جهت سفارش اینجا کلیک کنید 
موتور جستجوی پیشرفته مقالات و تحقیقات و ...
استان یزد با مساحت ۷۳۲۴۰ کیلومتر مربع در طول جغرافیایی ۵۲ درجه و ۵۰ دقیقه شرقی و عرض جغرافیایی ۵۶درجه و ۴۰ دقیقه شمالی در مرکز کشور قرار گرفته است. بلندترین ارتفاع آن قله شیرکوه با ارتفاع ۴۳۰۰ متر وپائین ترین نقطه ان کویر سیاه کوه با ارتفاع حدود ۱۰۰۰ متر می باشد .
- بارندگی فصلی
جهت تعیین فصول خشک و بارانی در ایستگاههای استان اقدام به بررسی بارندگی فصلی شده که با توجه به بررسی های به عمل آمده خشکترین فصل در تمامی ایستگاههای استان فصل تابستان و بیشترین نزولات جوی در فصول زمستان و پاییز اتفاق می افتد .
-قلمرو بیابانهای اقلیم شناسی استان
اقلیم از مهمترین عوامل در تعیین قلمرو بیابان از غیر بیابان می باشد . جهت تعیین قلمرو جغرافیایی بیابان از غیر بیابان در استان یزد وضعیت بارندگی ، ضریب تغییرات بارندگی ، ضریب بی نظمی بارش ، شدت میانگین بارندگی روزانه ، اختلاف دما ، تبخیر و ضریب خشکی دومارتن بررسی و نتایج به صورت جداول و نقشه های مختلف ارائه شده است و با استفاده از ارقام حاصله اقدام به تهیه ۶ لایه از نقشه های محدود بیابانی استان یزد با استفاده از پارامترهای اقلیمی شده است .
در مرحله بعد برای بیان کمی ویژگیهای هر یک از مناطق سه گانه فوق ، نقشه منحنی های هم میزان هر یک از عناصر مورد نظر ، بطور انفرادی روی نقشه نهایی قرار داده شد و عدد مربوط به دو خطی که بیشترین اشتراک را با خط مربوط به مرز بیابان و نیمه بیابان و خط مرزی غیر بیابان و نیمه بیابان داشتند تعیین گردید . بدین ترتیب میانگین بارندگی ، ضریب تغییرات بارندگی ، دامنه دما ،ضریب دومارتن و میزان تبخیر در مرز بیابان با نیمه بیابان به ترتیب اعداد ۹۰ ،۵۰ ، ۲۵ ،۳۱۰۰ ، و میزان این عناصر در مرز نیمه بیابان با غیر بیابان به ترتیب ۱۸۰ ،۴۰، ۲۲ ، ۵/۷ و ۲۶۰۰ را نشان دادند . بدین صورت ویژگیهای کمی هر یک از عناصر برای تعریف بیایان در استان یزد مشخص شد . از این نظر در استان یزد به مناطقی بیابان گفته می شود که دارای بارندگی کمتر از ۹۰ میلیمتر ،ضریب تغییرات بارندگی بیش از ۵۰ ،دامنه دمایی بیش از ۲۵ درجه سانتیگراد ،ضریب دومارتن کمتر از ۴ و میزان تبخیر بیش از ۳۱۰۰ میلیمتر باشد . و مناطقی که دارای بارندگی بیش از ۱۸۰ میلیمتر ، ضریب تغییرات کمتر از ۴۰ ، دامنه دمایی کمتر از ۲۲ درجه سانتیگرا د ، ضریب دومارتن بیش از ۵/۷ و تبخیر کمتر از ۲۶۰۰میلیمتر باشد . مناطق غیر بیابانی محسوب می گردد . و مناطق نیمه بیابانی ( گذر) به مناطقی اطلاق می گرددکه دارای بارندگی بین ۹۰ تا ۱۸۰ میلیمتر ، ضریب تغییرات بین ۴۰ تا۵۰ ،دامنه دمایی بین ۲۲ تا ۲۵ درجه سانتیگراد ،ضریب دومارتن بین ۴ تا ۵/۷ و میزان تبخیر بین ۲۶۰۰ تا ۳۱۰۰ میلیمتر باشد.
یزد با وسعت 2397 کیلومتر مربع اولین شهر خشت خام و دومین شهر تاریخی جهان است. این شهرستان به دلیل وجود جاذبه های شغلی، رفاهی و تمرکز اداری، پرجمعیت ترین شهرستان این استان به شمار می رود و با جمعیتی حدود چهارصد و پنجاه هزار نفر، تقریباً نیمی از کل جمعیت این استان را تشکیل می دهد. این شهرستان شامل دو بخش مرکزی و زارچ با شهرهای یزد، شاهدیه، حمیدیا و دهستان های فجر، فهرج، اله آباد و محمد آباد می باشد.
شهر یزد
یزد مرکز استان در فاصله ۶۷۷ کیلومتری تهران قرار دارد. شهر یزد یکی از هفت کلانشهر ایران (تهران، مشهد، اصفهان، تبریز، شیراز، یزد و اهواز) است. یزد به شهر بادگیرها معروف است. به «شهر دوچرخه‌ها» و «شهر شیرینی» نیز شهرت دارد. یزد از شهرهای قدیمی ایران و از بهترین نمونه های شهرهای کویر به شمار میرود. در این شهر همه چیز حکایت از حرکت و زنده بودن محیط اجتماعی دارد. نام یزد معمولاً یادآور آثار هنری و اصیل است. تولیدات صنایع دستی یزد تا قبل از دوره ماشینی شدن صنایع، به دلیل کیفیت و برخورداری از اصالت هنری دارای شهرت جهانی و هنوز هم به طور نسبی از کیفیت خوبی برخوردار است. ظرافت های به کار رفته در ساخت آثار هنری و معماری این منطقه در نوع خود بی نظیر بوده و از همین جهت دارای ارزش هنری فراوانی می باشد.
شهر يزد اينك در هزاره سوم ، همسو با گسترش شهرسازي در عين حفظ سنت هاي معماري باستاني و بافت قديم ، اندك اندك در دشت يزد ، اردكان وسعت يافته است و به شهري با صنايع مدرن، پيشرفته و معادن بزرگ و موثر در توسعه كشور تبديل شده است كارخانه عظيم فولاد آلياژي، فيبر نوري شهيد قندي، كارخانجات ماشينهاي نساجي غدير، بيمارستانهاي مجهز و متعدد و نيروي انساني معتقد و متخصص، سرمايه هاي معنوي و مادي يزد هستند كه ضمن حفظ سنت گذشته، شهر يزد را در دل كوير، آباد و توانمند، پويا و در گستره توسعه حفظ مي كنند.
جغرافيا و اقليم
شهرستان یزد در دره ای وسیع و خشك و محصور بین رشته كوههای شیركوه و خرانق قـرار گـرفته اسـت. ایـن شهـر از شمال به شهرستان اردكان و از شرق به شهرستان بافق و از جنوب به شهرستان تفت و از غرب به استان اصفهان محدود گشته است. آب و هوای یزد به علت قرار داشتن بر روی کمربند خشک جهانی دارای زمستانهای سرد و نسبتاً مرطوب و تابستانهای گرم و طولانی و خشک است.
استان یزد از سرزمین‌های قدیمی و تاریخی است و در میان ایالت‌های قدیمی و بزرگ پارس، اصفهان، کرمان و خراسان قرار داشته است. این سرزمین از معابر و گذرگاه‌های مهم در ادوار تاریخی محسوب می‌شده است. این استان از درگیری‌ها و جنگ‌های سیاسی تاریخ کشور ایران تا حدودی ایمنی داشته است. از طرفی صعب العبور بودن راهها به همراه محدودیت منابع آبی و غیره مانع عمده تسخیر این منطقه توسط بعضی از حکومت‌های بزرگ و کوچک حاشیه و پیرامون این منطقه در طول تاریخ بوده است. با توجه و گواهی گرفتن از منابع تاریخی، آبادی نشینی در این منطقه از قدمت طولانی برخوردار است. از مظاهر فرهنگ مادی و معنوی که مردم این خطه از خود به جای گذاشته‌اند و میراث تاریخی آنها در دوره‌های قدیمی به حساب آمده و نشانه‌هایی از مهر و آناهیتا، ایساتیس و هخامنشی و زندان اسکندر و برج و بارو و کهن دژهای بزرگ و عظیم و پناهگاه‌های متعدد و موبدان و سران ساسانی و ابنیه و یادگارهایی بعد از اسلام نظیر مساجد و امامزاده‌ها و مزارها و... نشانگر فرهنگ و تمدن مردم چه قبل و چه بعد از دوره اسلامی بوده است.
وجه تسميه:
یزد واژه ای باستانی است که ریشه در "یشت" (Yast) یا "یزت" (Yazt) و "یسن" (Yasn) به معنای ستایش، نیایش، پرستش، ایزد و... دارد. یکی از فصول پنج گانه اوستا هم به یکی از این نام ها یعنی "یشت" خوانده شده است. در پاره ای از متون قدیمی، یزد را "دارالعباد" نیز گفته اند. "احمد کاتب" مورخ یزدی قرن نهم هجری قمری نوشته است که : "در سال 504 هجری قمری ملکشاه سلجوقی حکومت یزد را به "علاء الدوله کالنجار" واگذار کرد و آن را "دارالعباده" نامید.
عوامل گوناگوني چون توپوگرافي، ويژگي هاي اقليمي، قابليت هاي اقتصادي، معيشت، منابع آب و... در سرزمين پهناور ايران موجب پديدار شدن بافت هاي روستايي متفاوتي از نظر شكل گيري كالبدي شده است.
در بخشي از اين پهنه گسترده، روستا بافت منسجم و به هم پيچيده اي از خانه هايي است كه به صورت پلكاني بر دامنه شيب كوه ها قرار گرفته اند. اين نوع روستاها را بيشتر در نواحي كوهستاني مشاهده مي كنيم. روستاي ماسوله در گيلان، ابيانه در كاشان و پاوه در كرمانشاه نمونه هاي خوبي براي اينگونه بافت هاي روستايي هستند. در جاي ديگر خانه هاي روستايي در دل كوه ها به صورت دستكند ساخته شده و خطوط ارتباطي دشوار و پيچيده اي آنها را به يكديگر متصل مي كند. همچون روستاي كندوان در آذربايجان و ميمند در كرمان. نمونه ديگري از روستا، قلعه مستحكمي است كه واحدهاي مسكوني در درون آن به هم تنيده شده اند. اينگونه روستاها را در نواحي مركزي و كويري ايران در ميان دشت ها و جلگه ها مي توان مشاهده كرد. در نواحي ديگري از كشورمان روستا مجموعه اي از خانه هاي منفرد است كه در ميان كشتزار ها پراكنده شده اند. اينگونه از بافت هاي روستايي در حاشيه درياي خزر به وفور مشاهده مي شود. فراواني در تراكم كالبدي روستاها مي تواند شاهد مناسبي براي شناسايي ماهيت آبادي و همچنين تفاوت هاي اجتماعي و اقتصادي موجود در آن باشد. بافت كالبدي روستايي ممكن است نتيجه يك روند شكل پذيري مبتني بر برنامه يا حاصل گسترش خود به خودي باشد. ميزان نظم يا بي نظمي در شكل سكونتگاه هاي روستايي به بهترين شكل نشانگر نقش برنامه ريزي در نحوه استقرار آن روستا به شمار مي رود.
گونه هاي بافت روستايي براساس شكل استقرار
گونه اول، روستاهاي متمركز و منسجم هستند كه در اين تيپ روستاها، خانه ها به يكديگر چسبيده و منظر بصري متمركزي دارند كه عمدتاً بدون فضاي خالي است. مزرعه كه محل كار عموم روستاييان است از واحدهاي مسكوني جدا بوده و اغلب فاصله نسبتاً زيادي با محل سكونت دارد. عواملي چون امنيت و دفاع، وجود منابع دائمي آب، شيب زمين و... را مي توان در شكل گيري اينگونه روستاها دخيل دانست. در مناطق خشك و كويري يكي از علل عمده اين تمركز، وجود قنوات يا چشمه هاي دائمي است. از طرف ديگر امنيت و دفاع در برابر اقوام، اشرار و حيوانات وحشي موجب تمركز مساكن و اتكاي ساكنين به يكديگر مي شود. حتي در برخي موارد با ساخت برج و بارويي در اطراف سكونتگاه، روستاي قلعه اي بوجود مي آيد. گونه دوم روستاهاي گسسته و پراكنده هستند. در اينگونه از روستاها، ساكنين ترجيح مي دهند خانه هاي خود را در ميان كشتزارهاي خود بنا كنند. از ويژگي هاي اين تيپ روستاها، نزديكي محل سكونت به مزارع و مشخص بودن حدود مالكيت اراضي است. اين روستاها اغلب در مناطق شمالي كشور و حاشيه درياي خزر قابل بررسي هستند. گونه آخر روستاهاي تركيبي را شامل مي شود كه اينگونه روستاها را مي توان تركيبي از روستاهاي متمركز و پراكنده دانست. شكل گيري اين تيپ روستاها ناشي از دخالت عوامل طبيعي و يا انساني است. بطور مثال وجود رودخانه و استقرار سكونتگاه هاي روستايي در حاشيه رود و يا در امتداد كف دره ها و راه هاي اصلي كه موجب پديد آمدن روستاها با الگوي خطي مي شود.