تجزیه ارگانوفسفرها

تجزیه ارگانو فسفر ها

در میان آفات گیاهی، حشرات به دلیل تنوع گونه ها، کثرت جمعیت هر گونه و خصوصیات بیولوژیکی دیگر، از اهمیت ویژه ای برخور دارند. یکی از روشهای مبارزه با آفات، مبارزه شیمیایی است. در این روش برای مبارزه با آفات از مواد شیمیایی و دارویی استفاده می شود. این مواد اصطلاحااً آفت کش (Pesticide) نام گرفته اند، که به سه دسته معدنی، گیاهی و آلی تقسیم می شوند. ترکیبات آفت کش آلی مصنوعاً توسط شیمیست ها ساخته می شوند. این ترکیبات نیز در سه گروه ارگانو کلره، ارگانو فسفره و کاربامات ها وجود دارند. اولین ترکیب مصنوعی آلی که در دفع آفات مصرف شد، دی نیتروارتوکروزول بود. این ترکیب در سال 1892 به صورت نمک پتاسیم آن، به عنوان داروی حشره کش در آلمان به بازار عرضه شد. از آنجا که کار تجربی در این پروژه بر روی آفت کش های فسفر دار انجام شده است، لذا به تفصیل به ذکر خصوصیات آنها می پردازیم. استفاده از ترکیبات آلی فسفردار برای مبارزه با آفات، از قبل از جنگ دوم جهانی مورد توجه قرار گرفت. اولین ترکیب کمپلکس فسفردار که به عنوان داروی حشره کش به مقیاس نسبتاً وسیع به بازار عرضه شد، هگزا اتیل تترا فسفات یا HETP می باشد. از آنجا که از بسیاری آفت کشهای ارگانو کلره (O.C) به دلیل سمیت، دوام و انباشتگی آنها در محیط صرف نظر شده، حشره کش های ارگانو فسفره (O.P) یکی از گروه های مهم حشره کشهاست، که در بسیاری از کاربردهای زراعی، جایگزین ارگانو کلره های ارزان قیمت شده اند. در میان آفت کشه های مورد استفاده در زراعت، آفت کشهای فسفر دار تحت شرایط آب و هوایی معتدل کمترین دوام را در خاک دارند. طول عمر متداول کوتاه آنها در خاک، که ناشی از تلاشی شیمیایی و بیولوژیکی است، منجر به مشکل انباشتگی که در رابطه با آفت کش های O.C با آن مواجهند، نمی شود. به علاوه بسیاری از آفت کشهای O.P تمایل دارند بسرعت جذب خاک شوند، بنابراین با وجود اینکه حلالیت آنها در آب بیشتر از انواع O.C است، تحرک آنها بعد از استعمال محدود می شود. بنابراین انتظار می رود، مقادیر این آفت کش ها که به دنبال کاربرد زراعی در محیط مائی شسته می شوند،‌ در مقایسه با آفت کش های کلردار کمتر باشد. میزان باقیمانده آفت کش های فسفردار معمولاً کم است و در خاک های معدنی انباشته نمی شوند. مطالعه بر روی سرعت هیدرولیز آنها در آب با سرعت کند، ممکن است سبب آلودگی تدریجی شود. گذشته از آن، به علت دوره سودمندی نسبتاً کوتاه آنها و ناپایداری ساختمان آفات به ویژه در مناطق کشاورزی تحت کشت متمرکز، مجبور به کاربرد مکّرر آفت کش های O.P می شود که ممکن است منجر به انباشتگی آنها در آب و خاک گردد. نظر به کاربردهای وسیع آنها، سمیت شدید برای موجودات آبزی و امکان اثرات نافذ بر روی موجودات آبی که به علت در معرض قرار گرفتن طولانی مدت ایجاد می شود،