جهت سفارش اینجا کلیک کنید 
موتور جستجوی پیشرفته مقالات و تحقیقات و ...
ضایعه ای است جدی از توانایی ادراکی کلی در فردی که قبلاً هیچ آسیبی ندیده ، و بیش از آنچه که از یک سالخورده نرمال انتظار می رود. و ممکن است راکد ، در نتیجه یک آسیب خاص مغزی یا پیشرونده ، در نتیجه افت درازمدت به علت یک ضایعه یا بیماری در بدن باشد. اگرچه دمانس در میان افراد سالخورده بسیار رایج است (حدود %5 از آنهایی که بالای 65 سال دارند) ، این حالت می تواند قبل از 65 سالگی نیز اتفاق افتد ، در این مورد به آن «دمانس زودرس» می گویند. دمانس تنها یک بیماری نیست ، و علایم خاصی ندارد (به بیان دیگر ، مجموعه ای از علایم و نشانه ها را دارد). نواحی ادراکی مبتلا می تواند حافظه ، حواس ، زبان ، و حل مسئله باشد. بطور طبیعی ، علایم این بیماری بایستی در مدت حداقل شش ماه ظاهر شوند تا تشخیص قطعی شود. اختلال ادراکی کوتاه مدت تر را سرسام (یا هزیان گویی) می گویند. بویژه در مراحل بعدی شناخت و ادراک ، افراد ممکن است دچار اختلال حواس در زمان (نداشتن روز ، هفته ، یا حتی سال) ، در مکان (ندانستن جاییکه قرار دارند) ، و در افراد (نشناختن اطرافیان) شوند.
دمانس را می توان بسته به علت بیماری به دو گروه برگشت پذیر و غیرقابل برگشت طبقه بندی کرد. کمتر از %10 موارد دمانس بنا به دلایلی است که احتمال بازگشت با درمان را دارند. رایجترین اشکال دمانس عبارتند از : بیماری آلزایمر ، دمانس آوندی ، دمانس فرانتوتمپورال ، دمانس معنایی ، و دمانس اجسادلوی.
دمانس صرفاً یک مشکل در حافظه نیست. این بیماری توانایی یادگیری ، استدلال ، حفظ کردن یا یادآوری تجربه گذشته را کم می کند و در آن از دست دادن الگوهای فکری ، احساسی و رفتاری نیز وجود دارند. مشکلات رفتاری و ذهنی دیگری نیز اغلب در افراد مبتلا به دمانس دیده می شوند ، و ممکن است بر کیفیت زندگی ، مراقبت ها ، و لزوم بستری شدن تأثیر بگذارند. با بدتر شدن این بیماری فرد ممکن است از خود بی خود شده و بی اختیار شود (گلدر و همکارانش 2005). ممکن است فرد دچار اختلال رفتاری ، بی قراری و ناتوانی شود. برخی از این افراد بی قرار شده یا در روز برخی دیگر در شب پرسه می زنند. وقتی افراد دچار دمانس در معرض شرایطی ورای تواناییهایشان قرار می گیرند ، ممکن است ناگهان زیر گریه بزنند یا عصبانی شوند (یک «واکنش فجیع»). یکی از علایم رایج دمانس برای خویشاوندان او نمایان است چرا که فرد مبتلا به دمانس خویشاوندانش ، حتی نزدیکان درجه یک خود را نمی شناسد.
%30-20 افراد مبتلا به دمانس افسردگی دارند ، و حدود %20 دچار تشویش و اضطرابند. بیماری روحی (اغلب توهم و خودآزاری) و تندخویی / پرخاشگری نیز اغلب به دنبال این بیماری می آیند. هر یک از این بیماری ها بایستی بطور جداگانه از بیماری دمانس بررسی و درمان شوند. یک بیمار ممکن است بطور همزمان دو یا چند روند دمانس را نشان دهد ، و هیچیک از گونه های شناخته شده دمانس در مقابل دیگری مصون نیست. درواقع ، حدود %10 از افراد مبتلا به دمانس چیزی بنام دمانس درهم آمیخته دارند که ممکن است ترکیبی از بیماری آلزایمر و دمانس چند نقصی باشد.
انواع آسیب های مغزی می توانند باعث اختلال حواسی غیرقابل برگشت اما ثابتی شوند. یک ضربه مغزی ممکن است باعث آسیب کلی به ماده سفید مغز (آسیب اگزونال پراکنده) ، یا آسیب متمرکزتری (مثل جراحت عصبی) شود. کاهش موقت در خون رسانی یا اکسیژن رسانی در مغز احتمالاً منجر به آسیب هیپوکسیک – اسکیمیک (اختلال خون رسانی و اکسیژن رسانی به بافت ها) می شود. ضربه ها (ضربه اسکیمیک (اختلال خون رسانی) ، یا درون مغزی ، سابراکنوید ، خون ریزی زیرجریانی یا فوق جریانی) یا عفونت ها (مننژیت و / یا ورم مغزی) ایجاد شده در مغز ، حملات صرعی طولانی و ازدیاد غیرعادی مایع در سر نیز ممکن است اثرات درازمدتی بر تشخیص و حواس فرد بگذارند. زیاده روی در مصرف الکل ممکن است باعث دمانس الکلی ، ضایعه مغزی ورنیک و / یا بیماری روحی کورساکف شود.
دمانسی که بتدریج شروع شده و طی سالهای متمادی بدتر می شود معمولاً ناشی از بیماری تخریب سیستم عصبی است – یعنی بر حسب شرایط در ابتدا یا فقط به سیستم عصبی مغز حمله کرده و بتدریج باعث اختلال در عملکرد این سلولها می شود. بندرت ، یک وضعیت غیرتخریبی می تواند اثرات بعدی روی سلولهای مغز داشته باشد ، که احتمالاً با درمان وضعیت قابل برگشت یا برگشت ناپذیر است. دلایل دمانس بستگی به سنی دارند که علایم در آن شروع می شوند. در افراد سالخورده (که معمولاً در این متن به افراد بالای 65 سال اتلاق می شود) ، بیشتر موارد دمانس ناشی از بیماری آلزایمر ، دمانس آوندی ، یا هر دو است. دمانس اجسادلوی گونه رایج دیگری است که باز هم ممکن است در کنار یک یا دو عامل دیگر اتفاق افتد. گاهی اوقات هیپوتیروئید (از کارافتادگی غدد درقی) باعث اختلال حواسی کند پیش رونده به عنوان علامت اصلی این بیماری می شود ، و این ممکن است با درمان بطور کامل برگشت پذیر باشد. فشار طبیعی ازدیاد مایع مغزی ، گرچه نسبتاً نادر است ، در تشخیص مهم است چرا که درمان آن می تواند از پیشروی جلوگیری کرده و بهبود علایم دیگر این وضعیت را به دنبال داشته باشد. هرچند ، بهبود ادراکی و حواسی قابل توجه غیرعادی است.
دمانس در افراد زیر 65 سال بندرت دیده می شود. بیماری آلزایمر هنوز هم شایعترین دلیل این بیماری است ، اما اشکال موروثی این بیماری بالاترین درصد موارد را در این گروه سنی دارند. تخریب لخظه ای فرانتوتمپورال و بیماری هانتیگتون از بیشترین موارد باقی مانده هستند. دمانس آوندی نیز پیش می آید ، اما این بیماری به نوبه خود ممکن است بنا به دلیل شرایط پیش آمده (مثل سندرم آنتی فسفولیپید ، CADASI ، MELAS ، هموسیستنوریا ، مویامویا و بیماری بینسونگر) باشد. افرادی که به کررات به سرشان ضربه می خورد ، مثل بوکسورها و فوتبالیست ها بیشتر در معرض خطر ورم مغزی ضربه ای مزمن قرار دارند (که در بین بوکسورها به دمانس مشت-زنی نیز معروف است).