تمام اجرام نظیر ماه وخورشید و زمین دارای جرم می باشند .بنابراین بنا بر قوانینی که توسط نیوتن و انیشتین بنا نهاده شده تمامی اجسام دارای جرم به یکدیگر نیرووارد می کنند و این موجب بوجود آمدن جاذبه می شود.
جاذبه مفهوم عامی است که همگان با آن آشنایی دارند. ما در این جا جاذبه را از دید گاه علم فیزیک بررسی خواهیم کرد.
جاذبه از دیدگاه نیوتون : جاذبه از دید گاه نیوتون به نیرویی گفته می شود که دو جسم فقط به خاطر جرمشان به یکدیگر وارد می کنند و منشا این نیرو ناشناخته است . جاذبه از دیدگاه انیشتین (نگاه نسبیتی) : جاذبه از این دید گاه به معنای انهنا یا فرو رفتگی ای در نمودار فضا زمان است که به دلیل وجود جرم در آن ناحیه ایجاد شده است و هر فرو رفتگی عمیق تر جرم های دیگر با عمق کمتر را به سمت خود جذب می کند. گرچه نیروی جاذبه ابتدا توسط قوانین نیوتن و سپس نسبیت عام اینشتین به خوبی توصیف شد، با این وجود ما هنوز نمی‌دانیم چگونه خواص بنیادین جهان با هم ترکیب می‌شوند و این پدیده را ایجاد می‌کنند.
به گزارش نیوساینتیست، اریک ورلیند از دانشگاه آمستردام هلند، رویکرد جدیدی را برای توصیف نیروی جاذبه پیشنهاد کرده است. این فیزیکدان نظری و از تئوریسین‌های برجسته نظریه ریسمان، استدلال می‌کند که جاذبه گرانشی ممکن است ناشی از جهت آرایش اطلاعات اجسام مادی در فضا باشد. وی می‌گوید: «از نظر من به عنوان یک فیزیکدان، این بسیار متقاعد کننده است.»اولین، دوربردترین و تنهاترین نخستین بار نیوتن با در نظر گرفتن جاذبه به عنوان نیروی بین اجسام، نشان داد که جاذبه چطور در مقیاس‌های بزرگ عمل می‌کند. سپس اینشتین ایده‌های نیوتن را در نظریه نسبیت عام خود اصلاح کرد. وی نشان داد که توصیف جاذبه به‌وسیله انحنای چارچوب فضا-زمان توسط یک جسم، بهتر انجام می‌شود. همه ما ازآن‌رو به سمت زمین کشیده می‌شویم که جرم سیاره، چارچوب فضا-زمان پیرامون خود را خم کرده است.

اما این پایان ماجرا نیست. اگرچه نیوتن و اینشتین بینش عمیقی را برای درک نیروی جاذبه فراهم کردند، اما قوانین آنها تنها توصیف‌های ریاضی است. این نظریه‌ها تنها نحوه عملکرد جاذبه را تشریح می‌کنند، بدون این‌که بگوید جاذبه از کجا می‌آید. فیزیکدانان نظری تلاش زیادی را برای ایجاد ارتباط بین نیروی جاذبه با دیگر نیروهای بنیادین شناخته شده جهان انجام داده‌اند. مدل استاندارد فیزیک که بهترین چارچوب ما برای توصیف دنیای زیراتمی است، شامل نیروی الکترومغناطیسی و نیروهای هسته‌ای قوی و ضعیف است؛ اما نیروی جاذبه را دربر نمی‌گیرد.