سازمانهای تخصصی وابسته به سازمان ملل

سازمان ملل دارای سازمان‌های تخصصی وابسته است؛ گر چه از جهاتی خارج از محدوده آن سازمان قرار دارند، طوری‌كه اعضاء این سازمان‌ها می‌توانند از بین كشورها عضو یا غیر عضو باشند و هم‌چنین مقرّ این سازمان‌ها خارج از ساختمان سازمان ملل قرار دارد. ولی از نظر امور مالی و بودجه‌ای تحت نظر شورای اقتصادی و اجتماعی و مجمع عمومی سازمان ملل قرار دارند. اهم این سازمان‌ها عبارتند از:

سازمان بین‌المللی كار [I.l.o]: هدف این سازمان، پیشبرد عدالت اجتماعی از طریق بهبود شرایط كار است. این سازمان بیش از 170 عضودارد و مقر آن در شهر ژنو (سوئیس) می‌باشد. در این سازمان علاوه بر نمایندگان كشورها، نمایندگان كارگران و كارفرمایان نیز شركت و حق رأی دارند.

سازمان بین‌المللی کار یکی از موسسات تخصصی سازمان ملل متحد است که به امور مربوط به کار و کارگران می‌پردازد. این سازمان در سال ۱۹۱۹ و در نتیجه بحث‌های کنفرانس صلح پاریس تأسیس شد. سازمان بین‌المللی کار در آغاز وابسته به جامعه ملل بود و پس از تأسیس سازمان ملل متحد از سازمان‌های وابسته به آن شد. منشور فعلی سازمان که به بیانیه فیلادلفیا معروف است در سال ۱۹۴۴ تصویب شد.

مقر این سازمان در شهر ژنو در کشور سوئیس است. سازمان هر سال در ماه خرداد کنفرانسی برگزار می‌کند.

سازمان بین‌المللی کار در سال ۱۹۱۹ پس از پایان جنگ جهانی اول در زمانی که کنفرانس صلح در کاخ ورسای بر پا بود، شکل گرفت. نیاز به پیدایش چنین سازمانی در قرن نوزدهم به وسیله دوتن از صنعتگران ولزی و فرانسوی یعنی رابرت اوون و دانیل لگراند مورد تأکید و پیگیری قرار گرفته بود. پس از آنکه طرح مذکور در خلال همکاری‌های بین‌المللی جهت تدوین قانون کارگران در سال ۱۹۰۱ در باسل مورد توجه قرار گرفت. سازمان ILO با هدف تدوین مقررات و قوانین بین‌المللی در جهت بهینه سازی استانداردهای بین‌المللی کار و حصول اطمینان از بکار گیری آنها متولد شد.قانون ILO در بین ماههای ژانویه و آوریل ۱۹۱۹ به وسیله کمیسیون کار در کنفرانس بین‌المللی صلح تدوین شد. این کمیسیون ترکیبی بود از نمایندگان ۹ کشور بلژیک، کوبا، چکسلواکی، فرانسه، ایتالیا، ژاپن، لهستان، بریتانیا، و ایالات متحده آمریکا که رهبری کمیسیون را ساموئل گامپرس، رئیس فدراسیون کارگری آمریکا (AFL ) بر عهده داشت. نتیجه این نشست بروز سازمان سه جانبه گرایی بود که تنها سازمانی بود که نمایندگان دولت، کارفرمایان و کارگران را در یک نقطه سامان می‌داد. قانون ILO فصل هشتم معاهده صلح ورسای است.

سازمان خواربار و كشاورزی [F.A.O]: هدف این سازمان، پیشبرد و خدمت به گسترش اقتصاد جهانی از طریق بهبود و كفایت تولیدات و توزیع محصولات كشاورزی و بالابردن سطح تغذیه و بهبود كارآیی در تولید و توزیع، كلیه فرآورده‌های كشاورزی، جنگلی و ماهیگیری می‌باشد.

فائو یا سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد از سازمان‌های بین‌المللی است که در زمینهٔ توسعهٔ کشاورزی فعالیت دارد. سازمان فائو در سال ۱۹۴۵ توسط ۴۴ کشور عضو سازمان ملل متحد تأسیس شد.این سازمان از مرکز فائو و از طریق شبکه جهانی بالغ بر حدود نود اداره برای گسترش و مدرنیزه کردن کشاورزی، جنگلداری، شیلات و تامین غذای مناسب برای همگان، به کشورهای در حال توسعه کمک می کند. هدف این سازمان، بالا بردن سطح زندگی و بهبود تغذیه مردم جهان، توزیع مناسب مواد غذایی در مناطق مختلف جهان و ایجاد امنیت غذایی است. مبارزه با سوء‌تغذیه با ارائه اطلاعات لازم به کشورهای مختلف؛ از دیگر اهداف فائو است که بازدهی کشاورزی و سطح تغذیه در جهان را افزایش داده است. مقر این سازمان واقع در شهر رم در کشور ایتالیا است.

فائو به اعضایش شامل اتحادیه ارو‍پا و۱۸۳ کشور خدماتی ارئه می دهد و در این راه با هزاران همراه در سرتاسر جهان، از سازمان‌های جامعه مدنی مانند گروه‌های کشاورزان و سازمان‌های بشر دوستانه تا دیگر موسسات ملل متحد، بانک‌های توسعه و بخش خصوصی، همکاری می کند.

اهداف اصلی فائو

چهار هدف اصلی فائو عبارتند از:

۱- مساعدت به کشورهای در حال توسعه با در اختیار گذاشتن امکانات فنی.

۲- کمک به دولت‌ها در جهت تعیین خط مشی و مشاوره در برنامه ریزی.

۳- جمع آوری، بررسی و انتشار اطلاعات.

۴- فعالیت به عنوان محلی برای تبادل نظر و گردهمایی ملت‌های فقیر و غنی با شرایط برابر.

مدیریت و امور مالی فائو

فائو از طریق اجلاس کشورهای عضو که هر دو سال یکبار برای بررسی کارکرد سازمان و تصویب بودجه و برنامه دو سال بعد برگزار می گردد اداره می شود.

اجلاس از میان کشورهای عضو، یک شورای ۴۹ نفره را انتخاب نموده که به عنوان هیئت مدیره موقت سازمان عمل می کند. این اعضا در یک دوره سه ساله به صورت چرخشی کار می کند. این اجلاس همچنین مدیرکل را برای ریاست سازمان انتخاب می نماید.

سازمان فائو از هشت اداره تشکیل می شودکه عبارتند از: امور اداری و مالی، کشاورزی، اقتصادی و اجتماعی، شیلات، جنگلداری، اطلاعات و مسائل عمومی، توسعه پایدار و همکاریهای فنی.

بیش از ۳۷۰۰ کارمند در فائو مشغول کار هستند (۱۴۰۰ کارمند حرفه ای و ۲۳۰۰ کارمند خدمات عمومی ) که علاوه بر اداره مرکزی، پنج اداره منطقه ای، پنچ اداره محلی، پنج اداره ارتباطی و بیش از ۷۸ سازمان کشوری را اداره می کند.

بودجه سازمان در دو زمینه اصلی صرف می شود: برنامه دائمی و برنامه منطقه ای.

برنامه دائمی مربوط به فعالیت های داخلی است، شامل: حمایت از کار عملی، راهنمایی کشورها در زمینه خط مشی و برنامه ریزی و طیف وسیعی از طرح های توسعه – بودجه آن از طریق کشورهای عضو و مطابق سطح مقرری اعلام شده توسط اجلاس تامین می شود.

برنامه منطقه ای که اهداف توسعه فائو را تحقق می بخشد برای پروژه های مشترک بین دولتهای ملی و دیگر سازمانها مساعدت های عمده ای فراهم می نماید.