دلایل اثبات وجود خدا

بهترین دلیل بر اثبات وجود خداوند

تفكّر در پدیده‏ى حیات و اندیشیدن در مسئله مرگ، انسان را متوجه مى‏كند كه اگر حیات از خود انسان بود، باید همیشگى باشد. چرا قبلًا نبود، بعداً پیدا شد و سپس گرفته مى‏شود؟! خداوند مى‏فرماید: «اكنون كه دیدید چگونه موجود بى‏جان، جاندار مى‏شود، پس بدانید كه زنده شدن مجدّد شما در روز قیامت نیز همین طور است.» مسئله حیات، حقیقتش مجهول، ولى آثارش در وجود انسان مشهود است. خالق این حیات نیز حقیقتش قابل درك نیست، ولى آثارش در هر چیز روشن است.
كَیْفَ تَكْفُرُونَ بِاللَّهِ وَ كُنْتُمْ أَمْواتاً فَأَحْیاكُمْ ثُمَّ یُمِیتُكُمْ ثُمَّ یُحْیِیكُمْ ثُمَّ إِلَیْهِ تُرْجَعُونَ(بقره 28) هُوَ الَّذِی خَلَقَ لَكُمْ ما فِی الْأَرْضِ جَمِیعاً ثُمَّ اسْتَوى‏ إِلَى السَّماءِ فَسَوَّاهُنَّ سَبْعَ سَماواتٍ وَ هُوَ بِكُلِّ شَیْ‏ءٍ عَلِیمٌ. (29)
چگونه به خداوند كافر مى‏شوید در حالى كه شما اجسام بى‏روحى بودید و او شما را زنده كرد، سپس شما را مى‏میراند، و بار دیگر شما را زنده مى‏كند، سپس به سوى او باز مى‏گردید (بنا بر این نه حیات و زندگى شما، از شما است و نه مرگتان، آنچه دارید از خدا است.(28)
او خدایى است كه همه آنچه (از نعمتها) در زمین وجود دارد، براى شما آفریده سپس به آسمان پرداخت، و آنها را به صورت هفت آسمان مرتب نمود و او به هر چیز آگاه است(29).

نعمت اسرار آمیز حیات‏

تفكّر در پدیده‏ى حیات و اندیشیدن در مسئله مرگ، انسان را متوجه مى‏كند كه اگر حیات از خود انسان بود، باید همیشگى باشد. چرا قبلًا نبود، بعداً پیدا شد و سپس گرفته مى‏شود؟! خداوند مى‏فرماید: «اكنون كه دیدید چگونه موجود بى‏جان، جاندار مى‏شود، پس بدانید كه زنده شدن مجدّد شما در روز قیامت نیز همین طور است.» مسئله حیات، حقیقتش مجهول، ولى آثارش در وجود انسان مشهود است. خالق این حیات نیز حقیقتش قابل درك نیست، ولى آثارش در هر چیز روشن است. قرآن در دو آیه فوق با ذكر یك سلسله از نعمتهاى الهى و پدیده‏هاى شگفت انگیز آفرینش انسانها را متوجه پروردگار و عظمت او مى‏سازد، و دلائلى را كه در گذشته (آیه 21 و 22 همین سوره) در زمینه شناخت خدا ذكر كرده بود تكمیل مى‏كند.
قرآن در اینجا براى اثبات وجود خدا از نقطه‏اى شروع كرده كه براى احدى جاى انكار باقى نمى‏گذارد و آن مساله پیچیده حیات و زندگى است. آفریننده حیات همان آفریننده مرگ است، چنان كه در آیه 2 سوره ملك مى‏خوانیم: الَّذِی خَلَقَ الْمَوْتَ وَ الْحَیاةَ لِیَبْلُوَكُمْ أَیُّكُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا:" او خدایى است كه حیات و مرگ را آفریده كه شما را در میدان حسن عمل بیازماید"
قرآن به همه ما یادآورى مى‏كند كه قبل از این شما مانند سنگها و چوب ها و موجودات بى‏جان مرده بودید، و نسیم حیات اصلا در كوى شما نوزیده بود. ولى اكنون داراى نعمت حیات و هستى مى‏باشید، اعضا و دستگاههاى مختلف، حواس و ادراك به شما داده شده، این هستى و حیات را چه كسى به شما عطا كرده آیا خود به خویشتن دادید؟
بدیهى است هر انسان منصفى بدون هیچ تردید اعتراف مى‏كند كه این نعمت از خود او نیست، بلكه از ناحیه یك مبدء عالم و قادر به او رسیده است، كسى كه تمام رموز حیات و قوانین پیچیده آن را مى‏دانسته، و بر تنظیم آن قدرت داشته، آن گاه جاى این سؤال است كه پس چرا به خدایى كه بخشنده حیات و هستى است كفر مى‏ورزید؟

امروز براى همه دانشمندان مسلم شده كه ما در این جهان چیزى پیچیده‏تر از مساله حیات و زندگى نداریم، چرا كه با تمام پیشرفتهاى شگرفى كه در زمینه علوم و دانشهاى طبیعى نصیب بشر گردیده، هنوز معماى حیات گشوده نشده است این مساله آن قدر اسرار آمیز است كه افكار ملیونها دانشمند و كوششهایشان تاكنون از درك آن عاجز مانده، ممكن است در آینده در پرتو تلاشهاى پى‏گیر، انسان از رموز حیات، تدریجا آگاه گردد، ولى مساله این است كه آیا هیچكس مى‏تواند چنین امر فوق العاده دقیق و ظریف و پر از اسرار را كه نیازمند به یك علم و قدرت فوق العاده است به طبیعت بى‏شعور كه خود فاقد حیات بوده است نسبت دهد.
اینجا است كه مى‏گوئیم پدیده حیات در جهان طبیعت بزرگترین سند اثبات وجود خدا است كه پیرامون آن كتابها نگاشته‏اند، و قرآن در آیه فوق مخصوصا روى همین مساله تكیه كرده است، كه ما فعلا با همین اشاره كوتاه از آن مى‏گذریم.
پس از یادآورى این نعمت، دلیل آشكار دیگرى را یادآور مى‏شود و آن مساله" مرگ" است مى‏گوید:" سپس خداوند شما را مى‏میراند"
انسان مى‏بیند اقوام و خویشان و بستگان و آشنایان یكى پس از دیگران مى‏میرند و جسد بى‏جان آنها زیر خاكها مدفون مى‏شود، اینجا نیز جاى تفكر و اندیشه است، چه كسى هستى را از آنها گرفت؟ اگر هستى آنها از خودشان بود، باید جاودانى باشد، اینكه از آنها گرفته مى‏شود دلیل بر این است كه دیگرى به آنها بخشیده.