

در آتش سلولزي واقعي سلولزي تغييرات دما به سه بخش رشد، توسعه حريق و دوره فروكش تقسيم مي شود. (نمودار2) در زمان شروع آتش سوزي، حرارت از مركز آتش شروع و باعث مشتعل شدن مواد ديگر (Growth Period) و افزايش سريع دما (Flashover) مي گردد. در مرحله توسعه حريق (Developed period ) آتش كليه مواد سوختني را در بر مي گيرد و دما به 1000 درجه سانتي گراد مي رسد. پس از اشتعال بيشتر مواد سوختني، ابعاد حريق كاهش يافته و از دماي حريق كاسته مي شود (Decay Period).
انتقال حرارت در آتش سوزي ها به سه طريق هدايتي، جابجايي و تشعشعي صورت مي گيرد، كه انتقال حرارت تشعشعي از عوامل مهم در طراحي پوشش هاي ضد حريق آتشهاي هيدروكربني است كه آن تحت تاثير شكل، طول، قطر و زاويه آتش و همچنين رطوبت هوا مي باشد. طراحي پوششه هاي ضد حريق در صنايع نفت، گاز و پتروشيمي مستلزم شناخت نوع مواد اوليه مصرفي، محصولات نهايي، خط توليد و مناطق پر خطر در آن، امكانات و تجهيزات اطفاء حريق مي باشد.
آتش با افزايش دما باعث تغيير خواص فيزيكي فولاد و در نتيجه تخريب سازه هاي فلزي مي گردد. تغيير مقاومت فشاري فولاد با افزايش دما در نمودار 3 مشخص شده است. مطابق بسياري ا استانداردهاي بين المللي دماي بحراني ستون ها 538 و تيرها 598 سانتي گراد مي باشد. زمان رسيدن به دماي بحراني براي ستون به مشخصات W14*193 در منحني دماي آتش سلولزي 15 تا 18 و اين زمان براي منحني دماي آتش هيدوركربني بين 6 تا 7 دقيقه مي باشد. كاهش مقاومت مكانيكي،كششي و افزايش طول، عوامل تغيير شكل و خم شدن اسكلت فلزي در شكل مقابل مي باشد. امكان تخريب ساختمان در صورت افزايش زمان آتش سوزي قطعي بوده است.
بتن به عنوان يك مصالح ساختماني پر مصرف، مقاوم و پايدار در شرايط جوي مختلف استفاده مي گردد ولي كاهش مقاومت مكانيكي بتن در اثر افزايش دما از معضلات رفتار بتن هنگام آتش سوزي مي باشد. (نمودارهاي 5 و 6) در خصوص رفتار بتن در برابر حريق، هيچگونه استانداردي وجود نداشته و تنها رفتار آن بررسي شده است.