منشاء پنبه احتمالاً مناطق استوائی آفريقاست. سابقه تولید الیاف آن به5000ساال قبال از میلاد و به مکزيک بر می گردد. ولی تولید روغن از پنبه دانه نسبتا" جديد بوده و در اواخر قرن 19 میلادی رونق گرفت. در ايران قديمی ترين مناطق کشت پنبه ساوه و شوشتر بوده و به دوره هخامنشیان بر می گردد. بذور آپلند در زمان مشروطیت و صدارت میرزا تقی خان امیر کبیر وارد ايران شد و کشت آن رواج يافت.اولین کارخانه پنبه پاک کنی ايران نیز در سال 1279 در بابل و مازندران تأسیس گردید.ايران از نظر شرايط اقلیمی يکی از مساعدترين مناطق برای کشت و تولید پنبه است.
پنبه از مهم ترين و اصلی ترين گیاهان تولیدکننده الیاف طبیعی است که در صنايع متنوع و گوناگون مصرف دارد. در دانه های اين محصول حدود 22 درصد روغن وجود دارد و در جهان بعد از سويا مهم ترين دانه روغنی محسوب میگردد. کنجاله پنبه دانه که پس از روغن کشی از دانه های آن حاصل میگردد . با داشتن 36-48 درصد پروتئین يکی از ترکیبات اصلی خوراک دام است. بنابراين زراعت پنبه علاوه بر ايجاد اشتغال در کشاورزی و صنايع نساجی، چرخ کارخانجات روغن کشی را بحرکت درآورده و صدها فرآورده غذايی ،دارويی، نظامی، بهداشتی و صنعتی را که تنها با مشتقات نفت خام قابل مقايسه میباشند ، به جامعه عرضه میدارد.