جهت سفارش اینجا کلیک کنید 
موتور جستجوی پیشرفته مقالات و تحقیقات و ...
يكي از معضلات قرن حاضر آشفتگي هاي عاطفي، هيجاني و روابط انساني است . در طول تاريخ مكاتب مختلف انسان شناسي و روان شناسي به دنبال ارائه راه حل هايي بودندو به انسان و نيازهاي او توجه كرده اند .
اما اين مكاتب تنها به برداشت خودشان از وجود انسان اصالت داده و مسائل را عمدتاً از يك نقطه نظر تفسير كرده و ساير جنبه هاي انسان مخصوصاً معنويات او را ناديده گرفته اند .
برخي از مدلهاي شناختي اساس و پاية سيستم باورهاي انساني را ناشي از عواملي چون محيط فرد، سبك و شيوة تربيتي وي و خصوصيت شخصي به حساب مي آورند.
اما در ديدگاه ديني به انسان در ابعاد وسيع تري نظير ايمان به غيب توجه مي شود كه اگر اين باورها تصحيح شوند انسان مي تواند خوب عمل كند .
دين مبين اسلام به منظور درمان مشكلات عاطفي و هيجاني انسان معاصر ديدگاهها و الگوهايي را ارائه نموده است كه لازم است تبيين شود.
مطالعات معنوي در روان شناسي در سطح جهان موضوعي جدي و اساسي است و توجه به آن در بسياري از كشورها در حال افزايش است.
به نظر مي رسد واژه معنويت كلمه اي است مثل عشق كه براي بسياري از مردم اهميت بسزايي دارد، ولي مشخص كردن مفهوم آن بسيار دشوار است . بسياري معتقدند كه معنويت فراتر از كلمات است . در حقيقت چنين به نظر مي رسد كه كلمات قادر به تشريح معنويت نيستند و كلام از سخن گفتن دربارة معنويت قاصر است . مسئلة ديگري كه دربارة معنويت مطرح مي شود اين است كه ، معنويت با مذهب هم معنا نيست .
معنويت از واژة لاتين اسپيريتوس (spiritus) به معناي نقش زندگي يا « روشي براي بودن » و « تجربه كردن» است كه با آگاهي يافتن از يك بعد غير مادي به وجود مي آيد و ارزشهاي قابل تشخيص ، آن را معين مي سازد. اين ارزشها به ديگران ، خود ، طبيعت و زندگي مربوطند و به هر چيزي كه فرد به عنوان غايي قلمداد مي كند، اطلاق مي شوند.
معادل انگليسي مذهب (religion) از كلمة لاتين (religare) به معني « اتصال به يكديگر» گرفته شده است.
مذهب تجربه هاي گروهي از مردم را در نظامي از اعتقادات و اعمال نظم مي دهد .
پايبندي مذهبي يا مذهبي بودن به درجه باور يا پايبندي به اعتقادات و اعمال يك مذهب نظام مند اطلاق مي شود.
يكي از نخستين كساني كه اين مسأله را مطرح كرد ويليام جيمز فيلسوف و روان شناس آمريكايي بود. او مي گويد: « ايمان ، بدون شك مؤثرترين درمان اضطراب است.» و اضافه مي كند: « ايمان نيرويي است كه بايد براي كمك به انسان در زندگي وجود داشته باشد، فقدان ايمان ، زنگ خطري است كه ناتواني انسان را در برابر سختيهاي زندگي اعلام مي دارد» .
و در جايي ديگر مي گويد: « ميان ما و خداوند رابطه اي ناگسستني وجود دارد ، اگر ما خود را تحت اشراف خداوند متعال درآوريم و تسليم او شويم ، تمام آمال و آرزوهايمان محقق خواهد شد. » و در جايي ديگر بيان مي دارد : « همان طور كه امواج خروشان و غلتان اقيانوس نمي تواند آرامش ژرفاي آن را برهم زند و امنيت آن را پريشان سازد ، شايسته است كه دگرگونيهاي سطحي و موقت زندگي ، آرامش دروني انساني را كه عميقاًٌ به خداوند ايمان دارد ، بر هم نزند چرا كه انسان متدين واقعي ، تسليم اضطراب نمي شود و توازن شخصيت خويش را حفظ مي كند و همواره آمادة مقابله با مسائل ناخوشايندي است كه احتمالاً روزگار برايش پيش مي آورد . »
كارل يونگ روان كاو مي گويد:«در طول سي سال گذشته افراد زيادي از مليتهاي مختلف جهان متمدن،با هم مشورت كردند و من صدها تن از بيماران را معالجه و درمان كرده ام ، اما از ميان بيماراني كه در نيمة دوم عمر خود به سر مي برند حتي يك بيمار را نيز نديدم كه اساساً مشكلش نياز به يك گرايش ديني در زندگي نباشد. به جرأت مي توانم بگويم كه تك تك آنها به اين دليل قرباني بيمـاري روانـي شده بودنـد كـه آن چيزي را كه اديـان موجود در هر زمـان به پيرامون خود مي دهند، فاقد بودند و فرد فرد آنها تنها وقتي كه به دين و ديدگاههاي ديني بازگشته بودند به طور كامل درمان شدند.»
روان كاو ديگري به نام بريل معتقد است : « انسان متدين واقعي هرگز دچار بيماري هاي رواني نخواهد شد.»
هنري لينك روان شناس آمريكايي در كتاب « بازگشت به ايمان» مي گويد: « در نتيجه تجربة طولاني خود در اجراي آزمايشات رواني بر روي كارگران – در خصوص انتخابات و ارشادهاي شغلي – به اين موضوع پي برده ام كه افراد متدين و كساني كه به معابد رفت و آمد مي كنند داراي شخصيتي قويتر و بهتر از بي دينان و يا كساني هستند كه هيچ وقت به عبادت خدا نمي پردازند» .
علاوه بر روان شناسان و روان كاوان ، بسياري از انديشمندان معاصر غربي اين مسأله را گوشزد مي كنند كه مشكل انسان معاصر ، اساساً نياز وي به دين و ارزشهاي معنوي بر مي گردد.
مثلاً مورخ معروف ، آرنولوتوين بي مي گويد ، بحراني كه اروپائيان در قرن حاضر دچار آن شده اند، اساساً به فقر معنوي آنها باز مي گردد. او معتقد است « كه تنها راه درمان اين فروپاشيدگي اخلاقي كه غرب از آن رنج مي برد بازگشت به دين است» .