بهشت اقامتگاه ابدی مؤمنان و صالحان رستگار در جهان آخرت است و بهشتیان کسانی هستند که به تصریح قرآن، در ترازوی اعمال،کفه کارهای نیکشان از کفه بدیهاشان سنگینتر است.در قرآن مجید،بهشتیان به نامها و صفتهایی همچون اصحاب الیمین و اصحاب الجنه خوانده میشوند.بهشت معادل واژه «الجنّة» است و در قرآن مجید با این اسامی و اوصاف به کار رفته است:
جنة المأموی،جنّات المأوی،جنة النعیم،جنات الخلد،دار السلام،دارالمتقین،دار المقامة،عدن،الفردوس.توصیف بهشت در سه سوره الرحمن،واقعه و دهر به صورت مفصل و در برخی از سوره های دیگر قرآن به صورت گذرا و مجمل بیان شده است و به بسیاری از نعمت های بهشتی همچون میوهها و باغها و چشمهساران و زنان پریرو با لباسهای حریر و ... و نیز نعمتهای معنوی همچون رضوان خداوند و ... اشاره گردیده است.در اینکه آیا آن بهشت موعود،اکنون نیز موجود است یا نه،میان دانشمندان اسلامی اختلاف نظر است.اکثر دانشمندان معتقدند که بهشت هم اکنون وجود خارجی دارد و برای اثبات ادعای خود به ظواهر برخی از آیات استدلال میکنند.
در روایات مربوط به معراج و روایات دیگر نیز نشانههای روشنی از این موضوع دیده میشود. بنابراین میگویند بهشت در درون و باطن این جهان است اما برای ما قابل دید و درک نیست؛به عبارت دیگر عالم آخرت و بهشت و دوزخ،بر این عالم احاطه دارد و این جهان همانند جنین در درون آن جهان قرار دارد.آیات قرآن و روایات اسلامی دلالت دارد که بهشت نیز همانند جهنم،درهایی دارد.امام باقر علیه السلام فرمود:«بهشت دارای هشت در است که عرض هر در، به اندازه چهل سال راه است«.
شیخ صدوق،از علمای بزرگ شیعه،مینویسد:اعتقاد ما درباره بهشت این است که بهشت دارالبقاء و دارالسلام است.مرگ و پیری،بیماری و ناخوشی،زوال و زمینگیری،غم،فقر و خستگی و فرسودگی در آن نیست.
در نظر قرآن،مؤمنان و صالحان سرانجام به جایی ابدی به نام جنت میروند و زندگی پر نعمت و خوشی را در پیش میگیرند بنا بر آیات قرآن این وعده الهی قطعی است.قرآن از دو بهشت نام برده:یکی در عالم برزخ که موقت است و دیگری در آن جهان که جاودان است.
بهشت درجات و مراتبی دارد و برخی از آنها بر دیگری برتری دارند.نعمتهای بهشتی نیز بسته به درجات بهشتیان، گوناگونی دارند.
اگر با چشم دل به آنچه که از بهشت برای تو وصف کردهاند بنگری،از انچه در دنیاست دل میکنی، هر چند شگفتی آور و زیبا باشد؟از خواهشهای نفسانی و خوشیهای زندگانی و منظرههای آراسته و زیبای ان کناره میگیری،و اگر فکرت را به درختان بهشتی مشغول داری که شاخه هایشان همواره به هم میخورند و ریشههای آن در تودههای مشک پنهان و در ساحل جویباران بهشت قرار گرفته آبیاری میگردند،و خوشههایی از لؤلؤ آبدار به شاخههای بزرگ و کوچک درختان آویخته و میوههای گوناگونی که از درون غلافها و پوششها سر بیرون کردهاند،سرگردان و حیرتزده میگردی:شاخههای پر میوه بهشت که بدون زحمتی خم شده در دسترس قرار گیرند،تا چیننده ان هرگاه که خواهد برچیند،مهمانداران بهشت گرد ساکنان آن و پیرامون کاخهایشان در گردشند و آنان را با عسل های پاکیزه و شرابهای گوارا پذیرایی کنند.آنان کسانی اند که همواره از کرامت الهی بهره مندند تا انگاه که در سرای ثابت خویش فرود آیند و ازنقل و انتقال سفرها آسوده گردند.ای شنونده! اگر دل خود را به منظرههای زیبایی که در بهشت به ان می رسی مشغول داری،روح تو با اشتیاق فراوان به ان سامان پرواز خواهد کرد،و از این مجلس من با شتاب به همسایگی اهل قبور خواهی شتافت.