پادشاهی بحرین کشوری است جزیره‌ای در خلیج فارس. این کشور از ۳۲ جزیره تشکیل یافته‌ است. بحرین از سال ۱۸۲۰ میلادی تحت سرپرستی کشور بریتانیا بوده، و در سال ۱۹۷۱ استقلال کامل یافته‌است. بحرین 665 کیلومتر مربع مساحت دارد که کوچک‌تر از کوچک‌ترین استان ایران است. ازهفتصد کیلومتر مربع مساحت این کشور نزدیک به چهارصد کیلومترمربع آن بیابانی است. به دلیل همین وسعت کم بحرین، مسئولان این کشور کوچک اقدام به پر کردن دریا و افزایش وسعت سرزمین خود کرده اند و با ساخت وساز های هدفمند پیشرفت قابل توجهی داشته اند. بحرین به «جزیره یک میلیون نخل» نیز شهرت داشته‌است.

قلعه بحرین، قلعه رفاع، قلعه عراد، موزه بحرین، مسجد خمیس، مسجد سیادی، جزیره حوار، خانه سیادی، باب البحرین، بر صخیر، خانه جسره و خانه شیخ عیسی بن علی.

سواحل بحرین نیز بسیار دیدنی اند و بسیاری از ورزش‌های آبی در گرمای همیشگی آب خلیج فارس انجام می‌گیرد که قایقرانی و شیرجه در این آب‌ها بسیار متداول است.بیابان‌های گرم بحرین و صدها درخت‌های خرمای این کشور نیز مشهور است.

حرین کشور ثروتمندی نیست و حتی بخشی از انرژی آن توسط عربستان تأمین می‌شود. این دو کشور با یک پل ۲۵ کیلومتری که به نام پل فهد معروف است و در سال ۱۹۸۶ افتتاح شد، به یکدیگر متصل می‌شوند.

امروزه، اقتصاد کشور بحرین وابسته به بانکداری، هواپیمایی موفق و خدمات فرودگاهی، بنادر مجهز صنعتی، صنایع ساخت و تعمیر کشتی و ناوها می‌باشد. بحرین اولین کشور حوزه خلیج فارس است که نفت در آن اکتشاف شده ولی منابع نفت و گاز آن بسیار محدود است، اقتصاد سنتی بحرین وابسته به مروارید بوده اما در حال حاضر بیشتر درآمد ساکنان بحرین از بانکداری و گردشگری تامین می‌گردد. به هر روی نفت و فراوردهای نفتی ۶۰٪ صادرات و درآمد دولت این کشور و همچنین ۳۰٪ تولید ناخالص داخلی بحرین را تشکیل می‌دهد. تنها صنعت سنگین داخلی این کشور تولید آلومینیوم است که در مقیاس فراوان تولید و عرضه می‌شود. بحرین رتبه نخست تولید این محصول در خاورمیانه ورتبه پنجم در سطح جهانی را داراست.

اماکن تاریخی بحرین