روش‌هاي تشخيص هويت بيومتريک

يکي از مباحث مهم در جامعه امروزي که دغدغه بسياري از کارشناسان و همچنين کاربران مي‌باشد بحث امنيت و تشخيص و تاييد هويت است.

امروزه در امور مربوط به امنيت اماکني مانند دانشگاه ها، فرودگاه ها، وزارتخانه ها و حتي شبکه‌هاي کامپيوتري استفاده از روش هاي بيومتريک در تشخيص هويت يا تاييد هويت افراد بسيار متداول شده  است.سيستم‌هاي پيشرفته حضور و غياب ادارات، سيستم‌هاي محافظتي ورود خروج اماکن خاص، نوت‌بوک‌هاي مجهز به Finger Print و ... از روش‌‌هاي مختلف تشخيص هويت بيومتريک استفاده مي‌کنند. 

در اين مقاله سعي مي‌کنيم به صورت مختصر، مروري بر روش هاي مختلف بيومتريک داشته  باشيم.

کلمه Biometric از ترکيب دو کلمه يوناني bios (زندگي) و metrikos (تخمين) شکل گرفته  است.بيومتريک عبارت است از، تشخيص هويت افراد با استفاده از ويژگي هاي فيزيولوژي و رفتاري آنها.اين يک تعريف کلي از واژه بيومتريک است. با استناد به اين تعريف مي‌توان گفت که همه افراد در زندگي روزمره خود، ناخودآگاه از بيومتريک استفاده مي‌کنند.به عنوان مثال هويت افرادي که با آنها سرو کار داريم را مي‌توان از روي صدا، چهره و حتي طرز راه رفتن‌شان تشخيص دهيم بنابراين مي‌توان تاريخچه استفاده از بيومتريک را به قدمت تاريخ بشر دانست.

سيستم هاي بيومتريک

سيستم‌هاي بيومتريک بايد با درصد قابل توجهي قابل اعتماد باشند تا سيستم در تشخيص افراد و اجازه دسترسي آنها اشتباه نکند.در مقايسه با روش هاي سنتي تشخيص هويت مانند رمز عبور و کارت شناسايي مي توان به اين مزاياي بيومتريک اشاره کرد:• قرض داده نمي شوند.• دزديده نمي شوند.• گم و يا فراموش نمي شوند• خراب نمي شوند.

معمولا يک سيستم بيومتري به کمک الگوريتم هاي تشخيص الگو ( Pattern Recognition) سعي در استخراج ويژگي هايي(features) از رفتار يا ساختار فيزيولوژي فرد مي کند و سپس اين ويژگي ها را در ديتابيسي ( براي  تشخيص و تاييد هويت) ذخيره مي ‌کند. سيستم هايي که بر اساس علائم فيزيولوژي عمل مي کنند بسيار مطمئن‌تر از سيستم هاي رفتاري هستند.