ضرورت و اهميت آمادگي دفاعي

همان طور كه مي دانيد هر ساله در كشور ما از روز سي و يكم شهريور ماه به مدت يك هفته مراسمي به نام هفته دفاع مقدس برگزار مي‌شود. در طول اين يك هفته نيروهاي نظامي و مردم با برپايي مجالس، نمايشگاهها، مانورها و ... ياد و خاطره 8 سال دفاع مردم كشورمان را در برابر تجاوز عراق گواهي مي دارند و از رزمندگاني كه براي دفاع از ميهن اسلامي و دفع تجاوز دشمن جان باخته و يا مجروح و معلول شده اند، تجليل و تقديرمي كنند.
براي درك ضرورت و اهميت تجليل و تقدير از رزمندگان و مدافعان ميهن اسلامي ، فكر كنيد وقتي دشمن به كشور ما حمله كرد بخشهايي از آن را اشغال نمود اگر كسي براي دفاع و دفع تجاوز دشمن قدم پيش نمي گذاشت و كمر همت به مبارزه نمي بست چه مي شد؟ تجاوز دشمن تا كجا ادامه يافت؟ بنابر اين ملاحظه مي كنيد كه فداكاري و از خودگذشتگي رزمندگان ما در زمان جنگ چه خطرات بزگري از كشور و ملت دور ساخته و چه ارزشهاي والا و نعمتهاي گرانبهايي را براي ما حفظ كرده است. آيا اين كار شايسته تحليل و تقدير نيست؟

معلوم است كه جواب مثبت است در اين راه علاوه بر تشكرزباني، تشكر و قدرداني عملي را هم مي توان بكار بست.
**تشكر و قدر داني عملي اين است كه ما درحفظ و نگهداري دستاوردهاي رزمندگان وحاصل ايثارگريهاي آنان و ادامه راهشان ازجان و دل بكوشيم و دفاع از آرمانهاي ارزشمند انقلاب اسلامي و رهبر كبير آن را وظيفه اصلي خود بدانيم و همواره براي نگهباني از اين مرز و بوم ودفع تجاوز دشمنان آماده باشيم ** متأسفانه دنياي امروز دنياي حق و عدالت و قانون و انسانيت نيست و استعمارگران و قدرتمندان جز به زورگويي و تجاوز به كشورهاي ضعيف به چيزي نمي انديشند و هر جا بتوانند به توسعه طلبي و زورگويي مي پردازند.
جنايات اسرائيل در فلسطين و جنوب لبنان، ستمگري رژيم نژاد پرست آفريقاي جنوبي در حق سياه پوستان و كشتار ظالمانه مسلمانان بوسني و هرزگوين به دست صرب ها شاهد اين مدعاست. در چنين شرايطي هر كشور و ملتي كه قوي و شجاع باشد و در برابر ستمگران بايستد مي تواند استقلال و آزادي و عزت خود را حفظ كند و ملتي كه ضعيف و ناتوان بوده و همت ايستادگي در برابر زورمندان را نداشته باشد محكوم به شكست و ذلت است. نمونه هاي مختلفي را در جهان سراغ داريم كه نشان مي دهد هر جا ملتي سختي مبارزه و رنج دفاع شرافتمندانه را بر خود هموار كرده در برابر دشمن سر تسليم فرود نياورده سرانجام پيروز شده و به آرمانهاي ارزشمند خود دست يافته است.

اهميت نظم در زندگي: انسان موجودي است اجتماعي، يعني نه به تنهايي مي تواند زندگي كند. او هميشه بايد در كنار انسانهاي ديگر زندگي مي كند تا بتواند زندگي خوبي داشته باشد. هر كسي بايد كار خودش را به موقع و درست انجام دهد تا چرخ روزگار بچرخد. يكي از چيزهايي كه براي جامعه انساني لازم است، وجود نظم و قاعده در كارهاست. بي نظمي كار اجتماع را مختل مي سازد.
همه موارد حكايت از آن دارد كه در كارهاي اجتماعي و زندگي فردي «نظم» نقش عمده و تعيين كننده اي دارد. حضرت علي عليه السلام در آخرين وصيتانمه خويش، بيش از هر چيز مردم را به رعايت نظم در كارها سفارش كرده اند. خداوند بزرگ وجود نظم در نظام آفرينش را مسئله مهمي به حساب آورده و در جاي جاي قرآن كريم مردم را به تفكر در نظم نظام آفرينش دعوت كرده است، تا از اين راه، به وجود خداوند آگاه و متعال پي ببرند.

«اگر نظم نباشد، كارها در هم مي ريزد و حتي ان كسي كه ميل دارد به موقع كار خودش را درست و كامل انجام دهد، توانايي اين كار را نخواهد داشت» رانندگي نظم و قاعده و قانوني دارد، اگر چراغ راهنمايي در سر چهار راه ها نباشد، يا اگر مردم قاعده و نظم از دست راست حركت كردن را رعايت نكنند، آيا رانندگي كردن ممكن است. در هر جامعه اي كه نظم و قاعده و قانون حاكميت داشته باشد. مردم بهتر تكليف خودشان را مي دانند و زودتر به مقصد مي رسند. يكي از جاهايي كه اصلاً بدون نظم كارهاي از پيش نمي رود جبهه جنگ است. به همين دليل «نظم» از عمده ترين مسائلي است كه در آموزش نيروهاي مسلح روي آن تأكيد مي شود.

نظم در نيروهاي مسلح : در نيروهاي مسلح، براي بالابردن هماهنگي فرد يا گروه و هم چنين براي افزايش كارآيي نظاميان و تنظيم حركات آنان و نيز براي فرمانبرداري عمومي از فرماندهان، «نظام جمع» آموخته مي شود.
در اينجا چند هدف براي نظام جمع مي آوريم. شما مي توانيد اهداف ديگر آموزش نظام جمع را با مشورت معلم و همكلاسهايتان بدست آوريد و به اين سه مورد اضافه كنيد: هدف از آموزش نظام جمع اين است :
- افراد قدرت كنترل و هماهنگي اندام و اعضا و حتي حواس خود را بدست آورند. - اطاعت دقيق و آگاهانه از فرماندهان را بياموزند تا به هنگام دفاع ، كارآيي بيشتري داشته باشند.
- در لحظه هاي حساس نبرد، خيلي زود متشكل مي شوند و فرصت كمتري براي پيشروي و حمله به دشمن بدهند. اگر نظم و نظام جمع آموخته شود مشكلاتي پيش خواهد آمد از جمله :هر رزمنده اي بنا به تشخيص خودش كاري را در صحنه نبرد انجام خواهد داد كه شايد خيلي هم ضروري نباشد.
- افراد بدون هماهنگي با واحدهاي عملياتي ديگر عمل خواهند كرد.
- دشمن راحت تر مي تواند پيشروي كند

قوانين نظام جمع و روش اجراي آن : آموزش نظم عمومي (نظام جمع) در نيروهاي مسلح ، با آموزش حركاتي منظم و از روي قاعده شروع مي شود. هر حركتي در نظام جمع بدنبال «فرمان» خاصي صورت مي گيرد. در نظام جمع و فرمان از دو جزء تشكيل شده است.

1 – خبر

2 – اجرا

«خبر در نظام جمع، آگاهي و ايجاد آمادگي در فرد براي هماهنگي با جمع است. «اجرا» هماهنگ شدن عملي با جمع، اطاعت از فرمان و اجراي عمل خاصي است كه فرمانده دستور آن را داده است.
فرمان «از جلو نظام» را مثال مي زنيم. در اين فرمان «از جلو» خبر است و «نظام» اجرا. معمولاً فرماندهان ميان خبر و اجرا چند ثانيه به نيروهايش فرصت مي دهد. از جلو نظام فرماني است براي پشت سر هم قرار گرفتن نفر است. فرمانده جزء يكم يعني خبر را با صداي بلند و كشيده به گوش افرادش مي رساند. از جلو......

افراد با شنيدن جزء خبر از فرمان از جلو نظام، به سرعت پشت سر هم قرار مي گيرند سپس فرمانده جزء دوم فرمان را با صداي كوتاه و محكم اعلام مي كند.

- نظام !افراد با شنيدن جزء دوم فرمان از جلو نظام، دست چپ خود را در حالي كه كاملاً كشيده شده است به طرف بالا پرتاب مي كنند. بصورتي كه پنج انگشت به هم چسبيده باشد و انگشت بزرگ دست چپ آنها با شانه چپ نفر مقابلشان چهار انگشت فاصله داشته و كف دست آنها را به زمين و تقريباً موازي آن باشد. مسلماً اولين نفر است خود را بلند نمي كند، زيرا كسي را در مقابل خود ندارد. نتيجه اين فرمان، آن است كه تمام افراد دقيقاً پشت گردن هم قرار مي گيرند. به فاصله ي يك دست با نفر جلو و عقب خود فاصله خواهند داشت. بلافاصله بعد از فرمان «از جلو نظام» فرمانده، «خبردار» مي دهد. «خبردار» نيز از دو جزء تشكيل شده است. «خبر» و «دار» با شنيدن فرمان خبردار، دست چپ با شتاب به پائين مي افتد و همزمان مشت شده و در امتداد خط دوخت شلوار قرار مي گيرد. اين شيوه فرمان و اجرا معمولي است. دو شيوه ديگر «فرمان» و اجراي حركات نظام جمع وجود دارد:

1 – اجراي فرمان با نمره و شمارش:

پس از اداي جمله فرمان، فرمانده فرمان مي دهد. بشمار يك، كليه نفرات ضمن اجراي جزء يكم با صداي بلند شمارش را تكرار مي كنند. به فرمان بشار دو همه ي نفرات مجدداً ضمن اجراي جزء دوم فرمان شمارش را تكرار مي كنند. مثلاً «فرمان» به راست راست با نمره و يا شمارش . فرمانفرمان مي دهد، به راست راست با نمره و با شمارش.بشمار يك كليه نظرات ضمن گردش روي پاشنه ي پاي راست و پنجه هاي پاي چپ به كمك چرخس سريع شانه به اندازه 90 درجه سمت راست مي چرخند (جزء يكم فرمان) و با صداي بلند و همزمان مي گويد «يك» . سپس فرمان داده مي شود «بشمار دو» همه نظرات پس از مكث كوتاهي بدون آنكه پاي چپ را خم كنند. از كوتاهترين راه آن را به پاي راست مي چسبانند. (جزء دوم فرمان) و همزمان مي گويند: «دو» پس از مكث كوتاهي بدون آنكه پاي چپ را خم كنند از كوتاهترين راه آن را به پاي راست مي چسبانند. (جزء دوم فرمان) و همزمان مي گويند :«دو»