کلمه ژئوسنتتیک از دو بخش «ژئو» (Geo) و «سنتتیک» (Synthetic) ساخته شدهاست. از کلمه «ژئو» در مواردی استفاده میشود که مربوط به زمین باشد و قسمت دوم، «سنتتیک»، در مورد موادی استفاده میشود که ساخته دست بشر باشند یا به عبارت دیگر موادی که مصنوعیاند و به صورت آزاد در طبیعت یافت نمیشوند.
ژئوسنتیک ها موادی هستند که همگام با پیشرفت صنعت پتروشیمی با استفاده ا انواع مختلف پلیمرها ساخته شده و استفاده از آنها به عنوان مصالحی جدید در رابطه با طرحهای آب و خاک مورد استقبال مهندسین و کارشناسان در بسیاری از کشورهای جهان قرار گرفته است. بطور کلی ژئوسنتیک عنوانی فراگیر برای توصیف صفحات نازک و انعطاف پذیری است که در داخل توده خاک و یا در ارتباط با مصالح خاکی با اهداف مختلفی همچون مسلح سازی، جداسازی ، عایق بندی رطوبتی، مهار فرسایش، ایفای نقش صافی( فیلتر)، زه کشی و غیره مورد استفاده قرار می گیرند. در بسیاری از موارد، این ورقه ها ممکن است ترکیبی از وظایف مذکور را به عهده داشته باشند. در این تحقیق امکان استفاده از این ماده با هدف ایفای نقش فیلتر و زه کش در زیر پوشش کانالها به عنوان جایگزینی برای مصالح معدنی( شن و ماسه) مورد بررسی قرار می گیرد. اولین تلاشها برای تقویت خاک، در زمانهای بسیار دور، با فرو کردن شاخ و برگ درختان در باطلاقها و شنزارها آغاز شد. بدین صورت که با اضافه کردن اینها، پس از گذشت مدتی جرمی در اطراف آنها شکل میگیرد و قدرت تحمل خاک افزایش مییابد. که در نتیجه این محلها قابل عبور و مرور میشدند. اولین بار در اواخر دهه ۴۰ و اوایل دهه ۵۰ میلادی در آمریکا از ژئوسنتتیکها استفاده نمودند ودر دهه ۷۰ در اروپا رواج فراوان یافت. اخیراً در کشورهای آسیایی استفاده از این مصالح رایج شدهاست. اولین استفاده از ژئوسنتتیک در ساواناریورسایت در ایالات متحده آمریکا در سال ۱۹۲۶ میلادی انجام شد. سابقه تاریخی ساخت و کاربرد مواد ژئوسنتیک به سالهای 1950 که در آن زمان از ورقه های تک رشته برای ژئوتکستایل بافته شده به عنوان فیلتر در کنترل فرسایش در ایالت فلوریدای آمریکا استفاده شد. باب بارت اولین کسی بود که اولین طرحهای کاربرد مواد ژئوسنتیک در پروژه های آب و خاک را مطرح ساخت و بدین دلیل به نام پدر " ژئوتکستایل ها" مشهور گردیده است. در اواسط دهه 1960، هیئت مهندسین ارتش آمریکا(COE) امکان استفاده از ژئوتکستایل های بافته شده را به عنوان جایگزینی برای فیلترهای دانه ای در سیستم های کنترل فرسایش و حفاظت شیب ها مورد بررسی قرار داد. این سازمان اولین معیارهای فنی طراحی ژئوتکستایل ها به عنوان فیلتر را مطرح و در سال 1975 مجموعه ای از استانداردهای فنی در این زمینه را ارائه کرد. در همین زمان، استفاده از ژئوتکستایل ها برای حفاظت سواحل رودخانه ها در هلند مطرح گشت به گونه ای که با اصلاح روش تا سال 1977 تنها برای حفاظت سواحل یک رودخانه در هلند در حدود دو میلیون متر مربع ژئوتکستایل مصرف گردید و در حال حاضر نیز این تکنیک به عنوان روشی استاندارد و پذیرفته شده در آن کشور مطرح است.