جهت سفارش اینجا کلیک کنید 
موتور جستجوی پیشرفته مقالات و تحقیقات و ...
از انجا که بیشتر انرژی الکتریکی تولید شده در دنیا توسط موتورهای الکتریکی مصرف می شود ، کاهش تلفات این موتورها و بهینه سازی بازده آنها از اهمیت زیادی برخوردار است و تا به امروز تلاشهای زیادی در جهت ساخت موتورهای الکتریکی با وزن کم ، بازده زیاد و اندازه کوچک صورت گرفته است.
موتور سنکرون آهنربای دائم درونی (IPM ) نیز به عنوان یکی از انواع این موتورهای از این قاعده مستثنا نبوده است . تلفات موتور شامل تلفات مکانیکی ، مسی و آهنی است . تلفات مکینیکی به سرعت وابسته است و قابل کنترل نیست ولی تلفات آهنی و مسی قابل کنترل می باشند .یکی از استراتژی های کم کردن تلفات ، اعمال مولفه های مناسب جریان به کمک کنترل برداری است به گونه ای که می توان علاوه بر کنترل سرعت موتور از طریق اعمال مولفه مناسب جریان در راستای q (j q ) ، تلفات مسی و آهنی را نیز به کمک مولفه دیگر جریان ، یعنی j q ، در حالت کار ماندگار موتور به حداقل رسانید .
از سوی دیگر یکی از اهداف اولیه کنترل برداری ، کاهش زمان پاسخ دهی موتور در لحظات موتور در لحظات تغییر بار و یا تغییر مرجع سرعت است . به گونه ای که هر قدر دینامیک سیستم در دنبال کردن مرجع سرعت در هنگام راه اندازی و اعمال بار سریعتر باشد سیستم کنترل از ارزش بالاتری برخوردار خواهد بود .یکی از روش هایی که برای نیل به این هدف پیشنهاد میشود ، حداکثر سازی گشتاور به کمک اعمال مولفه مناسب جریان در راستای محور d است . اما باید توجه کرد که حداکثر سازی گشتاور تنها در حالت های گذرا که به بهبود سرعت پاسخ دهی منجر میشود مطلوب خواهد بود و در حالت پایا سبب افزایش تلفات میشود و این نکته ایست که در مقالات کمتر بدان پرداخته شده است . روش پیشنهادی در این مقاله استفاده توامان از هر دو روش کنترلی معرفی شده است . به گونه ای که از طریق اعمال دو مقدار مختلف برای مولفه محور d جریان در لحظات راه اندازی و حالت ماندگار ، ضمن بهبود دینامیک و سرعت پاسخ ها در لحظه اعمال بار و یا تغییر مرجع سرعت ، تلفات موتور نیز به حداقل رسیده و بازده آن افزایش یابد .
جهت انجام شبیه سازی ابتدا لازم است تا موتور IPM را با کمک روابط آن مدل کنیم . برای این منظور با فرض جریان ، ولتاژ و شار سینوسی می توانیم ، روابط موتوررا در دستگاه مرجع گردان d-q بنویسیم.