یکی از روش های کسب دانش گروهی مورد استفاده، تکنیک دلفی است که فرایندی دارای ساختار برای پیش بینی و کمک به تصمیم گیری در طی راندهای پیمایشی، جمع آوری اطلاعات و در نهایت، اجماع گروهی است. تکنیک دلفی در ابتدا برمبنای حدس، قضاوت و الهام افاراد مطرح شد اما بتدریج شکل علمی گرفت و اولین بار در اواخر 1950 توسط کمپانی RAND برای بررسی علمی نظرات کارشناسان نظامی استفاده گردید. اما به دلایل امنیتی تا 12 سال بعد منتشر نگردید .اولین کاربرد غیر نظامی آن نیز در برنامه ریزی توسعه اقتصادی پیشنهاد شد. در کل، دلفی، از نیمه دهه 1960 به عنوان یک روش مهم علمی شناخته شد و اکنون برای طیف گسترده ای از سؤالات آینده محور و پیچیده، و در طیف گسترده ای از زمینه‌ها استفاده می‌شود. در این مقاله ابتدا مقدمه‌ای بر تکنیک دلفی ارائه می‌شود. سپس با بیان سیر تاریخی تکنیک دلفی تعاریف این تکنیک بیان می‌شود. انواع تکنیک دلفی، اهداف و کاربردها، شرایط کاربرد، اجزای اصلی دلفی، بازگویی یا تکرار، تعداد متخصصین، صلاحیت پانلیست ها، نمونه گیری، پرسشنامه، بازخورد کنترل شده و تحلیل نتایج تکینک دلفی به صورت تفصیلی در این مقاله تشریح شده است.

تکنیک دلفی

تکنیک دلفی برای «شناسایی» و «غربال» مهمترین شاخص‌های تصمیم‌گیری قابل استفاده است. بنابراین با وجود اینکه تکنیک دلفی یک روش تصمیم‌گیری چندمعیاره نیست اما در بسیاری موارد قبل از بکارگیری تکنیک‌های تصمیم‌گیری چندمعیاره از این تکنیک برای غربال شاخص‌ها یا رسیدن به یک توافق در زمینه اهمیت شاخص‌های تصمیم‌گیری استفاده می‌شود.

استفاده از دانش و دیدگاه تخصصی یک مجموعه در تصمیم‌گیری پیرامون مسائلی که ماهیت کیفی دارند بسیار راه‌گشا است. تكنیك دلفی یكی از روش‌های كسب دانش گروهی است که در تصمیم‌گیری پیرامون مسائل کیفی نیز کاربرد دارد. در پژوهش‌های کیفی که جنبه اکتشافی دارد و شناسایی ماهیت و عناصر بنیادین یک پدیده، محور مطالعه است می‌توان از تکنیک دلفی استفاده کرد. تکنیک دلفی فرایندی ساختارمند جهت گردآوری اطلاعات در طی راندهای متوالی و در نهایت اجماع گروهی است. با وجود بیش از نیم قرن کاربرد تکنیک دلفی در مطالعات علمی و آکادمیک هنوز ابهامات زیادی در زمینه این تکنیک وجود دارد. مهمترین مشکل در استفاده از تکنیک دلفی نبود یک چارچوب نظری مشخص در استفاده از این تکنیک است. در این فصل یک چارچوب نظری جامع برای بکارگیری تکنیک دلفی در پژوهش‌های کیفی ارائه شده است. در چارچوب نظری ارائه شده به صورت روشن اصول بکارگیری و اجماع در تکنیک دلفی در تحقیقات کیفی بیان شده است.

محققان زیادی تعریف ارائه شده توسط لینستون و توراف را بكار برده‌اند كه تكنیك دلفی را بصورت «روشی برای ساختاردهی یك فرایند ارتباط گروهی تعریف می‌كنند بطوریكه این فرایند به گروهی از افراد، بعنوان یك كل، امكان حل یك مسئله پیچیده را می‌دهد». هدف اصلی روش دلفی دستیابی به قابل اطمینان‌ترین اجماع گروهی از نظرات خبرگان بواسطه یك سری از پرسشنامه‌های متمركز همراه با بازخورد كنترل شده می‌باشد. با كسب اجماع گروهی از خبرگان بوسیله این فرایند، محققان می‌توانند مسائل را شناسایی نموده و اولویت‌بندی كنند و چارچوبی را برای تشخیص آنها توسعه دهند. عمده ترین ضعف دلفی فقدان چارچوب نظری است. این مساله باعث شده است تا دلفی بعنوان یك روش تحقیق به صور مختلفی بعنوان پیمایش، مطالعه، رویه، روش، رویكرد، رأی‌گیری و تكنیك مطرح گردد. با این وجود عموما پذیرفته شده است كه روش دلفی از نظر كاربرد یكسان نیست. همچنین همواره ابهاماتی در زمینه شرایط استفاده، حجم پنل، چگونگی انتخاب پنل و تشخیص پایان مراحل دلفی وجود دارد. در این مطالعه مقایسه‌ای، چارچوبی برای بکارگیری تکنیک دلفی در تصمیم‌گیری‌های کیفی ارائه شده است.