مديريت دولتي را مي توان نحوه مديريت يك مؤسسه دولتي در زماني كه تغييرات كم وسيستم محدود است در نظر گرفت، در اين ديدگاه مديريت دولتي به عنوان يك تكنيك مثل مديريت بازرگاني در نظر گرفته مي شود. اين كوچكترين حد تعريف مديريت دولتي است. مديريت دولتي در اين حالت مديريت يك Sub system است. 2مديريت دولتي شامل يكسري واحد و سيستم دولتي در محيط وجود دارد و كار مديريت دولتي هماهنگ كردن اين سيسنمها مي باشد يا تنظيم رابطه بين سيستم هاي دولتي يك جامعه در اين حالت مديريت دولتي يك system است. مديريت دولتي مسئول مديريت امور عمومي جامعه است در كنار مديريت دولتي بخش تعاوني و خصوصي هم هست، مديريت دولتي نه تنها مسئول بخش دولتي است بلکه بر بخش خصوصي و تعاوني هم نظارت كامل دارد اين حالت مديريت دولتي يك Super system و فرآيند آن كلان است .مديريت دولتي را مي توان مديريت حاكميت نيز نام برد. و اصولا" حاكميت (State ) كوچكتر از دولت (Government) است زيرا دولت را مي توان مجموعه قواي مقننه ، قضائيه ومجريه ناميد ، اما حاكميت را صرفا" قوه مجريه مي دانيم.
حوزه مديريت دولتي بين چند رشته اصلي سياست ، مديريت، حقوق ، علوم اجتماعي ، اخلاق، دين و......... يك رشته ميان رشته اي است . با توجه به وسعت آن يك تعريف منحصر از مديريت دولتي مشكل است .مديريت دولتي ركن و پاية هر حكومتي است، زيرا اجراي قانون به مراتب از تدوين آن دشوارتر است. اين مهم بر عهدة مديران دولتي است. آنچه قانون اساسي به منزلة اصول كلي ارادة امور جامعه در خود جاي داده است، بدون اجرا اهميتي نخواهد داشت. مجري قانون اساسي دولت است و مديريت دولتي خود دولت در عمل محسوب مي شود. از اين رو،دانش مديريت دولتي مورد توجه بسياري از انديشمندان حوزة سياست و علم اداره قرار گرفته است. سياستگذران و مديران دولتي كه مسئول رسيدگي و چاره جويي براي مسائل عمومي جامعه هستند، در برخورد با مسائل مختلف مديريتي حوزه خود با دو راهكار مواجه هستند؛ يا بايد براي مسائل فرا روي جامعه خود دست به كار شوند و دربارة روش هاي برخورد با آن نظريه پردازي كنند و يا اينكه به مطالعات تطبيقي و درس آموزي از تجربيات ساير كشورها و همتايان خود روي آورند. تجربه سياستگذارن و مديران دولتي ايران مبتني بر انتخاب راهكار دوم است كه در ادامه به تشريح كامل اين فرايند مي پردازيم.
اداره امور سازمانها ، شرکت ها و موسسات دولتی با توجه به وسعت عمل، تنوع پیچیدگی مسایل مطروحه، امروزه بدون استفاده از دانش مدیریت میسر نمی شود ، با توجه به گسترده تر شدن نقش دولت در ایران نیاز به تربیت مدیرانی که با مشکلات، نارسائی ها و مسایل موجود در جامعه آشنا بوده و توانایی تفکر، تشخیص و شناخت، بررسی،تجزیه و تحلیل و ارائه راه حل های ممکن برای آنها را داشته باشند ، هر روز برجسته تر شده و اهمیت و ضرورت بیشتری می یابد.
ارائه دادن نوشته های علمی جامع و فراوان در گذشته ی نگرش و عملکرد مدیریت هدف این مطالعه نبوده و از نظر عملی امکان آن نیز وجود ندارد. این مطالعه شامل بخش مختصری از آخرین بررسی های علمی مهم است
بوجود آمدن ریشه های اندیشه مدیریت جدید و کارهایی که در آن راستا انجام گردید حدوداً به یک قرن پیش برمی گردد. تمرکز این مطالعه بر پیشرفت های اخیر در مدیریت )خصوصی و دولتی( می باشد که به هویت آینده آن به عنوان یک رشته دانشگاهی و تخصصی کاربردی نگاه خواهد کرد.تامپسون و اینگراهام ( 2002 ( ضرورت تطبیق ساختاری مدیریت دولتی را با تغییرات محیطی یادآورد شدند.تطبیق شامل مواردی مانند بازسازی نقش و اهداف بخش دولتی، موسسات، قوانین، نظام های کاری و شرایط ومحیطی و ابزار سنجش و کنترل بود.
جین و کان (1998)استفاده از اصل شراکت خصوصی-دولتی Public Private Partnership (PPP) را به عنوان راهی برای ترقی اثربخشی و بازده بخش دولتی پیشنهاد دادند و که به ایجاد مسئولیت پذیری و جوابگویی در سازمان ها نیز می انجامید. در بررسی علمی نامبرده، به بخش روستایی چین اشاره شده است که با استفاده از PPP رشد سریعی را به همراه داشته است. مطالعه علمی جین و کان ) 1991 ( با مطالعه رامامورتی ) 6000 ( که مدلی از خصوصی سازی چندسطحی را برای رشد بازده بخش دولتی پیشنهاد داده بود در یک راستا می باشد.
رامامورتی نیز بازسازی استراتژیک را در راستا با وقایع جدید ضروری می دید.
در این مقاله از روش مطالعه کتابخانه ای- تحلیلی استفاده شده است.