از مهمترين اقدامات در زمينه كاهش وابستگي كشور به درآمد نفت، افزايش صادرات غيرنفتي است . ايجاد زمينه هاي جديد و افزايش سطح اشتغال در بخشهاي مختلف اقتصاد ، كشاورزي، صنعت، معدن و . . . ، بهبود كيفيت توليدات و قابليت رقابتي كردن آنها و استفاده از ظرفيتهاي بلااستفاده توليد ازعواملي هستند كه ضرورت توجه به توسعه صادرات غيرنفتي را مهم مي سازند. جهش صادرات غيرنفتي در برنامه پنجساله توسعه اقتصادي- اجتماعي جزء اهداف اصلي است كه تنها با بهره گيري ازتمامي مزيت هاي نسبي و قابل خلق در بخشهاي مختلف اقتصادي ، تلاش و برنامه ريزي براي حفظ بازارهاي صادراتي و نفوذ در بازارهاي هدف قابل دستيابي خواهد بود . طي ساليان گذشته، محصولات كشاورزي و سنتي بيشترين سهم را در صادرات غيرنفتي دارا بوده اند و تحقيق پيرامون عواملي كه صادرات اين بخش را تحت تاثير قرار مي دهند، به دليل پتانسيلهاي بالقوه آن، امكانات قابل توجه، خاك مناسب كشاورزي، وابستگي كمتر به فناوري پيشرفته در بخش توليد و ارزبري كمتر ضروري مي باشد.صادرات و تجارت خارجی یکی از مسائل مهم اقتصادی در تمام کشورها می باشد و هر کشوری فارغ از موانع و محدودیت های تعرفه ای و غیرتعرفه ای، برای حداکثر کردن سود تجاری خود به دنبال شناخت مزیت نسبی خود در تولید و صادرات آن کالاها وخدمات می باشد. کشور ما نیز از این قاعده مستثنی نیست؛ هر چندکه ثروت نفتی ما، باعث کم توجهی به امر صادرات غیرنفتی شده است. در این میان، محصولات کشاورزی و از جمله زعفران در ایران از مزیت نسبی در تولید و صادرات برخوردار هستند. این مقاله در پی اثبات این مدعاست که ایران دارای مزیت نسبی در تولید زعفران است و برای این که بتواند به جایگاه ویژه خود در صادرات این کالای کشاورزی گرا ن بها دست یابد، چه راهکارهایی را می تواند اتخاذ نماید . لذا برای اثبات مزیت نسبی، ابتدا جایگاه بخش کشاورزی در gdp مورد بررسی قرار گرفته سپس به مزیت ایران در تولید زعفران و سهم تولید ایران در جهان،مطابق آمار و ارقام اشاره شده است .هم چنین اشاره ای به وضعیت صادرات آن طی چند سال گذشته و مقایسه آن با سایر کشورها نموده و در انتها به ارائه راهکارهایی برای افزایش تولید این محصول گران بها و نیز صادرات آن خواهیم پرداخت.