

زَنگیدارو ( Phyllitis scolopenderium) گیاهی است از دسته سرخسگیان، از ردهٔ بسپایکها، راستهٔ بسپایکها، از تیره، سپرزدارویان و خانواده سپرزدارویان .
که در جنگلهای شمال ایران هم میروید و مصارف زینتی دارد.زنگیدارو بیشتر در سنگلاخها میروید و برگ آن شبیهاست به برگ بسپایک و سوی زیرین برگ آن سرخرنگ است. در پزشکی سنتی ایران سرشت این گیاه را گرم و خشک دانستهاند و آن را زایلکننده سپرز توصیف کردهاند. زنگیدارو گیاهی است پایا و دارای ساقه زیرزمینی کوتاه و نامنظم و برگهایی به درازای ۲۰ تا ۴۰ سانتیمتر و به پهنای ۴ تا ۵ سانتیمتر با دمبرگ کوتاه و پوشیده از کرک. این گیاه در کناره چشمهها و دیواره چاههاو اماکن سایهدار میروید و قسمت مورد استفاده، برگهای آن است که بویی به نسبت مطبوع و طعمی ملایم دارد. ساقه زیرین آن ضخیم است و در درمان به عنوان قابض و ادرارآور بکار میرود.
ساقه زیرزمینی این سرخس پوشیده از بازماندههای پوسیده برگهای قبلی است. حلقه مکانیکی هاگدان در این سرخس ناقص است.زنگیدارو گیاهی معمولی در اروپا است ولی در آمریکای شمالی کم دیده میشود. گونهٔ آمریکای شمالی آن چهارلاد است در حالی که گونه اروپایی آن دولاد میباشد. گونهای از آن با نام علمی A. scolopendrium var. lindenii در جنوب مکزیک و هیسپانیولا میروید. موارد استعمال : برای طحال بسیار مفید است . برگ آن را در سرکه بپزند و مدت چهل روز با سکنجبین بخورند درد طحال را به کلی از بین می برد . زنگی دارو در تسکین سکسکه و علاج یرقان سودمند است . سنگ گرده و آبدان را خرد می کند و بیرون می ریزد . گویند اگر زنان ، زنگی دارو را به خود ببندند مانع بارداری می شود
پَنیرَک با نام علمی (Malva Sylvestris ) جنسی از گیاهان خزنده و پایا با بلندای ۱۰ تا ۱۵ سانتیمتر و ساقههای ستبر، شاخهشاخه و کرکدار است. این سرده در ایران ۱۰ کونه گیاه علفی یکساله یا چندساله دارد.راسته: پنیرکسانان،خانواده: پنیرکیان،سرده: Malva،دو ساله تا پایا (دائمی) و ندرتا یک ساله، به وسیله بذر تکثیر و انتشار می یابد. گیاه هرز مکان های خشک و آفتابی است. ساقه های آن نیمه خوابیده به ارتفاع cm10-50، برگ های آن دارای دمبرگ طویل و پهنک قلبی شکلی به طول 8-2 سانتی متر است.