

به ندرت می توان متنی را یافت که در آن نامی از آیزنمن برده شده باشد ولی اثری از واژه «معماری دیکانستر اکشن» با نام «ژاک دریدا» فیلسوف فرانسوی، در آن نباشد. معماری آیزنمن در حقیقت ترجمه نظریات ژاک دریدا از فلسفه به عرصه معماری است. معماری دیکانستراکشن، بیش از معمارانی چون «برنارد چومی» ، «زاها حدید»، «رم کولهاس» و «فرانک گری»، می باید خود را مدیون نظریات و آثار «پیتر آیزنمن» بداند؛ هرچند که «آیزنمن» در مصاحبه ای با «چارلز جنکس»خود را پسامدرنیست می نامد و هرچند که آیزنمن در سبک های معماری پس از دیکانستراکشن چون فولدینگ نیز بسیار پیشتاز می نماید.
آیزنمن در ساخت مجتمع مسکونی IBA Social building نیز خود را متعهد به رمز گشایی یک پالیمست شهری می نماید و این بار نیز «آیزنمن» از هندسه مشبک سه بعدی پیچیده ای که در طرح خانه های اولیه اش پیش از این به کار برده بود استفاده می کند. هندسه مشبک از تداخل شبکه قدیمی شهر برلین در قرن هفدهم (شبکه friedrich stadt ) و شبکه کاملاً انسان نمای مجسم در نقشه Mercator به وجود می آید، که زاویه 3/3 درجه با یکدیگر دارند. بدین شکل «آیزنمن» توجه خود را به لایه های مختلف زمانی شهر برلین در نما با شبکه هایی سفید و قرمز نشان می دهد، امری که بی شک بدون مطالعه یافته های «آیزنمن» در کتابها و مقالات به هیچ وجه برای مخاطبان روزمره این مجتمع قابل درک نخواهد بود.
این ساختمان که در تقاطع دو خیابان قرار دارد، خود را مابین دو ساختمان قدیمی بازسازی شده جای داده است. نحوه برخورد سمبولیک «آیزنمن» با گوشه ساختمان سعی در بیان تاریخ متناقض بافت و سایت پیرامون خود دارد. در طراحی پلان و سایت پروژه سعی شده است تا به آثار فسیل مانند به جای مانده از ساختمان های قدیمی سایت توجه شود.
ارتفاع این مجتمع هشت طبقه است. پلان طبقات آن تیپ بوده و در هر طبقه هفت واحد مسکونی قرار دارد. در دو نمای حاشیه خیابان های اصلی، شکاف های شفافی به چشم می خورد که نور را به راهرو های طبقات می رساند. در طبقه همکف نیز چندین واحد تجاری قرار دارد که ویترین های آن ها با شبکه میان اندازه ای مشبک و مشخص شده است. در اصلی، شبکه های سفید و قرمز و همچنین تداخل مکعبی که این شبکه ها در نمای آن حضور دارند با مکعب بزرگتر نشان داده شود. ریتم بازشوها در مکعب بزرگتر بسیار منظم و تقریباً متقارن است در حالی که این نظم در مکعب کوچکتر به چشم نمی خورد