دار امور نمايندگي هستند و طي نامه كتبي سفير جهت احراز اين سمت به وزارت خارجه محل معرفي ميشوند.
در جوامع انسانی دست دادن به صورت يك سنت اجتماعي معمول است که بايد آداب مربوط به آن را رعايت نمود. در طول تاریخ دست دادن داراي مفاهيم مختلفي بوده است، از جمله مفهوم بيعت كردن و يا موافقت يا پيروي از يك خط مشي مشخص که امروز آن مفاهیم عمیق را ندارد